• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Makarios Magnes

Edition Masquer
Kritik des Neuen Testaments

III, 30.

[10] [Ὁ δὲ σύννους ἐπ’ ὀλίγον γενόμενος καὶ σεμνός, Μάλα μοι δοκεῖς, ἔφη, τοὺς ἀπείρους μιμεῖσθαι τῶν ναυκλήρων, oἳ τὸν προκείμενον αὐτοῖς πλοῦν ἔτι νηχόμενοι ἕτερον πέλαγος νήχεσθαι περιβλέπονται· οὕτω δῆτα καὶ σύ, ἔτι τῶν ἐν χερσῖν μὴ σνμπληρώσας ζητημάτων τὰ καίρια, [15] ἕτερά σοι ζητεῖς παρ᾿ ἡμῶν ὀρισθῆναι κεφάλαια. εἶ γε οὖν τεθάρρηκας ἐν τοῖς ἐρωτήμασι καὶ τρανά σοι γέγονε τὰ τῶν ἀπορουμένων, φράσον ἡμῖν] πῶς ὁ Παῦλος, Ἐλεύθερος γὰρ ὦν, λέγει, πᾶσιν ἐμαυτὸν ἐδούλωσα, ἵνα πάντας κερδήσω; πῶς δὲ καὶ τὴν περιτομὴν λέγων κατατομὴν αὐτὸς ἐν Λύστροις περιτέμνει [20] τινά, Τιμόθεον, ὡς aἱ Πράξεις τῶν ἀποστόλων διδάσκουσιν; εὖ γε τῆς ὄντως ὧδε βλακείας τῶν ῥημάτων · τοιοῦτον ὀκρίβαντα, γελοίου μηχανήματα, αἱ τῶν θεάτρων σκηναὶ ζωγρά φουσι· τοιοῦτον θαυματοποιούντων ὄντως τὸ παραπαίγνιον. πῶς γὰρ ἐλεύθερος ὁ παρὰ πᾶσι δουλούμενος; πῶς δὲ πάντας [25] κερδαίνει ὁ πᾶσι καθυπείκων; εἰ γὰρ τοῖς ἀνόμοις ἄνομος, ὡς αὐτὸς λέγει, καὶ τοῖς’Ιουδαίοις ’Ιουδαίος καὶ τοῖς πᾶσιν ὁμοίως1 S. 60 συνήρχετο, ὄντως πολυτρόπου κακίας ἀνδράποδον, καὶ τῆς ἐλευθερίας ξένον καὶ ἀλλότριον, ὄντως ἀλλοτρίων κακῶν ὑπουργὸς καὶ διάκονος καὶ ζηλωτὴς πραγμάτων ἀσέμνων ἐπίσημος, ὁ τῇ κακία τῶν ἀνόμων συνδιατρίβων ἑκάστοτε καὶ τὰς πράξεις αὐτῶν [5] ἰδιοποιούμενος. οὐκ ἔνι ταῦτα ψυχῆς ὑγιαινούοης τὰ δόγματα, οὐκ ἔνι λογισμῶν ἐλευθέρων άφήγηοις, υποπυρου δὲ τάς φρένας καὶ τὸν λογισμὸν ἀρρωστοῦντος ἡ τῶν λόγων ὑπόθεσις. εἰ γὰρ ἀνόμοις συζῇ καὶ τὸν Ἰουδαϊσμὸν ἐγγράφως ἀσμενίζει ἑκατέρου μετέχων, ἑκατέρῳ συμπέφυρται συναναμιγνύμενος καὶ [10] συναπογραφόμενος τῶν οὐκ ἀστείων τὰ πταίσματα. ὁ γὰρ τὴν περιτομὴν οὕτω παραγραφόμενος ὡς ἐπαράσθαι τοὺς ταύτην ἐπιτελεῖν θέλοντας, καὶ περιτεμὼν αὐτὸς ἑαυτοῦ βαρύτατος ὑπάρχει κατήγορος, λέγων · Εἰ ἃ κατέλυσα ταῦτα πάλιν οἰκοδομῶ, παραβάτην ἐμαυτὸν συνίστημι.2


  1. 11 σύνους Cod

    14 τὰ ζητημάτων Cod prim. man.

