§ 11

Sed nos uideamur eligere fortasse peiora et studio destruendi per ea oculos tuos ducere, quorum tristis adque auersandus aspectus ora et uultus conscientiae melioris offendat: iam tibi illa quae ignorantia saecularis bona opinatur ostendam. illic etiam fugienda conspicies. quos honores putas esse, quos fasces, quam afluentiam in diuitiis, quam potentiam in castris, in magistratus purpura speciem, in principatus licentia potestatem: malorum blandientium uirus occultum est, et adridentis nequitiae facies quidem laeta, sed calamitatis abstrusae inlecebrosa fallacia. instar quoddam ueneni, ubi in letales sucos dulcedine aspersa calliditate ¹P. 13 fallandi² sapore medicato poculum uidetur³ esse, quod sumitur: ubi epota res est, pernicies hausta grassatur. quippe illum uides⁴, qui amictu clariore conspicuus fulgere sibi uidetur in purpura: quibus hoc⁵sordibus⁶ emit, ut fulgeat, quos adrogantium fastus⁷ prius pertulit, quas superbas fores matutinus salutator obsedit, quot tumentium⁸ contumeliosa uestigia stipatus in clientium cuneos⁹ ante praecessit, ut ipsum etiam salutatum comes postmodum pompa praecederet, obnoxia non homini sed potestati. neque enim coli moribus meruit ille sed fascibus. horum denique uideas exitus turpes. cum auceps¹⁰ temporum palpator abscessit, cum priuati¹¹ latus nudum desertor adsecla foedauit: tunc laceratae domus plagae conscientiam feriunt, tunc rei familiaris exhaustae damna noscuntur, quibus redemptus fauor uulgi et caducis adque inanibus¹²uotis¹³ popularis aura quaesita est. stulta prorsus et uana iactura, frustrantis spectaculi uoluptate id parare uoluisse¹⁴, quod nec populus acciperet et perderet magistratus.