Edition
Hide
Summa theologiae
Articulus 1
IIª-IIae q. 34 a. 1 arg. 1
Ad primum sic proceditur. Videtur quod Deum nullus odio habere possit. Dicit enim Dionysius, IV cap. de Div. Nom., quod omnibus amabile et diligibile est ipsum bonum et pulchrum. Sed Deus est ipsa bonitas et pulchritudo. Ergo a nullo odio habetur.
IIª-IIae q. 34 a. 1 arg. 2
Praeterea, in apocryphis Esdrae dicitur quod omnia invocant veritatem, et benignantur in operibus eius. Sed Deus est ipsa veritas, ut dicitur Ioan. XIV. Ergo omnes diligunt Deum, et nullus eum odio habere potest.
IIª-IIae q. 34 a. 1 arg. 3
Praeterea, odium est aversio quaedam. Sed sicut Dionysius dicit, in IV cap. de Div. Nom., Deus omnia ad seipsum convertit. Ergo nullus eum odio habere potest.
IIª-IIae q. 34 a. 1 s. c.
Sed contra est, quod dicitur in Psalm., superbia eorum qui te oderunt ascendit semper; et Ioan. XV, nunc autem et viderunt et oderunt me et patrem meum.
IIª-IIae q. 34 a. 1 co.
Respondeo dicendum quod, sicut ex supradictis patet, odium est quidam motus appetitivae potentiae, quae non movetur nisi ab aliquo apprehenso. Deus autem dupliciter ab homine apprehendi potest, uno modo, secundum seipsum, puta cum per essentiam videtur; alio modo, per effectus suos, cum scilicet invisibilia Dei per ea quae facta sunt intellecta conspiciuntur. Deus autem per essentiam suam est ipsa bonitas, quam nullus habere odio potest, quia de ratione boni est ut ametur. Et ideo impossibile est quod aliquis videns Deum per essentiam eum odio habeat. Sed effectus eius aliqui sunt qui nullo modo possunt esse contrarii voluntati humanae, quia esse, vivere et intelligere est appetibile et amabile omnibus, quae sunt quidam effectus Dei. Unde etiam secundum quod Deus apprehenditur ut auctor horum effectuum, non potest odio haberi. Sunt autem quidam effectus Dei qui repugnant inordinatae voluntati, sicut inflictio poenae; et etiam cohibitio peccatorum per legem divinam, quae repugnat voluntati depravatae per peccatum. Et quantum ad considerationem talium effectuum, ab aliquibus Deus odio haberi potest, inquantum scilicet apprehenditur peccatorum prohibitor et poenarum inflictor.
IIª-IIae q. 34 a. 1 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod ratio illa procedit quantum ad illos qui vident Dei essentiam, quae est ipsa essentia bonitatis.
IIª-IIae q. 34 a. 1 ad 2
Ad secundum dicendum quod ratio illa procedit quantum ad hoc quod apprehenditur Deus ut causa illorum effectuum qui naturaliter ab hominibus amantur, inter quos sunt opera veritatis praebentis suam cognitionem hominibus.
IIª-IIae q. 34 a. 1 ad 3
Ad tertium dicendum quod Deus convertit omnia ad seipsum inquantum est essendi principium, quia omnia, inquantum sunt, tendunt in Dei similitudinem, qui est ipsum esse.
Translation
Hide
Summe der Theologie
Erster Artikel. Es ist möglich, daß jemand Gott hasse.
a) Das scheint vielmehr unmöglich zu sein. Denn: I. Dionysius sagt (de div. nom. 4.): „Allen ist liebwert und Gegenstand der Zuneigung das erste Gute und Schöne.“ Gott aber ist die Güte selber. II. In den apokryphischen Büchern Esdras lib. III, c. 4.) heißt es: „Alles ruft an die Wahrheit und nimmt teil an der von ihr ausfließenden Güte.“ Gott aber ist die Wahrheit selbst. III. Haß will sagen „Abwendung“. „Gott aber wendet Alles zu Sich,“ nach Dionysius (de div. nom. 4.). Auf der anderen Seite steht Ps. 73 geschrieben: „Der Hochmut derer, die Dich hassen, steigt immerdar;“ und Joh. 15.: „Jetzt aber haben sie mich gesehen und haben gehaßt mich und meinen Vater.“
b) Ich antworte, der Haß sei eine Thätigkeit des begehrenden Teiles, der da in Thätigkeit gesetzt wird einzig und allein von etwas Aufgefaßtem aus. Gott nun kann aufgefaßt werden entweder kraft seines Wesens, wenn dieses geschaut wird, oder kraft seiner Wirkungen (nach Röm. 1.) Nach der ersten Auffassung kann Gott nicht gehaßt werden; denn da wird Er als reinstes Allgut aufgefaßt. Von den Wirkungen aber sind einige wie Sein, Leben, Erkennen ebenfalls nie dem menschlichen Willen zuwider; und somit kann nach ihnen Gott ebenfalls nicht gehaßt werden. Andere Wirlungen, wie die Sendung von Strafen und die Gebote, widerstreiten dem ungeregelten Willen, den die Sünde verdorben. Und nach Auffassung solcher Wirkungen kann Gott als Urheber der Strafe und Erlasser von Geboten, den Zügeln des Willens, gehaßt werden.
c) I. Der Einwurf spricht von jenen, die Gottes Wesen schauen. II. Infolge mancher Wirkungen wird Gott als Urheber derselben kraft der natürlichen Hinneigung von allen geliebt; nämlich dies sind die Werke der Wahrheit, kraft deren er seine Kenntnis den Menschen verleiht. III. Gott wendet Alles zu Sich als Princip alles Seins; denn Alles, was ist, strebt danach, Gott ähnlich zu sein, der das Sein selber ist.