• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 2

IIª-IIae q. 13 a. 2 arg. 1

Ad secundum sic proceditur. Videtur quod blasphemia non semper sit peccatum mortale. Quia super illud ad Col. III, nunc autem deponite vos etc., dicit Glossa, post maiora prohibet minora. Et tamen subdit de blasphemia. Ergo blasphemia inter peccata minora computatur, quae sunt peccata venialia.

IIª-IIae q. 13 a. 2 arg. 2

Praeterea, omne peccatum mortale opponitur alicui praecepto Decalogi. Sed blasphemia non videtur alicui eorum opponi. Ergo blasphemia non est peccatum mortale.

IIª-IIae q. 13 a. 2 arg. 3

Praeterea, peccata quae absque deliberatione committuntur non sunt mortalia, propter quod primi motus non sunt peccata mortalia, quia deliberationem rationis praecedunt, ut ex supradictis patet. Sed blasphemia quandoque absque deliberatione procedit. Ergo non semper est peccatum mortale.

IIª-IIae q. 13 a. 2 s. c.

Sed contra est quod dicitur Levit. XXIV, qui blasphemaverit nomen domini, morte moriatur. Sed poena mortis non infertur nisi pro peccato mortali. Ergo blasphemia est peccatum mortale.

IIª-IIae q. 13 a. 2 co.

Respondeo dicendum quod, sicut supra dictum est, peccatum mortale est per quod homo separatur a primo principio spiritualis vitae, quod est caritas Dei. Unde quaecumque caritati repugnant, ex suo genere sunt peccata mortalia. Blasphemia autem secundum genus suum repugnat caritati divinae, quia derogat divinae bonitati, ut dictum est, quae est obiectum caritatis. Et ideo blasphemia est peccatum mortale ex suo genere.

IIª-IIae q. 13 a. 2 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod Glossa illa non est sic intelligenda quasi omnia quae subduntur sint peccata minora. Sed quia, cum supra non expressisset nisi maiora, postmodum etiam quaedam minora subdit, inter quae etiam quaedam de maioribus ponit.

IIª-IIae q. 13 a. 2 ad 2

Ad secundum dicendum quod, cum blasphemia opponatur confessioni fidei, ut dictum est, eius prohibitio reducitur ad prohibitionem infidelitatis, quae intelligitur in eo quod dicitur, ego sum dominus Deus tuus et cetera. Vel prohibetur per id quod dicitur, non assumes nomen Dei tui in vanum. Magis enim in vanum assumit nomen Dei qui aliquod falsum de Deo asserit quam qui per nomen Dei aliquod falsum confirmat.

IIª-IIae q. 13 a. 2 ad 3

Ad tertium dicendum quod blasphemia potest absque deliberatione ex subreptione procedere dupliciter. Uno modo, quod aliquis non advertat hoc quod dicit esse blasphemiam. Quod potest contingere cum aliquis subito ex aliqua passione in verba imaginata prorumpit, quorum significationem non considerat. Et tunc est peccatum veniale, et non habet proprie rationem blasphemiae. Alio modo, quando advertit hoc esse blasphemiam, considerans significata verborum. Et tunc non excusatur a peccato mortali, sicut nec ille qui ex subito motu irae aliquem occidit iuxta se sedentem.

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Zweiter Artikel. Die Gotteslästerung ist immer Todsünde.

a) Das scheint nicht.Denn: I. Zu Koloss. 3., 8. sagt Ambrosius (Glossa): „Nach dem Größeren verbietet Er das Geringere;“ und dann kommt die Gotteslästerung. Also zählt sie zu den geringeren Sünden. II. Jede Todsünde steht einem der zehn Gebote entgegen, was bei der Gotteslästerung nicht der Fall ist. III. Die Gotteslästerung geschieht zumal sehr oft aus Unüberlegtheit; ist also keine Todsünde. Auf der anderen Seite heißt es Lev. 24.: „Wer den Namen Gottes lästert, soll sterben.“

b) Ich antworte, durch die Todsünde werde die Seele getrennt vom ersten Princip des geistigen Lebens, von der Liebe Gottes. Was also der göttlichen Liebe zuwider ist, das ist seiner „Art“ nach schwere Sünde. Die Gotteslästerung aber sieht ab von der göttlichen Güte, dem Gegenstande der Liebe. Also.

c) I. Jene Glosse will nicht sagen, daß unter dem, was folgt, keine Todsünden wären. Vorher aber war nur von Größerem, von sehr schweren Todsünden die Rede; während nun als Todsünden auch geringere erwähnt werden. II. Da die Gotteslästerung dem Bekenntnisse des Glaubens entgegen ist, so gehört sie zum Unglauben und widerstreitet somit dem ersten Gebote. Oder sie ist gegen das zweite Gebot; denn in höherem Grade führt den Namen Gottes jener vergeblich, der Falsches von Gott behauptet als wer den Namen Gottes ohne Grund ausspricht. III. Aus Unüberlegtheit kann diese Sünde so geschehen: entweder daß jemand nicht darauf acht giebt, das sei Gotteslästerung; was geschieht, wenn jemand aus einer plötzlich erstehenden starken leidenschaftlichen Bewegung in gotteslästerische Reden ausbricht, deren Bedeutung er nicht erwägt; dann ist das eine läßliche Sünde; — oder in der Weise, daß er wohl merkt, damit, was er sage, lästere er Gott; dann ist das Todsünde; wie auch jener schwer sündigt, der aus schwerem Zorne einen neben ihm Sitzenden erschlägt.

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité