• Start
  • Werke
  • Einführung Anleitung Mitarbeit Sponsoren / Mitarbeiter Copyrights Kontakt Impressum
Bibliothek der Kirchenväter
Suche
DE EN FR
Werke Thomas von Aquin (1225-1274) Summa Theologiae

Edition ausblenden
Summa theologiae

Articulus 2

IIª-IIae, q. 177 a. 2 arg. 1

Ad secundum sic proceditur. Videtur quod gratia sermonis sapientiae et scientiae pertineat etiam ad mulieres. Ad huiusmodi enim gratiam pertinet doctrina, sicut dictum est. Sed docere competit mulieri, dicitur enim Prov. IV, unigenitus fui coram matre mea, et docebat me. Ergo haec gratia competit mulieribus.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 arg. 2

Praeterea, maior est gratia prophetiae quam gratia sermonis, sicut maior est contemplatio veritatis quam eius enuntiatio. Sed prophetia conceditur mulieribus, sicut legitur Iudic. IV de Debbora; et IV Reg. XXII, de Holda, prophetissa, uxore Sellum; et Act. XXI, de quatuor filiabus Philippi. Apostolus etiam dicit, I ad Cor. XI, omnis mulier orans aut prophetans, et cetera. Ergo videtur quod multo magis gratia sermonis competit mulieri.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 arg. 3

Praeterea, I Petri IV dicitur, unusquisque, sicut accepit gratiam, in alterutrum illam administrantes. Sed quaedam mulieres accipiunt gratiam sapientiae et scientiae, quam non possunt aliis administrare nisi per gratiam sermonis. Ergo gratia sermonis competit mulieribus.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 s. c.

Sed contra est quod apostolus dicit, I ad Cor. XIV, mulieres in Ecclesiis taceant; et I ad Tim. II, docere mulieri non permitto. Hoc autem praecipue pertinet ad gratiam sermonis. Ergo gratia sermonis non competit mulieribus.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 co.

Respondeo dicendum quod sermone potest aliquis uti dupliciter. Uno modo, private ad unum vel paucos, familiariter colloquendo. Et quantum ad hoc, gratia sermonis potest competere mulieribus. Alio modo, publice alloquendo totam Ecclesiam. Et hoc mulieri non conceditur. Primo quidem, et principaliter, propter conditionem feminei sexus, qui debet esse subditus viro, ut patet Gen. III. Docere autem et persuadere publice in Ecclesia non pertinet ad subditos, sed ad praelatos. Magis tamen viri subditi ex commissione possunt exequi, quia non habent huiusmodi subiectionem ex naturali sexu, sicut mulieres, sed ex aliquo accidentaliter supervenienti. Secundo, ne animi hominum alliciantur ad libidinem. Dicitur enim Eccli. IX, colloquium illius quasi ignis exardescit. Tertio, quia, ut communiter, mulieres non sunt in sapientia perfectae, ut eis possit convenienter publica doctrina committi.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod illa auctoritas loquitur de doctrina privata, qua mater filium erudit.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 ad 2

Ad secundum dicendum quod gratia prophetiae attenditur secundum mentem illuminatam a Deo, ex qua parte non est in hominibus sexuum differentia, secundum illud Coloss. III, induentes novum hominem, qui renovatur secundum imaginem eius qui creavit eum, ibi non est masculus et femina. Sed gratia sermonis pertinet ad instructionem hominum, inter quos differentia sexuum invenitur. Unde non est similis ratio de utroque.

IIª-IIae, q. 177 a. 2 ad 3

Ad tertium dicendum quod gratiam divinitus acceptam diversimode aliqui administrant, secundum diversitatem conditionis ipsorum. Unde mulieres, si gratiam sapientiae aut scientiae habeant, possunt eam administrare secundum privatam doctrinam, non autem secundum publicam.

Übersetzung ausblenden
Summe der Theologie

Zweiter Artikel. Die Gabe der Rede, der Weisheit und der Wissenschaft ist gemeinhin nicht den Frauen eigen.

a) Dem steht entgegen: I. Diese Gaben gehören zur Lehre. Lehren aber kommt der Frau zu, nach Prov. 4.: „Der einzige Sohn war ich meiner Mutter und sie lehrte mich.“ II. Die Prophetengabe ist größer wie die der Rede. Debora aber (Richt. 4.), Olda (4. Kön. 22.) und vier Töchter des Philippus waren Propheten. Zudem sagt Paulus (1. Kor. 11.): „Jede Frau, die betet oder prophezeit …“ Also kommt den Frauen um so mehr die Redegabe zu. III. 1. Petr. 4.: „Ein jeder soll wie er Gnade empfangen hat, solche den anderen dienstbar machen.“ Manche Frauen aber haben die Gnade der Weisheit und der Wissenschaft, die sie nur durch die Gabe der Rede den anderen dienstbar machen können. Also. Auf der anderen Seite heißt es 1. Kor. 14.: „Die Frau schweige in der Kirche;“ und 1. Tim. 2.: „Zu lehren erlaube ich der Frau nicht.“

b) Ich antworte, mit Rücksicht auf den Privatverkehr, also in Ermahnungen, Aufmunterungen etc. könne die Gabe der Rede den Frauen zukommen, öffentlich vor der ganzen Gemeinde aber zu sprechen gebührt der Frau nicht: 1. weil sie auf Grund ihres Geschlechtes bereits dem Manne Unterthan sein soll, wogegen das Lehren Sache der Vorgesetzten ist; — 2. weil die Gefahr droht, daß eine Frau die Hörer zur Begierlichkeit fortreißt, denn Ekkli. 9. heißt es: „Die Unterredung mit ihr ist wie ein brennendes Feuer;“ — 3. weil gemeinhin die Frauen in der Weisheit nicht vollendet sind, so daß ihnen die öffentliche Lehre nicht übertragen werden kann.

c) I. Das betrifft den Privatverkehr zwischen Mutter und Kind. II. Die Prophetengabe ist Erleuchtung des vernünftigen Geistes, von welcher Seite her in den Menschen kein Geschlechtsunterschied ist, nach Koloss. 3.: „Ziehen wir den neuen Menschen an, der da erneuert wird gemäß dem Bilde dessen, der ihn geschaffen hat, wo nicht männlich und weiblich sich findet.“ Die Redegabe aber gehört zum Unterrichten; und da macht sich der geschlechtliche Unterschied geltend. III. Die von Gott erhaltenen Gnaden macht jeder je nach den Verhältnissen in verschiedener Weise dienstbar. Haben Frauen die Gabe der Weisheit und Wissenschaft, so können sie im Privatverkehr dieselbe geltend machen; nicht aber vor der Öffentlichkeit.

  Drucken   Fehler melden
  • Text anzeigen
  • Bibliographische Angabe
  • Scans dieser Version
Editionen dieses Werks
Summa theologiae
Übersetzungen dieses Werks
Summe der Theologie

Inhaltsangabe

Theologische Fakultät, Patristik und Geschichte der alten Kirche
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Impressum
Datenschutzerklärung