XVIII.

[1] Si necessaria est deo materia ad opera mundi, ut Hermogenes existimauit, habuit deus materiam longe digniorem et idoniorem, non apud philosophos aestimandam sed apud prophetas intellegendam, sophiam suam scilicet. Haec denique sola cognouit sensum domini. Quis enim scit quae sunt dei et quae in ipso nisi spiritus qui in ipso? Sophia autem spiritus: haec illi consiliarius fuit, uia intellegentiae et scientiae ipsa est; ex hac fecit faciendo per illam et faciendo cum illa. Cum pararet caelum, inquit, aderam illi, et cum fortia faciebat super uentos quae sursum nubila, et quomodo firmos ponebat fontes eius quae sub caelo est, ego eram compingens cum ipso. Ego eram, ad quem gaudebat; cotidie autem oblectabar in persona eius, quando oblectabatur, cum perfecisset orbem, et inoblectabatur in filiis hominum. Quis non hanc potius omnium fontem et originem commendet, materiam uere materiarum, non fini subditam, non statu diuersam, non motu inquietam, non habitu informem, sed insitam et propriam et compositam et decoram, quali deus potuit eguisse sui magis quam alieni gen[i]s? Denique ut necessariam sensit ad opera mundi, statim eam condit et generat in semetipso. Dominus, inquit, condidit me initium uiarum suarum in opera sua: ante saecula fundauit me, priusquam faceret terram, priusquam montes collocarentur; ante omnes autem colles generauit me, prior autem abysso genita sum. [2] Agnoscat ergo Hermogenes idcirco etiam sophiam dei natam et conditam praedicari, ne quid innatum et inconditum praeter solum deum crederemus. Si enim intra dominum quod ex ipso et in ipso fuit sine initio non fuit, sophia scilicet ipsius, exinde nata et condita ex quo in sensu dei ad opera mundi disponenda coepit agitari, multo magis non capit sine initio quicquam fuisse quod extra dominum fuerit. [3] Si uero sophia eadem dei sermo est [sensu sophia et], sine quo factum est nihil, sicut et dispositum sine sophia, quale est ut filio dei, sermone unigenito et primogenito, aliquid fuerit praeter patrem antiquius et hoc modo utique generosius, nedum quod innatum fortius et quod infectum facto ualidius, quia quod, ut esset, nullius eguit auctoris, multo sublimius erit eo quod, ut esset, aliquem habuit auctorem? Proinde si malum quidem innatum est, natus autem sermo dei -- eructauit enim inquit sermonem optimum -- non scio an a bono malum possit adduci, ualidius ab infirmo, ut innatum a nato. 4. Ita et hoc nomine materiam deo praeponit Hermogenes, praeponendo eam filio ---- filius enim sermo et deus sermo et Ego et pater unum sumus ----, nisi quod sustinebit aequo animo filius eam praeponi sibi quae patri adaequatur.