Edition
Masquer
Summa theologiae
Articulus 2
Iª-IIae q. 104 a. 2 arg. 1
Ad secundum sic proceditur. Videtur quod praecepta iudicialia non figurent aliquid. Hoc enim videtur esse proprium caeremonialium praeceptorum, quod sint in figuram alicuius rei instituta. Si igitur etiam praecepta iudicialia aliquid figurent, non erit differentia inter iudicialia et caeremonialia praecepta.
Iª-IIae q. 104 a. 2 arg. 2
Praeterea, sicuti illi populo Iudaeorum data sunt quaedam iudicialia praecepta, ita etiam aliis populis gentilium. Sed iudicialia praecepta aliorum populorum non figurant aliquid, sed ordinant quid fieri debeat. Ergo videtur quod neque praecepta iudicialia veteris legis aliquid figurarent.
Iª-IIae q. 104 a. 2 arg. 3
Praeterea, ea quae ad cultum divinum pertinent, figuris quibusdam tradi oportuit, quia ea quae Dei sunt, supra nostram rationem sunt, ut supra dictum est. Sed ea quae sunt proximorum, non excedunt nostram rationem. Ergo per iudicialia, quae ad proximum nos ordinant, non oportuit aliquid figurari.
Iª-IIae q. 104 a. 2 s. c.
Sed contra est quod Exod. XXI iudicialia praecepta allegorice et moraliter exponuntur.
Iª-IIae q. 104 a. 2 co.
Respondeo dicendum quod dupliciter contingit aliquod praeceptum esse figurale. Uno modo, primo et per se, quia scilicet principaliter est institutum ad aliquid figurandum. Et hoc modo praecepta caeremonialia sunt figuralia, ad hoc enim sunt instituta, ut aliquid figurent pertinens ad cultum Dei et ad mysterium Christi. Quaedam vero praecepta sunt figuralia non primo et per se, sed ex consequenti. Et hoc modo praecepta iudicialia veteris legis sunt figuralia. Non enim sunt instituta ad aliquid figurandum; sed ad ordinandum statum illius populi secundum iustitiam et aequitatem. Sed ex consequenti aliquid figurabant, inquantum scilicet totus status illius populi, qui per huiusmodi praecepta disponebatur, figuralis erat; secundum illud I ad Cor. X, omnia in figuram contingebant illis.
Iª-IIae q. 104 a. 2 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod praecepta caeremonialia alio modo sunt figuralia quam iudicialia, ut dictum est.
Iª-IIae q. 104 a. 2 ad 2
Ad secundum dicendum quod populus Iudaeorum ad hoc electus erat a Deo, quod ex eo Christus nasceretur. Et ideo oportuit totum illius populi statum esse propheticum et figuralem, ut Augustinus dicit, contra Faustum. Et propter hoc etiam iudicialia illi populo tradita, magis sunt figuralia quam iudicialia aliis populis tradita. Sicut etiam bella et gesta illius populi exponuntur mystice; non autem bella vel gesta Assyriorum vel Romanorum, quamvis longe clariora secundum homines.
Iª-IIae q. 104 a. 2 ad 3
Ad tertium dicendum quod ordo ad proximum in populo illo, secundum se consideratus, pervius erat rationi. Sed secundum quod referebatur ad cultum Dei, superabat rationem. Et ex hac parte erat figuralis.
Traduction
Masquer
Summe der Theologie
Zweiter Artikel. Die richterlichen Vorschriften dienen auch als Figur oder Sinnbild.
a) Dem ist nicht so. Denn: I. Dies ist den Ceremonialvorschriften eigen und so verschwände der Unterschied. II. Die anderen Völker haben auch richterliche Vorschriften, die jedoch nichts versinnbilden. Also ist dies bei den Juden gleichfalls nicht der Fall. III. Das Göttliche ist über unsere Vernunft erhaben und so muß es durch einige Figuren oder Sinnbilder uns nähergebracht werden. Die richterlichen Vorschriften aber gehen auf die Nächsten und sind somit von selbst unserer Vernunft zugänglich. Auf der anderen Seite findet sich Exod. 21. die allegorische und moralische Auslegung der richterlichen Vorschriften.
b) Ich antworte, die richterlichen Vorschriften seien zwar nicht ihrer innersten Natur nach ganz und gar eingerichtet, um die Figur von etwas Anderem zu sein, wie dies bei den Ceremonialvorschriften der Fall ist; — aber daß sie zugleich etwas versinnbilden oder den Charakter einer Figur haben, folgt daraus, weshalb sie gegeben worden sind. Denn sie sollten das ganze Bestehen jenes Volkes ordnen nach der Gerechtigkeit und Billigkeit. Nun war das ganze Bestehen des Volkes ein figürliches: „Denn Alles bei ihnen war figürlich,“ nach 1. Kor. 10. Also waren auch dies, Vorschriften figürlich.
c) I. Der ganze Grund für die Ceremonialgesetze ist, daß sie versinnbilden. Das ist bei den richterlichen allerdings nicht der Fall. II. Das Volk der Juden war deshalb von Gott auserwählt, damit Christus aus ihm geboren würde. Also war das ganze Bestehen des Volkes ein prophetisches und figürliches, wie Augustin ausführt gegen Faustus. (Iib. 22. c. 24.) Deshalb sind auch die richterlichen Vorschriften dieses Volkes figürlich und prophetisch. So werden ebenfalls die Kriege und Thaten desselben mystisch erklärt; was bei dem Volke der Assyrier und Römer z. B. nicht der Fall ist, mögen diese letzteren auch weit ruhmreicher gewesen sein. III. Die Ordnung in diesem Volke an sich betrachtet war der Vernunft zugänglich; nicht aber soweit sie Beziehung hat zum Kulte Gottes. In letzterer Beziehung war diese Ordnung prophetisch.