• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Neunter Artikel. Mehr Engel blieben in der Gnade als abfielen.

a) Dagegen spricht: I. Der allgemeine Grundsatz, den Aristoteles (ll. Ethic. c. 6.) aufstellt und den die Erfahrung bestätigt: „Das Übel ist weiter verbreitet wie das Gute.“ II. Gerechtigkeit und Sünde sind in den Engeln wie in den Menschen. Mehr Böse sind aber unter den Menschen wie Gute; wie Eklli. 1. sagt: „Der Thoren ist eine unendlich große Zahl.“ III. Die Engel unterscheiden sich nach Personen und nach Rangstufen. Blieben also mehr Personen gut, so scheint es, daß von einzelnen Rangstufen keiner gefallen ist. Auf der anderen Seite heißt es (4. Reg. 6, 16.) mit Rücksicht auf die guten Engel: „Mehr sind mit uns wie mit jenen.“

b) Ich antworte, daß mehr Engel treu geblieben sind wie gefallen. Denn die Sünde ist gegen die natürliche Neigung; was aber gegen die Natur geschieht, ist immer weniger verbreitet, wie die monstra in einer Natur, die Fehlgeburten, immer weit geringer sind als das, was der Richtschnur der Natur folgt. Denn die Natur erreicht ihren Zweck immer oder doch größtenteils.

c) I. Aristoteles spricht da von den Menschen. In diesen aber ist das Übel vorhanden deshalb, weil sie den sinnlichen Gütern folgen, die mehreren bekannt sind; und dafür das ungeschaffene Gut verlassen, welches wenigeren bekannt ist. In den Engeln aber ist keine sinnliche Natur. Deshalb hat dieser Einwurf nichts zu sagen; ebensowenig wie der zweite. III. Für jene, welche meinen, daß der Teufel der höchste war aus der niedrigeren Rangstufe, ist es offenbar, daß von den anderen höheren Rangstufen keiner gefallen ist; sondern nur aus der niedrigsten. Nach jenen aber, welche annehmen, der Teufel sei der höchste aller Engel gewesen, ist es wahrscheinlich, daß von jeder Rangordnung einige fielen; wie in eine jede diese Rangordnungen Menschen aufgenommen werden, um die Gefallenen unter den Engeln zu ersetzen. Und darin findet auch die freie Selbstbestimmung der Kreatur ihre Bestätigung, die auf jeder Seinsstufe zum Übel sich hinneigen kann. In der heiligen Schrift aber werden die Namen mancher Rangordnungen den Dämonen nicht beigelegt wie die der Seraphim und der Throne; denn diese Namen werden hergenommen von der Liebesglut und von der Innewohnung Gottes, was zugleich mit der Todsünde nicht bestehen kann. Beigelegt aber werden den Dämonen die Namen: Cherubim, Gewalten, Fürstentümer; denn dieselben rühren von der Wissenschaft und der Macht her, von Kräften also, welche Guten und Bösen gemeinsam sind.

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 9

Iª q. 63 a. 9 arg. 1

Ad nonum sic proceditur. Videtur quod plures peccaverunt de Angelis, quam permanserunt. Quia, ut dicit philosophus, malum est ut in pluribus, bonum ut in paucioribus.

Iª q. 63 a. 9 arg. 2

Praeterea, iustitia et peccatum eadem ratione inveniuntur in Angelis et hominibus. Sed in hominibus plures inveniuntur mali quam boni; secundum illud Eccle. I, stultorum infinitus est numerus. Ergo pari ratione in Angelis.

Iª q. 63 a. 9 arg. 3

Praeterea, Angeli distinguuntur secundum personas, et secundum ordines. Si igitur plures personae angelicae remanserunt, videtur etiam quod non de omnibus ordinibus aliqui peccaverunt.

Iª q. 63 a. 9 s. c.

Sed contra est quod dicitur IV Reg. VI, plures nobiscum sunt quam cum illis; quod exponitur de bonis Angelis qui sunt nobiscum in auxilium, et de malis qui nobis adversantur.

Iª q. 63 a. 9 co.

Respondeo dicendum quod plures Angeli permanserunt quam peccaverunt. Quia peccatum est contra naturalem inclinationem, ea vero quae contra naturam fiunt, ut in paucioribus accidunt; natura enim consequitur suum effectum vel semper, vel ut in pluribus.

Iª q. 63 a. 9 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod philosophus loquitur quantum ad homines, in quibus malum contingit ex hoc quod sequuntur bona sensibilia, quae sunt pluribus nota, deserto bono rationis, quod paucioribus notum est. In Angelis autem non est nisi natura intellectualis. Unde non est similis ratio.

Iª q. 63 a. 9 ad 2

Et per hoc patet responsio ad secundum.

Iª q. 63 a. 9 ad 3

Ad tertium dicendum quod secundum illos qui dicunt quod Diabolus maior fuit de inferiori ordine Angelorum, qui praesunt terrestribus, manifestum est quod non de quolibet ordine ceciderunt, sed de infimo tantum. Secundum vero illos qui ponunt maiorem Diabolum de supremo fuisse ordine, probabile est quod de quolibet ordine aliqui ceciderunt; sicut et in quemlibet ordinem homines assumuntur in supplementum ruinae angelicae. In quo etiam magis comprobatur libertas liberi arbitrii, quae secundum quemlibet gradum creaturae in malum flecti potest. In sacra Scriptura tamen nomina quorundam ordinum, ut Seraphim et thronorum, Daemonibus non attribuuntur; quia haec nomina sumuntur ab ardore caritatis et ab inhabitatione Dei, quae non possunt esse cum peccato mortali. Attribuuntur autem eis nomina Cherubim, potestatum et principatuum, quia haec nomina sumuntur a scientia et potentia, quae bonis malisque possunt esse communia.

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité