XIII.

[XIII 17] De visibilibus rebus ad hanc rem sumamus exemplum. Dicit tibi quispiam quem non recognoscis: ‚Nosti me,‘ et ut commoneat dicit ubi, quando, quomodo tibi innotuerit. Omnibusque adhibitis signis quibus in memoriam revoceris si non recognoscis, ita iam oblitus es ut omnis illa notitia penitus deleta sit animo, nihilque aliud restet nisi aut credas ei qui tibi hoc dicit quod aliquando eum noveras, aut ne hoc quidem si fide dignus tibi esse qui loquitur non videtur. Si autem reminisceris, profecto redis in memoriam tuam et in ea invenis quod non fuerat penitus oblivione deletum.

Redeamus ad illud propter quod adhibuimus humanae conversationis exemplum. Inter cetera psalmus nonus: Convertantur, inquit, peccatores in infernum, omnes gentes quae obliviscuntur deum. Porro autem vicesimus primus: Commemorabuntur, inquit, et convertentur ad dominum universi fines terrae. Non igitur sic erant oblitae istae gentes deum ut eius nec commemoratae recordarentur. Obliviscendo autem deum tamquam obliviscendo vitam suam conversae fuerant in mortem, hoc est in infernum. Commemoratae vero convertuntur ad dominum tamquam reviviscentes reminiscendo vitam cuius eas habebat oblivio. Item legitur in nonagesimo tertio: Intellegite nunc qui insipientes estis in populo, et stulti aliquando sapite. Qui plantavit aurem non audiet?, et cetera. Eis enim dictum est qui deum non intellegendo de illo vana dixerunt.