• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 3

IIª-IIae, q. 149 a. 3 arg. 1

Ad tertium sic proceditur. Videtur quod usus vini totaliter sit illicitus. Sine sapientia enim non potest aliquis esse in statu salutis, dicitur enim Sap. VII, neminem diligit Deus nisi qui cum sapientia inhabitat; et infra, IX, per sapientiam sanati sunt quicumque placuerunt tibi a principio. Sed usus vini impedit sapientiam, dicitur enim Eccle. II, cogitavi abstrahere a vino carnem meam, ut transferrem animam meam ad sapientiam. Ergo potus vini est universaliter illicitus.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 arg. 2

Praeterea, apostolus dicit, Rom. XIV, bonum est non manducare carnem et non bibere vinum, neque in quo frater tuus offenditur aut scandalizatur aut infirmatur. Sed cessare a bono virtutis est vitiosum, et similiter fratribus scandalum ponere. Ergo uti vino est illicitum.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 arg. 3

Praeterea, Hieronymus dicit quod vinum cum carnibus post diluvium est dedicatum, Christus autem venit in fine saeculorum, et extremitatem retraxit ad principium. Ergo, tempore Christianae legis, videtur esse illicitum vino uti.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 s. c.

Sed contra est quod apostolus dicit, I ad Tim. V, noli adhuc aquam bibere, sed modico vino utere, propter stomachum tuum et frequentes infirmitates. Et Eccli. XXXI dicitur, exultatio animae et cordis vinum moderate potatum.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 co.

Respondeo dicendum quod nullus cibus vel potus, secundum se consideratus, est illicitus, secundum sententiam domini dicentis, Matth. XV, nihil quod intrat in os, coinquinat hominem. Et ideo bibere vinum, secundum se loquendo, non est illicitum. Potest tamen illicitum reddi per accidens. Quandoque quidem ex conditione bibentis, qui a vino de facili laeditur, vel qui ex speciali voto obligatur ad vinum non bibendum. Quandoque autem ex modo bibendi, quia scilicet mensuram in bibendo excedit. Quandoque autem ex parte aliorum, qui ex hoc scandalizarentur.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod sapientia potest haberi dupliciter. Uno modo, secundum modum communem, prout sufficit ad salutem. Et sic non requiritur ad sapientiam habendam quod aliquis a vino omnino abstineat, sed quod abstineat ab immoderato usu vini. Alio modo, secundum quendam perfectionis gradum. Et sic requiritur in aliquibus, ad perfecte sapientiam percipiendam, quod omnino a vino abstineant, secundum conditiones quarundam personarum et locorum.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 ad 2

Ad secundum dicendum quod apostolus non simpliciter dicit bonum esse abstinere a vino, sed in casu in quo ex hoc aliqui scandalizantur.

IIª-IIae, q. 149 a. 3 ad 3

Ad tertium dicendum quod Christus retrahit nos a quibusdam sicut omnino illicitis, a quibusdam vero sicut ab impedimentis perfectionis. Et hoc modo retrahit aliquos a vino studio perfectionis, sicut et a divitiis et aliis huiusmodi.

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Dritter Artikel. Der Gebrauch des Weines ist nicht gänzlich unerlaubt.

a) Dies scheint aber. Denn: I. Der Gebrauch des Weines hindert den Gebrauch der Weisheit, nach Ekkle. 2, 3. (s. oben). „Gott aber liebt niemanden, der nicht mit der Weisheit zusammenwohnt“ (Sap. 7.); und: „Durch die Weisheit sind geheilt worden jene, die Gott gefallen haben vom Beginne an.“ (Sap. 9.) II. Röm. 14. heißt es: „Es ist etwas Gutes, nicht Fleisch zu essen und nicht Wein zu trinken, wenn dein Bruder daran Ärgernis nimmt oder infolgedessen schwächer wird in der Tugend.“ Vom Guten aber soll man nicht abweichen und seinen Nächsten kein Ärgernis geben. III. Hieronymus schreibt (1. cont. Jovinian. 9.): „Wein und Fleisch ist nach der Sündflut zu essen erlaubt worden. Christus aber kam am Ende der Zeiten und führte das Ende zurück zum Beginne.“ Also soll man in der Zeit, wo das christliche Gesetz gilt, keinen Wein trinken. Auf der anderen Seite heißt es 1. Tim. 5.: „Trinke nicht immer Wasser, sondern mäßig Wein wegen deines Magens und deiner häufigen Krankheiten;“ und Ekkli. 31.: „Ein Frohlocken des Herzens und der Seele ist ein mäßiger Trunk Wein.“

b) Ich antworte, nach Matth. 15, 2. ist keine Speise und kein Trank, „das nämlich, was in den Mund eingeht,“ an und für sich, der Natur nach, schlecht. Also ist Wein zu trinken, an und für sich betrachtet, nichts Schlechtes. Wird aber jemand vom Weine leicht benachteiligt oder hat er gelobt, keinen Wein zu trinken, oder trinkt er über das Maß oder nehmen andere daran Ärgernis; aus diesen und ähnlichen äußeren Gründen wird der Weingenuß zu etwas Unerlaubtem.

c) I. Wird die Weisheit nur in der Weise verlangt oder besessen, wie deren Besitz zur Erreichung der Seligkeit gemeinhin notwendig ist; so besteht keine Notwendigkeit, sich des Weines zu, enthalten. Soll sie in einem besonders hohen Grade erlangt werden und der Geist somit ganz in der Betrachtung göttlicher Dinge aufgehen; — so ist es bisweilen nach Lage der persönlichen Verhältnisse erfordert, vom Weine ganz abzulassen. II. Wenn andere daran berechtigtes Ärgernis nehmen, mahnt der Apostel, vom Weine abzulassen. III. Christus zieht uns von Manchem als durchaus Unerlaubtem zurück, von Manchem aber als einem Hindernisse hoher Vollkommenheit; und so zieht Er manche ab vom Weine, wie ja auch vom Reichtume und Anderem.

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité