• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Vierter Artikel. Auch eine Frau kann taufen.

a) Dagegen spricht Folgendes: I. Im Konzil zu Karthago (IV. c. 99.) wird erklärt: „Keine Frau, wenn auch gelehrt und heilig, soll sich vermessen, in der kirchlichen Versammlung die Männer zu belehren oder einige zu taufen.'' Und 1. Kor. 14.: „Schändlich ist es für eine Frau, in der Kirche zu sprechen. II. Taufen gehört mit zum Vorsteheramte, weshalb die Taufe begehrt werden muß von den Seelforgepriestern. Das aber kommt nimmermehr einer Frau zu, nach 1. Tim. 2.: „Zu lehren gestatte ich der Frau nicht; auch soll sie nicht den Mann beherrschen; schweigen soll sie.“ III. In der geistigen Wiedergeburt ist das Wasser nach Augustin (tract. ll. in Joan.) wie der Mutterleib, der taufende wie der Vater. Dies aber kommt einer Frau nicht zu. Auf der anderen Seite sagt Papst Urban (decr. 30. q. 3. c. 4.): „Auf deine Anfrage erwidern wir, die Taufe sei gültig, wenn, da die Not drängte, eine Frau das Kind im Namen der Dreieinigkeit getauft hat.“

b) Ich antworte, Christus selber taufe in erster Linie, nach Joh. 1, 33. In Christo aber ist nach Kol. 33. nicht Mann und nicht Frau. Wie also ein Mann taufen kann als Werkzeug Christi, so auch eine Frau. Weil aber „der Mann das Haupt der Frau ist und das Haupt des Mannes ist Christus“ (1. Kor. 11.), so soll eine Frau nicht taufen, wenn ein Mann da ist; und ein Laie nicht, wenn ein Kleriker da ist; und ein Kleriker nicht, wenn ein Priester da ist. Der Priester aber kann, weil dies seines Amtes ist, taufen in Gegenwart eines Bischofs.

c) I. Die Frau darf nicht öffentlich „in der Versammlung“ lehren, wohl aber privatim jemanden belehren und ermahnen. Und so darf sie nicht öffentlich und feierlich taufen, wohl aber im Falle der Not. II. Die feierliche Taufe darf jemand nur von einem Seelsorgepriester oder von dessen Stellvertreter empfangen. Hier wird aber gesprochen vom Falle der Not. III. In der fleischlichen Zeugung ist die Natur maßgebend; und da kann die Frau nicht das thätig wirksame Princip der Zeugung sein, sondern nur das leidende, empfangende. In der geistigen Zeugung aber ist der Mensch thätig einzig als Werkzeug Christi und nicht der eigenen Natur nach; und da kann im Falle der Not ebenso gut die Frau taufen wie der Mann. Besteht der Fall der Not nicht und eine Frau tauft, so sündigt diese und die dazu mitwirken; aber die Taufe ist gültig.

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 4

IIIª q. 67 a. 4 arg. 1

Ad quartum sic proceditur. Videtur quod mulier non possit baptizare. Legitur enim in Carthaginensi Concilio, mulier, quamvis docta et sancta, viros in conventu docere, vel alios baptizare non praesumat. Sed nullo modo licet mulieri docere in conventu, secundum illud I Cor. XIV, turpe est mulieri in Ecclesia loqui. Ergo videtur quod nec etiam aliquo modo liceat mulieri baptizare.

IIIª q. 67 a. 4 arg. 2

Praeterea, baptizare pertinet ad officium praelationis, unde a sacerdotibus habentibus curam animarum debet accipi Baptismus. Sed hoc non potest competere feminae, secundum illud I Tim. II, docere mulieri non permitto, nec dominari in viros, sed subditam esse. Ergo mulier baptizare non potest.

IIIª q. 67 a. 4 arg. 3

Praeterea, in spirituali regeneratione videtur aqua habere locum materni uteri, ut Augustinus dicit, super illud Ioan. III, nunquid homo potest in ventrem matris suae iterato introire et renasci? Ille autem qui baptizat, videtur magis habere patris officium. Sed hoc non competit mulieri. Ergo mulier baptizare non potest.

IIIª q. 67 a. 4 s. c.

Sed contra est quod Urbanus Papa dicit, et habetur in decretis, XXX, qu. III, super quibus consuluit nos tua dilectio, hoc videtur nobis hac sententia respondendum, ut Baptismus sit si, necessitate instante, femina puerum in nomine Trinitatis baptizaverit.

IIIª q. 67 a. 4 co.

Respondeo dicendum quod Christus est qui principaliter baptizat, secundum illud Ioan. I, super quem videris spiritum descendentem et manentem, hic est qui baptizat. Dicitur autem Coloss. III quod in Christo non est masculus neque femina. Et ideo, sicut masculus laicus potest baptizare, quasi minister Christi, ita etiam et femina. Quia tamen caput mulieris est vir, et caput viri Christus, ut dicitur I Cor. XI; non debet mulier baptizare si adsit copia viri. Sicut nec laicus praesente clerico, nec clericus praesente sacerdote. Qui tamen potest baptizare praesente episcopo, eo quod hoc pertinet ad officium sacerdotis.

IIIª q. 67 a. 4 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod, sicut mulieri non permittitur publice docere, potest tamen privata doctrina vel monitione aliquem instruere; ita non permittitur publice et solemniter baptizare, sed tamen potest baptizare in necessitatis articulo.

IIIª q. 67 a. 4 ad 2

Ad secundum dicendum quod, quando Baptismus solemniter et ordinate celebratur, debet aliquis sacramentum Baptismi suscipere a presbytero curam animarum habente, vel ab aliquo vice eius. Hoc tamen non requiritur in articulo necessitatis, in quo potest mulier baptizare.

IIIª q. 67 a. 4 ad 3

Ad tertium dicendum quod in generatione carnali masculus et femina operantur secundum virtutem propriae naturae, et ideo femina non potest esse principium generationis activum, sed passivum tantum. Sed in generatione spirituali neuter operatur virtute propria, sed instrumentaliter tantum per virtutem Christi. Et ideo eodem modo potest et vir et mulier in casu necessitatis baptizare. Si tamen mulier extra casum necessitatis baptizaret, non esset rebaptizandus, sicut et de laico dictum est. Peccaret tamen ipsa baptizans, et alii qui ad hoc cooperarentur, vel Baptismum ab ea suscipiendo, vel ei baptizandum aliquem offerendo.

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité