Edition
Masquer
Kritik des Neuen Testaments
III, 20.
Ὅτι δὲ Πέτρος ἐν πολλοῖς πταίσας κατηγορεῖται, δῆλον [10] κἀξ ἐκείνου τοῦ κεφαλαίου, ὅπου πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομήκοντα ἑπτὰ ἀφήσεις τῷ πλημμελοῦντι τὸ ἁμάρτημα. Ὁ δὲ ταύτην λαβὼν τὴν ἐντολὴν καὶ τὴν νομοθεσίαν οὐδ᾿ ὁτιοῦν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως πλημμελήσντα κόπτει τοῦ ὠτίου καὶ μῶμον ἐργάζεται [15] μηδὲν ὅλως ἁμαρτόντα. τί γὰρ ἥμαρτεν, εἰ κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ δεσπότου συῆήλθεν εἰς τὴν τότε κατὰ τοῦ Χριστοῦ ἐφόδον;1
-
9 δηλοῖ Blondel
10 post κεφαλαίου Cod τὸ ῥητόν
11 Matth. 18, 22; sed ex hac voce minime apparet Petrum saepe peccasse
18 ff Matth. 26, 51 (Matth, ἀφεῖλεν, Cod κόπτει, Joh. 18, 10 ἀπέκοπψεν — evv. nil narrant, unde verba καὶ μῶμον ἐργάζεται fluxerint). In libri huius argumento verbis: Τίς ὁ λόγος ὁ περὶ τοῦ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά, haec addita sunt prout inscriptio sequentium capitulorum : Ἑτέρας ὑποθέσεως ἀρχὴ ἐκ τῶν Πράξεων καὶ τοῦ Ἀποστόλου ↩
Traduction
Masquer
Die Quästionen des griechischen Philosophen
III, 20.
Daß aber Petrus vielfacher Sünden geziehen wird, ist auch aus dem Abschnitt offenbar, in dem Jesu Wort an ihn steht: »Ich sage dir, nicht sieben, sondern siebzigmal siebenmal mußt du dem, der sich verfehlt hat, die Sünde vergeben.« Obgleich er aber dies Gebot und diese Ermahung empfangen hatte, schlug er doch dem Sklaven des Hohenpriesters, der gar nichts getan hatte, das Ohr ab und trieb Gespött mit ihm, der doch schlechterdings nicht gesündigt hatte. Denn war es eine Sünde, wenn der Sklave, von seinem Herrn dazu angewiesen, an dem damaligen Angriffszuge gegen Christus teilnahm?