Edition
Masquer
Summa theologiae
Articulus 8
IIIª q. 31 a. 8 arg. 1
Ad octavum sic proceditur. Videtur quod Christus fuerit in lumbis Abrahae decimatus. Dicit enim apostolus, ad Heb. VII, quod levi, pronepos Abrahae, decimatus fuit in Abraham, quia, eo decimas dante Melchisedech, adhuc levi erat in lumbis eius. Similiter Christus erat in lumbis Abrahae quando decimas dedit. Ergo ipse etiam Christus decimatus fuit in Abraham.
IIIª q. 31 a. 8 arg. 2
Praeterea, Christus est ex semine Abrahae secundum carnem quam de matre accepit. Sed mater eius fuit decimata in Abraham. Ergo, pari ratione, Christus.
IIIª q. 31 a. 8 arg. 3
Praeterea, illud in Abraham decimabatur quod indigebat curatione, ut Augustinus dicit, X super Gen. ad Litt. Curatione autem indigebat omnis caro peccato obnoxia. Cum ergo caro Christi fuerit peccato obnoxia, sicut dictum est, videtur quod caro Christi in Abraham fuerit decimata.
IIIª q. 31 a. 8 arg. 4
Praeterea, hoc non videtur aliquo modo derogare dignitati Christi. Nihil enim prohibet, patre alicuius pontificis decimas dante alicui sacerdoti, filium eius pontificem maiorem esse simplici sacerdote. Licet ergo dicatur Christus decimatus, Abraham decimas dante Melchisedech, non tamen propter hoc excluditur quin Christus sit maior quam Melchisedech.
IIIª q. 31 a. 8 s. c.
Sed contra est quod Augustinus dicit, X super Gen. ad Litt. quod Christus ibi, scilicet in Abraham, decimatus non est, cuius caro inde non fervorem vulneris, sed materiam medicaminis traxit.
IIIª q. 31 a. 8 co.
Respondeo dicendum quod, secundum intentionem apostoli, oportet dicere quod Christus in lumbis Abrahae non fuerit decimatus. Probat enim apostolus maius esse sacerdotium quod est secundum ordinem Melchisedech, sacerdotio levitico, per hoc quod Abraham decimas dedit Melchisedech, adhuc levi existente in lumbis eius, ad quem pertinet legale sacerdotium. Si autem Christus etiam in Abraham decimatus esset, eius sacerdotium non esset secundum ordinem Melchisedech, sed minus sacerdotio Melchisedech. Et ideo dicendum est quod Christus non est decimatus in lumbis Abrahae, sicut levi. Quia enim ille qui decimas dat, novem sibi retinet et decimum alii attribuit, quod est perfectionis signum, inquantum est quodammodo terminus omnium numerorum, qui procedunt usque ad decem; inde est quod ille qui decimas dat, protestatur se imperfectum et perfectionem alii attribuere. Imperfectio autem humani generis est propter peccatum, quod indiget perfectione eius qui a peccato curat. Curare autem a peccato est solius Christi, ipse enim est agnus qui tollit peccatum mundi, ut dicitur Ioan. I. Figuram autem eius gerebat Melchisedech, ut apostolus probat, Heb. VII. Per hoc ergo quod Abraham Melchisedech decimas dedit, praefiguravit se, velut in peccato conceptum, et omnes qui ab eo descensuri erant ea ratione ut peccatum originale contraherent, indigere curatione quae est per Christum. Isaac autem et Iacob et levi, et omnes alii, sic fuerunt in Abraham ut ex eo derivarentur non solum secundum corpulentam substantiam, sed etiam secundum rationem seminalem, per quam originale contrahitur. Et ideo omnes in Abraham sunt decimati, idest praefigurati indigere curatione quae est per Christum. Solus autem Christus sic fuit in Abraham ut ab eo derivaretur non secundum rationem seminalem, sed secundum corpulentam substantiam. Et ideo non fuit in Abraham sicut curatione indigens, sed magis sicut vulneris medicina. Et ideo non fuit in lumbis Abrahae decimatus.
