Übersetzung
ausblenden
Dialog Octavius (BKV)
XV.
1. Da sprach Caecilius: „Du verläßt den Standpunkt eines gewissenhaften Schiedsrichters. Es ist eine schreiende Ungerechtigkeit, daß du die Kraft meines Vortrags durch eine höchst bedeutungsvolle Zwischenrede abschwächst, und doch sollte Octavius alles, wenn es ihm möglich ist, ungeschmälert und unverkürzt widerlegen“.
2. Ich entgegnete: „Meine Worte, über welche du mir Vorwürfe machst, sind im gemeinsamen Interesse gesprochen, wenn ich mich nicht irre; wir wollen nämlich in gewissenhafter Prüfung unser Urteil nicht nach rednerischem Wortschwall, sondern nach dem Wert der Dinge selbst abwägen. Doch nicht länger soll die Aufmerksamkeit abgelenkt werden, worüber du klagst; in aller Ruhe können wir nun die Antwort unseres ungeduldig harrenden Januarius anhören“.
Edition
ausblenden
Marci Minucii Felicis Octavius
Caput XV
ARGUMENTUM. — Regerit Minucio Caecilius non sine aliqua laesi animi significatione, ipsum religiosi judicis officio recedere, dum suae disputationis vires infirmat. Integrum, Octavio esse ea omnia, quae in medium protulerat, confutare.
Decedis, inquit Caecilius, officio judicis religiosi; nam perinjurium est, vires te actionis meae, intergressu gravissimae disputationis, infringere cum Octavius integra et illibata habeat singula. Si potest reputare; id quod criminaris, inquam, in commune, nisi fallor, compendium protuli, ut examine scrupuloso nostram sententiam non eloquentiae tumore, sed rerum ipsarum soliditate liberemus: nec avocanda, quod quereris, diutius intentio, cum toto silentio liceat responsionem Januarii nostri, jam gestientis, audire.