Edition
ausblenden
Summa theologiae
Articulus 4
IIIª q. 36 a. 4 arg. 1
Ad quartum sic proceditur. Videtur quod Christus per seipsum suam nativitatem manifestare debuerit. Causa enim quae est per se, semper est potior ea quae est per aliud, ut dicitur in VIII Physic. Sed Christus suam nativitatem manifestavit per alios, puta pastoribus per Angelos et, magis per stellam. Ergo multo magis per seipsum debuit suam nativitatem manifestare.
IIIª q. 36 a. 4 arg. 2
Praeterea, Eccli. XX dicitur, sapientia abscondita, et thesaurus invisus, quae utilitas in utrisque? Sed Christus a principio conceptionis suae plene habuit sapientiae et gratiae thesaurum. Nisi ergo hanc plenitudinem manifestasset per opera et verba, fuisset frustra ei data sapientia et gratia. Quod est inconveniens, quia Deus et natura nihil frustra facit, ut dicitur in I de caelo.
IIIª q. 36 a. 4 arg. 3
Praeterea, in libro de infantia salvatoris legitur quod Christus in sua pueritia multa miracula fecit. Et ita videtur quod suam nativitatem per seipsum manifestaverit.
IIIª q. 36 a. 4 s. c.
Sed contra est quod Leo Papa dicit, quod magi invenerunt puerum Iesum nulla ab infantiae humanae generalitate discretum. Sed alii infantes non manifestant seipsos. Ergo neque decuit quod Christus per seipsum suam nativitatem manifestaret.
IIIª q. 36 a. 4 co.
Respondeo dicendum quod nativitas Christi ad humanam salutem ordinabatur, quae quidem est per fidem. Fides autem salutaris divinitatem et humanitatem Christi confitetur. Oportebat igitur ita manifestari nativitatem Christi ut demonstratio divinitatis eius fidei humanitatis ipsius non praeiudicaret. Hoc autem factum est dum Christus in seipso similitudinem infirmitatis humanae exhibuit, et tamen per Dei creaturas divinitatis virtutem in se monstravit. Et ideo Christus non per seipsum suam nativitatem manifestavit, sed per quasdam alias creaturas.
IIIª q. 36 a. 4 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod in via generationis et motus oportet per imperfecta ad perfectum perveniri. Et ideo Christus prius manifestatus est per alias creaturas, et postea manifestavit se per seipsum manifestatione perfecta.
IIIª q. 36 a. 4 ad 2
Ad secundum dicendum quod, licet sapientia abscondita inutilis sit, non tamen ad sapientem pertinet ut quolibet tempore manifestet seipsum, sed tempore congruo, dicitur enim Eccli. XX, est tacens non habens sensum loquelae, et est tacens sciens tempus apti temporis. Sic ergo sapientia Christo data non fuit inutilis, quia seipsam tempore congruo manifestavit. Et hoc ipsum quod tempore congruo abscondebatur, est sapientiae indicium.
IIIª q. 36 a. 4 ad 3
Ad tertium dicendum quod liber ille de infantia salvatoris est apocryphus. Et Chrysostomus, super Ioan., dicit quod Christus non fecit miracula antequam aquam converteret in vinum, secundum illud quod dicitur Ioan. II, hoc fecit initium signorum Iesus. Si enim secundum primam aetatem miracula fecisset, non indiguissent Israelitae alio manifestante eum, cum tamen Ioannes Baptista dicat, Ioan. I, ut manifestetur Israeli, propterea veni in aqua baptizans. Decenter autem non incoepit facere signa in prima aetate. Aestimassent enim phantasiam esse incarnationem, et ante opportunum tempus eum cruci tradidissent, livore liquefacti.
Übersetzung
ausblenden
Summe der Theologie
Vierler Artikel. Christus mußte durch sich selbst seine Geburt offenbaren.
a) Das Gegenteil erhellt aus Folgendem: I. Eine Ursache, die von sich selbst aus verursacht, ist vorzüglicher als jene, die auf Grund von etwas Anderem verursacht (8 Physic.). Christus aber hat seine Geburt bekannt gegeben durch andere, wie durch die Engel mit Rücksicht auf die Hirten, durch den Stern für die Magier. Also mußte Er um so mehr durch Sich selbst sie mitteilen. II. Ekkli. 20. heißt es: „Verborgene Weisheit und ein vergrabener Schatz; welchen Nutzen bringt Beides!“ Christus aber hatte vom Beginne an die Fülle der Weisheit und Gnade. Also mußte Er sie durch Worte und Werke offenbaren, wenn sie nicht nutzlos sein sollte. III. Es wird gelesen, daß Christus als Kind viele Wunder gewirkt hat. Also hat Er Sich durch Sich selbst offenbar gemacht. Auf der anderen Seite sagt Leo der Große (serm. 4. de Epiph.): „Die Magier fanden und beteten an den Knaben Jesus, der in nichts vonden anderen Kindern sich unterschied.“ Andere Kinder aber machen nicht in der genannten Weise sich selbst offenbar. Also schickte es sich nicht, daß Jesus dies that.
b) Ich antworte; da das menschliche Heil, um dessentwillen Christus geboren wurde, durch den Glauben vermittelt wird; so mußte die Geburt Christi in der Weise bekannt gegeben werden, daß das Darthun seiner Gottheit in nichts schädigte das Verdienst des Glaubens. Deshalb hat Christus an Sich selber die menschliche Schwäche gezeigt und durch Gottes Kreaturen hat Er dargethan, wie Gottes Kraft in Ihm verborgen war. Und somit hat Er nicht selber und durch Sich selber seine Geburt geoffenbart, sondern durch einige Kreaturen.
c) I. Auf dem Wege des Entstehens und der Bewegung kommt man vom Unvollkommenen zum Vollkommenen. Und deshalb hat Christus angefangen, Sich durch Kreaturen zu offenbaren; und später hat Er Sich durch Sich selbst, durch Offenbarung seiner Gottheit, gezeigt. II. Der Weisheit entspricht es nicht, sich zu irgend welcher beliebiger Zeit zu offenbaren, sondern zu geeigneter Zeit. Denn Ekkli. 20. heißt es: „Es giebt einen schweigenden, der kein Verständnis hat um zu sprechen; und es giebt einen schweigenden, der die Zeit und Gelegenheit wohl abwägt, wenn er zu sprechen hat.“ Christus also hat zu geeigneter Zeit seine Weisheit geoffenbart; und dies selbst daß Er sie zu geeigneter Zeit verbarg, ist ein Anzeichen der Weisheit. III. Jenes Buch ist eine Fälschung. Chrysostomus sagt (hom. 20. sup. Joan.): „Der Herr machte vor der Hochzeit zu Kana kein Wunder, wie Joh. 2. ausdrücklich gesagt wird. Hätte Er nämlich im Kindesalter bereits Wunder gewirkt, so würden die Israeliten nicht eines anderen bedurft haben, der Jesum offenbarte, da doch der Täufer spricht (Joh. 1, 31.): Damit Er offenbar würde in Israel, deshalb kam ich taufend in Wasser. Und geziemenderweise fing Er nicht an, Wunder zu thun im Kindesalter; denn sie hätten gemeint, seine ganze Erscheinung sei ein Phantasiebild, ein Phantasma; und vor der Zeit hätten sie aus Eifersucht Ihn ans Kreuz geschlagen.“