• Start
  • Werke
  • Einführung Anleitung Mitarbeit Sponsoren / Mitarbeiter Copyrights Kontakt Impressum
Bibliothek der Kirchenväter
Suche
DE EN FR
Werke Thomas von Aquin (1225-1274) Summa Theologiae

Edition ausblenden
Summa theologiae

Articulus 4

Iª-IIae q. 82 a. 4 arg. 1

Ad quartum sic proceditur. Videtur quod peccatum originale non sit aequaliter in omnibus. Est enim peccatum originale concupiscentia inordinata, ut dictum est. Sed non omnes aequaliter sunt proni ad concupiscendum. Ergo peccatum originale non est aequaliter in omnibus.

Iª-IIae q. 82 a. 4 arg. 2

Praeterea, peccatum originale est quaedam inordinata dispositio animae, sicut aegritudo est quaedam inordinata dispositio corporis. Sed aegritudo recipit magis et minus. Ergo peccatum originale recipit magis et minus.

Iª-IIae q. 82 a. 4 arg. 3

Praeterea, Augustinus dicit, in libro de Nupt. et Concupisc., quod libido transmittit originale peccatum in prolem. Sed contingit esse maiorem libidinem unius in actu generationis, quam alterius. Ergo peccatum originale potest esse maius in uno quam in alio.

Iª-IIae q. 82 a. 4 s. c.

Sed contra est quia peccatum originale est peccatum naturae, ut dictum est. Sed natura aequaliter est in omnibus. Ergo et peccatum originale.

Iª-IIae q. 82 a. 4 co.

Respondeo dicendum quod in originali peccato sunt duo, quorum unum est defectus originalis iustitiae; aliud autem est relatio huius defectus ad peccatum primi parentis, a quo per vitiatam originem deducitur. Quantum autem ad primum, peccatum originale non recipit magis et minus, quia totum donum originalis iustitiae est sublatum; privationes autem totaliter aliquid privantes, ut mors et tenebrae, non recipiunt magis et minus, sicut supra dictum est. Similiter etiam nec quantum ad secundum, aequaliter enim omnes relationem habent ad primum principium vitiatae originis, ex quo peccatum originale recipit rationem culpae; relationes enim non recipiunt magis et minus. Unde manifestum est quod peccatum originale non potest esse magis in uno quam in alio.

Iª-IIae q. 82 a. 4 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod, soluto vinculo originalis iustitiae, sub quo quodam ordine omnes vires animae continebantur, unaquaeque vis animae tendit in suum proprium motum; et tanto vehementius, quanto fuerit fortior. Contingit autem vires aliquas animae esse fortiores in uno quam in alio, propter diversas corporis complexiones. Quod ergo unus homo sit pronior ad concupiscendum quam alter, non est ratione peccati originalis, cum in omnibus aequaliter solvatur vinculum originalis iustitiae, et aequaliter in omnibus partes inferiores animae sibi relinquantur, sed accidit hoc ex diversa dispositione potentiarum, sicut dictum est.

Iª-IIae q. 82 a. 4 ad 2

Ad secundum dicendum quod aegritudo corporalis non habet in omnibus aequalem causam, etiam si sit eiusdem speciei, puta, si sit febris ex cholera putrefacta, potest esse maior vel minor putrefactio, et propinquior vel remotior a principio vitae. Sed causa originalis peccati in omnibus est aequalis. Unde non est simile.

Iª-IIae q. 82 a. 4 ad 3

Ad tertium dicendum quod libido quae transmittit peccatum originale in prolem, non est libido actualis, quia dato quod virtute divina concederetur alicui quod nullam inordinatam libidinem in actu generationis sentiret, adhuc transmitteret in prolem originale peccatum. Sed libido illa est intelligenda habitualiter, secundum quod appetitus sensitivus non continetur sub ratione vinculo originalis iustitiae. Et talis libido in omnibus est aequalis.

Übersetzung ausblenden
Summe der Theologie

Vierter Artikel. Die Erbsünde ist ganz gleichermaßen in allen.

a) Dagegen spricht: I. Nicht alle sind gleichmäßig hingeneigt zum Begehren. Die Erbsünde aber ist ungeordnete Begierlichkeit. II. Die Erbsünde ist eine ungeregelte Verfassung der Seele, wie die Krankheit das ist im Körper. Die Krankheit aber läßt ein „mehr“und „minder“ zu. III. Augustin (de nup. et conc. 1, 23) sagt: „Die Begierde überträgt die Sünde auf den Sprößling.“ Nicht in allen aber ist die Begierde beim Akte des Zeugens gleich. Also kann die Erbsünde im einen größer sein, im anderen geringer. Auf der anderen Seite ist die Erbsünde die Sünde der Natur. Die menschliche Natur aber ist gleichermaßen in allen; also auch die Erbsünde.

b) Ich antworte, in der Erbsünde sei zweierlei: 1. der Mangel der Urgerechtigkeit; 2. die Beziehung dieses Mangels zur Sünde des ersten Stammvaters. Mit Rücksicht auf das Erste läßt die Erbsünde kein „mehr“ und „minder“ zu, denn das ganze Geschenk der Urgerechtigkeit ist fortgenommen. Und ebenso hat jeder Mensch gleichermaßen die nämliche Beziehung zum ersten Stammvater, von dessen Sünde sich die fehlerhafte menschliche Natur als Schuld ableitet; solche Beziehungen aber lassen kein „mehr“ und „minder“ zu.

c)I. Nachdem das einigende Band der Urgerechtigkeit gelöst worden, strebt jede Kraft der Seele eigenmächtig nach ihrem besonderen Gegenstande: und die Bewegung ist um so heftiger, je größer die betreffende Seelenkraft ist. Nun sind einzelne Seelenkräfte in dem einen stärker, im anderen schwächer, je nach der verschiedenen Komplexion des Körpers. Daß also jemand geneigter ist zum ungeregelten Begehren wie ein anderer, das kommt nicht von dem Wesen der Erbsünde; sondern von der verschiedenen natürlichen Verfassung in diesen Kräften. Denn das Band der Urgerechtigkeit ist in allen gleichmäßig gelöst; und gleichmäßig sind alle niederen Kräfte sich selbst überlassen. . II. Die körperliche Krankheit hat nicht in allen die gleiche Ursache und ist somit nicht in allen gleicher Gattung. Also ist da kein Verhältnis. III. Die Begierde, welche die Erbsünde überträgt, ist nicht die im zeugenden Akte thätige Begierde; denn wenn auch durch göttliche Kraft jemand keinerlei Begierde dabei fühlte, so würde er doch die Erbsünde übertragen. Diese Begierde ist zu verstehen dem Zustande nach, insoweit das sinnliche Begehren, nachdem das einigende Band der Urgerechtigkeit gelöst ist, nicht der Vernunft mehr gehorcht; und das ist gleichermaßen bei allen der Fall.

  Drucken   Fehler melden
  • Text anzeigen
  • Bibliographische Angabe
  • Scans dieser Version
Editionen dieses Werks
Summa theologiae
Übersetzungen dieses Werks
Summe der Theologie

Inhaltsangabe

Theologische Fakultät, Patristik und Geschichte der alten Kirche
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Impressum
Datenschutzerklärung