Edition
ausblenden
De carne Christi
XXII
[1] Deleant igitur et testimonia daemonum filium David proclamantia ad Iesum, sed testimonia apostolorum delere non poterunt, si daemonum indigna sunt. ipse imprimis Matthaeus, fidelissimus evangelii commentator ut comes domini, non aliam ob causam quam ut nos originis Christi carnalis compotes faceret ita exorsus est: Liber generaturae Iesu Christi filii David filii Abrahae. [2] his originis fontibus genere manante cum gradatim ordo deducitur ad Christi nativitatem, quid aliud quam caro ipsa Abrahae et David per singulos traducem sui faciens in virginem usque describitur inferens Christum--immo ipse Christus prodit --de virgine? [3] sed et Paulus, utpote eiusdem evangelii et discipulus et magister et testis, quia eiusdem apostolus Christi, confirmat Christum ex semine David secundum carnem, utique ipsius. ergo ex semine David caro Christi. sed secundum Mariae carnem ex semine David: ergo ex Mariae carne est dum ex semine est David. [4] quocunque detorseris dictum, aut ex carne est Mariae quod ex semine est David, aut ex David semine est quod ex carne est Mariae. totam hanc controversiam dirimit idem apostolus ipsum definiens esse Abrahae semen: cum Abrahae, utique multo magis David, quasi recentioris. [5] retexens enim promissionem benedictionis nationum in semine Abrahae, Et in semine tuo benedicentur omnes nationes, Non, inquit, dixit seminibus tanquam de pluribus, sed semine, de uno, quod est Christus. [6] qui haec nihilominus legimus et credimus, quam debemus et possumus agnoscere in Christo carnis qualitatem? utique non aliam quam Abrahae, siquidem semen Abrahae Christus: nec aliam quam Iesse, siquidem ex radice Iesse flos Christus: nec aliam quam David, siquidem fructus ex lumbis David Christus: nec aliam quam Mariae, siquidem ex Mariae utero Christus: et adhuc superius nec aliam quam Adae, siquidem secundus Adam Christus. consequens ergo est ut aut illos spiritalem carnem habuisse contendant, quo eadem conditio substantiae deducatur in Christum, aut concedant carnem Christi spiritalem non fuisse, quae non de spiritali stirpe censetur.
Übersetzung
ausblenden
Über den Leib Christi. (BKV)
22. Cap. Christus ist nach der Lehre der hl. Schrift Samen Abrahams und Samen Davids, also von derselben Leibesbeschaffenheit wie sie.
Unsere Gegner müssten auch die Zeugnisse der Dämonen, welche Jesum als Sohn Davids anriefen, beseitigen; die Zeugnisse der Apostel für ihn aber werden sie nicht beseitigen, auch wenn die der Dämonen etwa der Sache unwürdig sein sollten. Vor allem Matthäus selbst, der zuverlässigste Berichterstatter in der evangelischen Botschaft, weil ein Begleiter des Herrn, fängt sein Evangelium mit den Worten an: „Buch der Abstammung Jesu Christi, des Sohnes Davids, des Sohnes Abrahams“,1 aus keinem andern Grunde, als um uns mit der leiblichen Herkunft Christi bekannt zu machen. Da die Familie ihre Abstammung aus dieser Quelle herleitet und die Abfolge sich stufenweise bis zur Geburt Christi weiter fortsetzt, wer anders als das Fleisch Abrahams und Davids selbst bildet durch die einzelnen Personen hindurchgehend den Kanal und setzt seinen Stammbaum fort bis zu der Jungfrau und bringt uns Christum, oder richtiger Christus selbst wird aus der Jungfrau hervorgebracht.
Der Apostel Paulus, als Schüler, Lehrer und Zeuge desselben Evangeliums, weil Apostel eben desselben Christus, bezeugt ebenfalls, dass Christus dem Fleische nach, versteht sich seinem eigenen nach, aus dem Samen Davids war. Also aus dem Samen Davids stammt der Leib Christi.2 S. 413 Wenn er vermittelst des Leibes Maria aus dem Samen Davids stammt, so ist er folglich aus dem Fleische Mariens, weil aus dem Samen Davids. In welcher Weise jemand den Ausspruch auch verdrehen mag, entweder ist, was aus dem Samen Davids stammt, aus dem Fleische Mariens, oder, was aus dem Fleische Mariens stammt, ist aus dem Samen Davids. Diese ganze Streitfrage schneidet derselbe Apostel ab, indem er erklärt, dass Christus „Samen Abrahams“ sei, wenn aber Samen Abrahams, dann noch viel mehr Samen Davids, weil dieser jünger ist. Indem er die den Nationen im Namen Abrahams gegebene Verheissung des Segens erörtert: „Und in Deinem Namen sollen gesegnet werden alle Nationen“, bemerkt er, es heisse nicht in den Samen, in der Mehrheit, sondern in dem Samen, als von einem, welcher da ist Christus.3
Wenn wir das lesen und glauben, welche Eigenschaft müssen und können wir da dem Fleische Christi zuerkennen? Doch wohl keine andere als dem Abrahams, da Christus ja Samen Abrahams ist; und auch keine andere als Jesse, da Christus ja die Blume aus der Wurzel Jesse ist; und auch keine andere als David, da Christus ja die Frucht aus den Lenden Davids ist; und auch keine andere als Maria, da Christus ja aus dem Mutterschoosse Mariens stammt; ja noch mehr, auch keine andere als Adam, da Christus der zweite Adam ist. Folgerichtig wäre es also, jenen Personen, von welchen dieselbe Beschaffenheit der Substanz Christi abgeleitet wird, entweder auch einen pneumatischen Leib zuzuerkennen oder zuzugeben, dass der Leib Christi kein pneumatischer gewesen sei, weil er nicht von pneumatischem Stamme herrührt.