    17 λέγει unc. incl. Cod

    17 f I Kor. 9, 19 (deest ἐκ πάντων — πάντας cum Clemente Alex. et Origene pro τοὺς πλείονας)

    19 Philipp. 3, 2f

    19 f Act. 16, 2 f

    24 παρά non muto — δουλόμενος Cod

    25 πάντας καθηκεύων[!] Cod hic et p. 122, 2 (sed cum Dat.), πᾶσι καθυπείκων vel πάντας πιθηκεύων Blondel, κολακεύων Wagenmann

    25 f I Kor. 9, 20 ff 

    28 θαυματοποιῶν Cod — παρα· πάλλιον[?] Cod cf. παίγνιον III, 35 et al. loc.  ↩

  2. 2 ξένος καὶ ἀλλότριος ?

    6 ὑποπήρου Cod

    7 f cf. Philipp. 3,4 ff

    11 f cf. Gal. 1,8; 3,10 (5, 2 f)

    13 f Gal. 2,18 (συνιστάνω testes meliores, at συνίστημι DcEKL al. p]., Chrys., Theodoret etc.)  ↩

Traduction Masquer
Die Quästionen des griechischen Philosophen

III, 30.

[Er sann eine Weile nach und sich in Positur setzend, sprach er: Du scheinst mir wirklich jene unerfahrenen Kapitäne nachzuahmen, die, während sie noch auf der einen Fahrt sind, sich bereits nach einem anderen Meere zu neuer Fahrt umschauen. Ganz so verlangst auch du, während du die vorliegenden Fragen noch nicht gebührend erledigt hast, wir sollen dir neue Streitthemata vorlegen. Nun denn, wenn du zu solchen Mut hast und über die Probleme im klaren bist, sage uns doch], wie Paulus erklären konnte: »Obgleich ich frei bin, habe ich mich allen zum Sklaven gemacht, auf daß ich alle gewinne«, und wie er, der die Beschneidung Zerschneidung nennt, doch selbst in Lystra einen gewissen Timotheus beschnitten hat, wie die Apostelgeschichte lehrt? Wir gratulieren zur ausgemachten Torheit dieser Worte! Solche Zurüstungen zum Lachen bieten die Theaterbühnen, das ist wahrlich das Narrenstück von Zauberkünstlern! Wie kann denn der frei sein, der sich bei allen zum Sklaven macht? Wie gewinnt der Alle, der sich Allen unterwürfig macht? Denn wenn er mit denen, die ohne Gesetz, als ein Gesetzloser, wie er selbst sagt, und mit den Juden als Jude und mit allen nach ihrer Art Verkehr gepflogen hat, so war er wirklich der Sklave vielfältiger Schlechtigkeit, und zwar ein Sklave, der der Freiheit ganz fern stand, und wirklich der Gehilfe und Diener fremder Sünden, ein ausbündiger Eifrer um Unehrbares, er, der da mit der Sünde der Gesetzlosen gegebenenfalls stets sich eingelassen und ihre Taten zu seinen eigenen gemacht hat! Das sind nicht die Grundsätze einer gesunden Seele, das ist nicht das Bekenntnis eines freien und edlen Nachdenkens, sondern die Grundlage dieser Worte verrät einen Menschen, dessen Sinn in Fieberschauern liegt und dessen Überlegung krank und schwach S. 61ist. Denn wenn er mit denen, die ohne Gesetz sind, zusammenlebt und zugleich den Judaismus in seinen Schriften billigt, also an beiden teilnimmt, so hat er sich mit beidem vermischt und vermengt und sich selbst der Sünden des Pöbels schuldig gemacht. Denn der, welcher die Beschneidung so sehr anklagt, daß er die verflucht, welche sie vollziehen wollen, tritt, wenn er doch selbst sie ausübt, gegen sich als schwerster Ankläger auf, in jenen Worten: »Wenn ich das, was ich aufgelöst habe, wieder aufbaue, so stelle ich mich selbst als Übertreter hin«.

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Kritik des Neuen Testaments
Traductions de cette œuvre
Die Quästionen des griechischen Philosophen
Commentaires sur cette œuvre
Kommentar zur Kritik des Neuen Testaments

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité