Edition
ausblenden
Summa theologiae
Articulus 5
IIIª q. 57 a. 5 arg. 1
Ad quintum sic proceditur. Videtur quod corpus Christi non ascenderit super omnem creaturam spiritualem. Eorum enim quae non dicuntur secundum rationem unam, non potest convenienter fieri comparatio. Sed locus non eadem ratione attribuitur corporibus et spiritualibus creaturis, ut patet ex his quae dicta sunt in prima parte. Ergo videtur quod non possit dici corpus Christi ascendisse super omnem creaturam spiritualem.
IIIª q. 57 a. 5 arg. 2
Praeterea, Augustinus dicit, in libro de vera Relig., quod omni corpori spiritus praefertur. Sed nobiliori rei sublimior debetur locus. Ergo videtur quod Christus non ascenderit super omnem spiritualem creaturam.
IIIª q. 57 a. 5 arg. 3
Praeterea, in omni loco est aliquod corpus, cum nihil sit vacuum in natura. Si ergo nullum corpus obtinet altiorem locum quam spiritus in ordine naturalium corporum, nullus locus erit supra omnem spiritualem creaturam. Non ergo corpus Christi potuit ascendere super omnem spiritualem creaturam.
IIIª q. 57 a. 5 s. c.
Sed contra est quod dicitur Ephes. I, constituit illum super omnem principatum et potestatem, et supra omne nomen quod nominatur sive in hoc saeculo sive in futuro.
IIIª q. 57 a. 5 co.
Respondeo dicendum quod tanto alicui rei debetur altior locus, quanto est nobilior, sive debeatur ei locus per modum contactus corporalis, sicut corporibus; sive per modum contactus spiritualis, sicut spiritualibus substantiis. Exinde enim spiritualibus substantiis debetur secundum quandam congruentiam locus caelestis, qui est supremus locorum, quia illae substantiae sunt supremae in ordine substantiarum. Corpus autem Christi, licet, considerando conditionem naturae corporeae, sit infra spirituales substantias; considerando tamen dignitatem unionis qua est personaliter Deo coniunctum, excellit dignitatem omnium spiritualium substantiarum. Et ideo, secundum praedictae congruentiae rationem, debetur sibi locus altior ultra omnem creaturam etiam spiritualem. Unde et Gregorius dicit, in homilia ascensionis, quod qui fecerat omnia, super omnia sua virtute ferebatur.
IIIª q. 57 a. 5 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod, licet alia ratione attribuatur locus corporali et spirituali substantiae, tamen hoc est in utraque ratione commune, quod digniori rei attribuitur superior locus.
IIIª q. 57 a. 5 ad 2
Ad secundum dicendum quod ratio illa procedit de corpore Christi secundum conditionem naturae corporeae, non autem secundum rationem unionis.
IIIª q. 57 a. 5 ad 3
Ad tertium dicendum quod comparatio ista potest attendi vel secundum rationem locorum, et sic nullus locus est tam altus quod excedat dignitatem spiritualis substantiae; secundum quod procedit obiectio. Vel secundum dignitatem eorum quibus attribuitur locus. Et sic corpori Christi debetur ut sit supra spirituales creaturas.
Übersetzung
ausblenden
Summe der Theologie
Fünfter Artikel. Christi Körper stieg hinauf über alle geistige Kreatur.
a) Dem steht Folgendes entgegen: I. Der Ort wird nicht in gleicher Weise vom Körper ausgesagt wie vom reinen Geiste. Also kann da kein Vergleich statthaft sein. II. „Jedem Körper geht der reine Geist voran,“ sagt Augustin (de vera Relig. 55.). Dem höheren Wesen aber gebührt ein höherer Ort. III. In jedem Orte ist ein Körper, da es keinen leeren Raum giebt in der Natur. Wenn also im Bereiche des Natürlichen kein Körper einen höheren Platz einnimmt als der Geist, so giebt es überhaupt keinen Ortüber der reinen Geistnatur. Also konnte Christi Leib nicht aufsteigen über alle Geister. Auf der anderen Seite heißt es Ephes. 1.: „Er hat Ihn erhöht über alle Fürstentümer und über alle Gewalten und über jeden Namen, der genannt wird in dieser Zeit oder im künftigen Leben.“
b) Ich antworte, je erhabener eine Substanz sei, ein desto erhabenerer Ort gebühre ihr; sei dies ein Ort gemäß körperlicher Berührung oder gemäß geistiger Berührung. Denn deshalb gebührt eben den geistigen Substanzen gemäß einer gewissen Zukömmlichkeit ein himmlischer Ort, nämlich der höchste, weil jene Substanzen die höchsten sind im Bereiche der Substanz. Der Leib Christi aber ist wohl der Natur nach tiefer als die geistigen Substanzen; der Würde der Einigung nach aber ist Er über allen geistigen Substanzen, weil Er mit der Person des Wortes geeinigt ist. Also gebührt diesem Leibe der höchste Platz über allen geistigen Naturen: „Der Alles gemacht, ward durch seine Kraft über Alles erhoben,“ sagt Gregor (hom. 29. in Evgl.)
c) I. Allerdings wird unter verschiedenen Gesichtspunkten bei der körperlichen und der geistigen Natur von einem Orte gesprochen. Dies aber ist auf beiden Seiten gemeinsam, daß dem erhabeneren Wesen ein erhabenerer Ort zukommt. II. Dieser Einwurf berücksichtigt bloß die körperliche Natur des Leibes Christi, nicht die persönliche Einigung mit dem „Worte“. III. Danach hat der Einwurf recht. Kein Ort ist so hoch daß er überragt die Würde der rein geistigen Substanz, soweit die Natur oder der Charakter des Ortes in Betracht kommt. Wird aber die Würde dessen erwogen, was im Orte ist, so steht an Würde der Leib Christi voran allen geistigen Substanzen.