• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 4

IIIª q. 73 a. 4 arg. 1

Ad quartum sic proceditur. Videtur quod inconvenienter hoc sacramentum pluribus nominibus nominetur. Nomina enim debent respondere rebus. Sed hoc sacramentum est unum, ut dictum est. Ergo non debet pluribus nominibus nominari.

IIIª q. 73 a. 4 arg. 2

Praeterea, species non notificatur convenienter per id quod est commune toti generi. Sed Eucharistia est sacramentum novae legis. Omnibus autem sacramentis commune est quod in eis confertur gratia, quod significat nomen Eucharistiae, quod est idem quod bona gratia. Omnia etiam sacramenta remedium nobis afferunt in via praesentis vitae, quod pertinet ad rationem viatici. In omnibus etiam sacramentis fit aliquid sacrum, quod pertinet ad rationem sacrificii. Et per omnia sacramenta sibi invicem fideles communicant, quod significat hoc nomen synaxis in Graeco, vel communio in Latino. Ergo haec nomina non convenienter adaptantur huic sacramento.

IIIª q. 73 a. 4 arg. 3

Praeterea, hostia videtur idem esse quod sacrificium. Sicut ergo non proprie dicitur sacrificium, ita nec proprie dicitur hostia.

IIIª q. 73 a. 4 s. c.

Sed contra est quod usus fidelium habet.

IIIª q. 73 a. 4 co.

Respondeo dicendum quod hoc sacramentum habet triplicem significationem. Unam quidem respectu praeteriti, inquantum scilicet est commemorativum dominicae passionis, quae fuit verum sacrificium, ut supra dictum est. Et secundum hoc nominatur sacrificium. Aliam autem significationem habet respectu rei praesentis, scilicet ecclesiasticae unitatis, cui homines congregantur per hoc sacramentum. Et secundum hoc nominatur communio vel synaxis, dicit enim Damascenus, IV libro, quod dicitur communio, quia communicamus per ipsam Christo; et quia participamus eius carne et deitate; et quia communicamus et unimur ad invicem per ipsam. Tertiam significationem habet respectu futuri, inquantum scilicet hoc sacramentum est praefigurativum fruitionis Dei, quae erit in patria. Et secundum hoc dicitur viaticum, quia hoc praebet nobis viam illuc perveniendi. Et secundum hoc etiam dicitur Eucharistia, idest bona gratia, quia gratia Dei est vita aeterna, ut dicitur Rom. VI; vel quia realiter continet Christum, qui est plenus gratia. Dicitur etiam in Graeco metalepsis, idest assumptio, quia, ut Damascenus dicit, per hoc filii deitatem assumimus.

IIIª q. 73 a. 4 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod nihil prohibet idem pluribus nominibus nominari secundum diversas proprietates vel effectus.

IIIª q. 73 a. 4 ad 2

Ad secundum dicendum quod id quod est commune omnibus sacramentis, attribuitur antonomastice ei, propter eius excellentiam.

IIIª q. 73 a. 4 ad 3

Ad tertium dicendum quod hoc sacramentum dicitur sacrificium, inquantum repraesentat ipsam passionem Christi. Dicitur autem hostia, inquantum continet ipsum Christum, qui est hostia suavitatis, ut dicitur Ephes. V.

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Vierter Artikel. Die Namen dieses Sakramentes.

a) Dieses Sakrament sollte nicht mehrere Namen haben. Denn: I. Es ist etwas Eines; also darf es nur einen Namen haben, da der Name entsprechen muß der Sache. II. Eine Gattung wird nicht entsprechend bekannt gemacht durch das, was sie mit der „Art“ gemeinsam hat. Alle Sakramente aber verleihen Gnade, was der Name „Eucharistie“, „gute Gnade“, bedeutet. Alle Sakramente zudem sind Heilmittel für das gegenwärtige Leben, worauf der Name „Wegzehrung“ hindeutet. Alle Sakramente ferner enthalten etwas Heiliges, was der Name „Opfer“ (sacrificium) bezeichnet. Durch alle Sakramente endlich stehen die gläubigen miteinander in Gemeinschaft, was der Name „Kommunion“ ausdrückt. III. „Hostie“ ist dasselbe wie „Opfer“. Wie also dieses Sakrament nicht eigentlich „Opfer“ genannt werden darf, so auch nicht „Hostie“. Auf der anderen Seite steht der Gebrauch der gläubigen.

b) Ich antworte; dieses Sakrament schließe eine dreifache Bezeichnung ein: 1. Es ist das Andenken an das Leiden des Herrn, welches ein wahres Opfer war; und danach wird es „Opfer“ genannt. 2. Es ist das Zeichen der kirchlichen Einheit, der die Menschen durch dieses Sakrament angegliedert werden; und danach heißt es „Kommunion“, nach Damascenus (4. de orth. fide 14.). 3. Es ist ein Zeichen für etwas Zukünftiges, nämlich die Figurder künftigen Herrlichkeit; und danach heißt es „Wegzehrung“, denn es bereitet uns gleichsam den Weg, zur Herrlichkeit zu gelangen; dessentwegen hat es auch den Namen „Eucharistie“, „gute Gnade“, denn „Gnade Gottes ist das ewige Leben“ (Röm. 6.) und weil es dem thatsächlichen Inhalte nach Christum enthält, der da ist „voll von der Gnade.“ Im Griechischen wird es auch μετάληψις genannt, d. h. Teilnahme, Annehmen, denn „durch dasselbe nehmen wir teil am Sohne Gottes“ (Dam. l. c.).

c) I. Nach den verschiedenen Eigenheiten und Wirkungen kann etwas Eines mehrere Namen haben. II. Was allen Sakramenten gemeinsam ist, wird diesem in hervorragendstem Maße zugeteilt. III. „Opfer“ heißt dieses Sakrament, weil es das göttliche Leiden darstellt; „Hostie“, weil es Christum in sich enthält, „die heilsame Opfergabe“ (Ephes. 5.).

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité