Edition
Masquer
Summa theologiae
Articulus 2
IIIª q. 80 a. 2 arg. 1
Ad secundum sic proceditur. Videtur quod non solius hominis sit hoc sacramentum sumere spiritualiter, sed etiam Angelorum. Quia super illud Psalmi, panem Angelorum manducavit homo, dicit Glossa, idest, corpus Christi, qui est vere cibus Angelorum. Sed hoc non esset si Angeli spiritualiter Christum non manducarent. Ergo Angeli spiritualiter Christum manducant.
IIIª q. 80 a. 2 arg. 2
Praeterea, Augustinus dicit, super Ioan., hunc cibum et potum societatem vult intelligi corporis et membrorum suorum, quod est Ecclesia in praedestinatis. Sed ad istam societatem non solum pertinent homines, sed etiam sancti Angeli. Ergo etiam sancti Angeli spiritualiter manducant.
IIIª q. 80 a. 2 arg. 3
Praeterea, Augustinus, in libro de verbis domini, dicit, spiritualiter manducandus est Christus, quomodo ipse dicit, qui manducat meam carnem et bibit meum sanguinem, in me manet et ego in eo. Sed hoc convenit non solum hominibus, sed etiam sanctis Angelis, in quibus per caritatem est Christus, et ipsi in eo. Ergo videtur quod spiritualiter manducare non solum sit hominum, sed etiam Angelorum.
IIIª q. 80 a. 2 s. c.
Sed contra est quod Augustinus dicit, super Ioan., panem de altari spiritualiter manducate, innocentiam ad altare portate. Sed Angelorum non est accedere ad altare, tanquam aliquid inde sumpturi. Ergo Angelorum non est spiritualiter manducare.
IIIª q. 80 a. 2 co.
Respondeo dicendum quod in hoc sacramento continetur ipse Christus, non quidem in specie propria, sed in specie sacramenti. Dupliciter ergo contingit manducare spiritualiter. Uno modo, ipsum Christum prout in sua specie consistit. Et hoc modo Angeli spiritualiter manducant ipsum Christum, inquantum ei uniuntur fruitione caritatis perfectae et visione manifesta (quem panem expectamus in patria), non per fidem, sicut nos hic ei unimur. Alio modo contingit spiritualiter manducare Christum prout est sub speciebus huius sacramenti, inquantum scilicet aliquis credit in Christum cum desiderio sumendi hoc sacramentum. Et hoc non solum est manducare Christum spiritualiter, sed etiam spiritualiter manducare hoc sacramentum. Quod non competit Angelis. Et ideo Angeli, etsi spiritualiter manducent Christum, non convenit tamen eis spiritualiter manducare hoc sacramentum.
IIIª q. 80 a. 2 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod sumptio Christi sub hoc sacramento ordinatur, sicut ad finem, ad fruitionem patriae, qua Angeli eo fruuntur. Et quia ea quae sunt ad finem, derivantur a fine, inde est quod ista manducatio Christi qua eum sumimus sub hoc sacramento, quodammodo derivatur ab illa manducatione qua Angeli fruuntur Christo in patria. Et ideo dicitur homo manducare panem Angelorum, quia primo et principaliter est Angelorum, qui eo fruuntur in propria specie; secundario autem est hominum, qui Christum sub sacramento accipiunt.
IIIª q. 80 a. 2 ad 2
Ad secundum dicendum quod ad societatem corporis mystici pertinent quidem et homines per fidem, Angeli autem per manifestam visionem. Sacramenta autem proportionantur fidei, per quam veritas videtur in speculo et in aenigmate. Et ideo hic, proprie loquendo, non Angelis, sed hominibus proprie convenit manducare spiritualiter hoc sacramentum.
IIIª q. 80 a. 2 ad 3
Ad tertium dicendum quod Christus manet in hominibus secundum praesentem statum per fidem, sed in Angelis beatis est per manifestam visionem. Et ideo non est simile, sicut dictum est.
Traduction
Masquer
Summe der Theologie
Zweiter Artikel. Geistigerweise dieses Sakrament nehmen, ist nur dem Menschen, nicht den Engeln eigen.
a) Dies scheint nicht. Denn: I. Zu Ps. 7. (panem angelorum) sagt die Glosse: „d. h. den Leib Christi, der wahrhaft die Speise der Engel ist.“ II. Augustinus sagt (tract. 26. in Joan.): „Unter dieser Speise und diesem Tranke muß man verstehen die Verbindung des Hauptes mit den Gliedern; nämlich die Kirche in den vorherbestimmten.“ Dazu aber gehören auch die Engel. III. Augustin sagt (serm 46. de verb. Dom.): „Geistigerweise muß Christus gegessen werden; denn Er selbst sagt: „Wer mein Fleisch ißt und mein Blut trinkt, der bleibt in mir und ich in ihm.“ Das kommt aber auch den heiligen Engeln zu, in denen kraft der Liebe Christus ist und sie sind in Christo. Auf der anderen Seite sagt Augustin (26. in Joan.): „Geistigerweise esset dieses Brot; die Unschuld bringt mit zum Altare.“ Sache der Engel aber ist es nicht, daß sie zum Altare hintreten, um davon etwas zu nehmen. Also ist auch nicht das Sakrament ihre geistige Nahrung.
b) Ich antworte; wird Christus als in seiner eigenen Gestalt, wie Er im Himmel ist, bestehend angesehen; so ist Er die Nahrung der Engel, die durch Anschauen und Liebe mit Ihm verbunden sind. Wird Christus aber als unter den sakramentalen Gestalten bestehend angesehen, soweit nämlich man an Christum glaubt mit dem Verlangen, dieses Sakrament zu nehmen, so ist da Christus geistige Nahrung, aber inwiefern Er verhüllt ist unter den Gestalten des Sakramentes. Und so kommt esden Engeln nicht zu, dieses Sakrament als solches geistigerweise zu empfangen.
c) I. Das Empfangen Christi unter diesem Sakramente hat zum Zwecke das Genießen im ewigen Heim, wie die Engel Christum besitzen. Da nun, was Mittel zum Zwecke ist, sich ableitet vom Zwecke; so leitet sich die sakramentale Speisung in der Eucharistie gewissermaßen ab von jener Speisung, welcher die Engel im Himmel sich erfreuen. Deshalb wird vom Menschen hier gesagt, er esse das Brot der Engel. Denn dieses Brot ist an erster Stelle das der Engel, die Christum genießen in seiner eigenen Gestalt; und dann ist es das Brot der Menschen, welche Christum unter den sakramentalen Gestalten empfangen. II. Die Menschen und die Engel gehören zum selben mystischen Körper; die Engel aber durch das Schauen, die Menschen durch den Glauben, dem die Sakramente, welche ja unter körperlicher Verhüllung Heiliges bieten, entsprechen. III. Der Herr bleibt während des irdischen Lebens in den Menschen vermittelst des Glaubens; in den heiligen Engeln durch die Anschauung.