IIIª q. 31 a. 8 ad 1
Et per hoc patet responsio ad primum.
IIIª q. 31 a. 8 ad 2
Ad secundum dicendum quod, quia beata virgo fuit in originali concepta, fuit in Abraham sicut curatione indigens. Et ideo fuit ibi decimata, velut inde descendens secundum seminalem rationem. De corpore autem Christi non est sic, ut dictum est.
IIIª q. 31 a. 8 ad 3
Ad tertium dicendum quod caro Christi dicitur fuisse in antiquis patribus peccato obnoxia, secundum qualitatem quam habuit in ipsis parentibus, qui fuerunt decimati. Non autem secundum qualitatem quam habet prout est actu in Christo, qui non est decimatus.
IIIª q. 31 a. 8 ad 4
Ad quartum dicendum quod sacerdotium leviticum secundum carnis originem derivabatur. Unde non minus fuit in Abraham quam in levi. Unde per hoc quod Abraham decimas dedit Melchisedec tanquam maiori, ostenditur sacerdotium Melchisedec, inquantum gerit figuram Christi, esse maius sacerdotio levitico. Sacerdotium autem Christi non sequitur carnis originem, sed gratiam spiritualem. Et ideo potest esse quod pater dedit decimas alicui sacerdoti tanquam minor maiori, et tamen filius eius, si sit pontifex, est maior illo sacerdote, non propter carnis originem, sed propter gratiam spiritualem, quam habet a Christo.
Traduction
Masquer
Summe der Theologie
Achter Artikel. Christus war nicht in den Lenden Abrahams dem Melchisedech gegenüber dem Zehnten unterworfen.
a) Dies scheint aber. Denn: I. Hebr. 7. heißt es: „Levi (der von Abraham abstammte) war in Abraham dem Zehnten an Melchisedech unterworfen, weil er, als Abraham dem Melchisedech den Zehnten gab, noch in den Lenden Abrahams war.“ Aber Christus war ähnlich wie Levi in den Lenden Abrahams. Also war Er auch an den Zehnten gebunden mit Rücksicht auf Melchisedech. II. Christus ist nach seiner Mutter aus dem Samen Abrahams. Maria aber ward in Abraham an den erwähnten Zehnten gebunden. III. „Jenes, was in Abraham dem Zehnten unterworfen ward, war der Heiligung bedürftig,“ sagt Augustin (10. sup. Gen. 20.). Der Heiligung aber bedarf alles der Sünde unterworfene Fleisch. Da nun, wenigstens soweit es in den Vätern sich fand, das Fleisch Christi der Sünde Unterthan war, so war es auch in Abraham unter dem Zehnten. IV. Dies vermindert in nichts die Würde Christi. Denn wenn auch der Vater des Papstes z. B. den Zehnten giebt einem einfachen Priester, so bleibt doch der Sohn dieses Vaters, der Papst, höher wie dieser einfache Priester. Wenn man also auch auf Grund dessen, daß Abraham dem Melchisedech den Zehnten gab, sagt, Christus sei in Abraham dem Zehnten unterworfen worden; so bleibt deshalb doch Christus größer als Melchisedech. Auf der anderen Seite ist nach Augustin (10. sup. Gen. ad litt. 20.) „Christus nicht in Abraham dem Zehnten unterworfen worden; denn nicht entnahm Christus von daher den Brand der Wunde, sondern den Stoff für das Heilmittel“, nämlich sein Fleisch.
b) Ich antworte, der Apostel selber wolle offenbar nicht sagen, daß Christus in Abraham dem Zehnten an Melchisedech unterworfen worden sei. Denn seine Absicht geht dahin, zu beweisen, daß das Priestertum Christi, welches nach der Ordnung des Melchisedech ist, größer sei wie das Priestertum Levis; und er beweist dies dadurch, daß Levi in Abraham, seinem Stammvater, den Zehnten gab dem Melchisedech, also diesen als den höheren anerkannte. Wäre nun Christus in Abraham ebenfalls diesem Zehnten unterworfen worden, so würde sein Priestertum niedriger gewesen sein wie das des Melchisedech und nicht „nach der Ordnung des Melchisedech“. Also ist Christus nicht in Abraham dem Zehnten an Melchisedech unterworfen worden. Denn wer den Zehnten giebt, behält neun Teile und giebt den zehnten Teil einem anderen, was ein Zeichen der eigenen Unvollkommenheit ist; insoweit in der Zehnzahl alle Zahlen ihren Abschluß finden, die da vorgehen bis zur Zehn. Wer also den Zehnten giebt, der bekennt sich als unvollkommen und schreibt einem anderen die Vollendung zu. Die Unvollkommenheitdes menschlichen Geschlechtes nun rührt von der Sünde her, und diese bedarf der Vollkommenheit von seiten desjenigen, der von der Sünde heilen kann. Zu heilen aber von der Sünde ist eigen allein Christo, der da kam, hinwegzunehmen die Sünden der Welt; und nach dieser Seite hin war Melchisedech die Figur oder das Sinnbild Christi, wie eben da der Apostel beweist. Dadurch also daß Abraham dem Melchisedech den Zehnten gab, bekannte er sich als empfangen in Sünden, sich sowohl wie alle, die von ihm abstammen würden in dem Sinne daß sie die Erbsünde an sich tragen; und bekannte so zugleich, daß sie der Heilung bedürften in Christo. Isaak aber, Jakob und Levi und alle anderen waren so in Abraham, daß sie nicht nur mit Rücksicht auf „die körperliche Substanz“, den Stoff nämlich, sich von ihm ableiteten; sondern auch mit Rücksicht auf die wirksame Zeugungskraft, auf Grund deren die Erbsünde sich fortpflanzt. Alle sind also in Abraham dem Zehnten an Melchisedech unterworfen worden; d. h. sie alle bekannten in Abraham, daß sie der Heilung durch Christum bedurften. Christus allein stammte nicht von Abraham ab gemäß der wirkenden formenden Zeugungskraft, sondern nur gemäß der „körperlichen Substanz“. Also war Er nicht in Abraham als der Heilung bedürftig, sondern vielmehr als das Heilmittel für die Wunde. Und somit ist Er nicht in Abraham dem Zehnten an Melchisedech unterstanden.
c) I. Damit beantwortet. II. Maria war in der Erbsünde empfangen; und somit war sie in Abraham dem Zehnten unterworfen als bedürftig der Heilung. Denn sie stammte von Abraham nicht allein „der körperlichen Substanz nach“ ab, sondern auf Grund der wirkend zeugenden Kraft. Das ist bei Christo nicht der Fall. III. Das Fleisch Christi war in den Vorvätern der Sünde unterthan gemäß der Beschaffenheit, die das Fleisch da, in den Vorvätern, thatsächlich hatte; nicht aber gemäß der Beschaffenheit, die es thatsächlich in Christo hat, der nicht in Abraham dem Zehnten unterworfen ward. IV. Das Priestertum Levis ward gemäß dem Urfprunge des Fleisches fortgepflanzt. Also war es nicht minder in Abraham wie in Levi. Daraus also daß Abraham dem Melchisedech den Zehnten gab als dem höheren wird gezeigt, das Priestertum des Melchisedech sei, insoweit es Christum figürlich vorstellt, höher wie das Levitische Priestertum. Das Priestertum Christi aber folgt nicht dem Ursprünge des Fleisches, sondern der geistigen Gnade. Und deshalb kann ganz wohl der Vater einem Priester den Zehnten geben wie der geringere dem größeren; und doch ist der Sohn, wenn dieser Papst ist, höher wie dieser Priester, aber nicht gemäß dem Ursprünge des Fleisches, sondern gemäß der geistigen Gnade, die Christus ihm gegeben.