Translation Hide
Histoire de l'Église

CHAPITRE XII.

Profanation de l'Eglise, et des vases.

BIEN que les impies furent que ce que ces personnes déposaient au milieu des tourments, était véritable, ils ne laissèrent pas de déclarer la guerre à Dieu. Julien commanda de porter à l'épargne les vases qui servaient à la célébration des Mystères, et fit fermer la grande Eglise, qui avait autrefois été bâtie par Constantin, de sorte que les Ariens qui la possédaient en ce temps-là, ne purent plus s'y assembler.

Félix Trésorier de l'Empereur, et Elpide Receveur du Domaine, ou comme les Romains l'appellent Comte des largesses privées, qui a ce qu'on dit avaient autrefois fait profession de notre Religion, et y avaient depuis renoncé par complaisance pour le Prince, entrèrent dans l'Eglise avec Julien Gouverneur de tout l'Orient. On dit que ce dernier fit de l'eau sur l'autel, et donna un soufflet à Euzoius, qui voulait l'en empêcher. Il dit que la Providence ne prenait aucun soin des affaires des Chrétiens. Félix considérant les vases que Constantin, et Constance avaient fait faire avec la plus grande magnificence qu'il leur avait été possible : Voila, dit-il, les vases dans lesquels on sert le Fils de Marie.

Edition Hide
ΕΠΙΣΚΟΠΟΥ ΚΥΡΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΤΟΜΟΣ ΠΡΩΤΟΣ

ιβʹ.

Περὶ τῆς δημεύσεως τῶν ἱερῶν κειμηλίων καὶ τῆς τῶν σιτηρεσίων ἀφαιρέσεως.

Ἀλλὰ καὶ ταῦτα οὕτως γεγενῆσθαι μεμαθηκότες οἱ δυσσεβεῖς κατὰ τοῦ θεοῦ τῶν ὅλων ὡπλίζοντο· καὶ τά τε ἱερὰ σκεύη τοῖς βασιλικοῖς ταμιείοις ὁ τύραννος παραδοθῆναι προσέταξε καὶ τῆς μεγάλης ἐκκλησίας, ἣν Κωνσταντῖνος ἐδείματο, καθηλώσας τὰς θύρας ἄβατον τοῖς εἰς αὐτὴν ἀθροιζομένοις ἀπέφηνεν. Οἱ δὲ τῆς Ἀρείου συμμορίας ταύτην τηνικαῦτα κατεῖχον.

Ἰουλιανῷ δέ γε τῷ τῆς Ἑῴας ὑπάρχῳ συνεισῆλθεν εἰς τὸν θεῖον νεὼν Φίλιξ μέν, ταμίας ὢν τῶν βασιλικῶν θησαυρῶν, Ἐλπίδιος δέ, τῶν ἰδίων τοῦ βασιλέως χρημάτων τε καὶ κτημάτων τὴν ἡγεμονίαν πεπιστευμένος· κόμητα δὲ πριβάτων τὸν τοιοῦτον Ῥωμαῖοι προσαγορεύειν εἰώθασιν. Καὶ τὸν Φίλικα δὲ καὶ τὸν Ἐλπίδιόν φασι Χριστιανοὺς ὄντας ἀποστῆναι τῆς εὐσεβείας, χαριζομένους τῷ δυσσεβεῖ βασιλεῖ. Ὁ δὲ Ἰουλιανὸς οὖρον μὲν κατὰ τῆς ἱερᾶς τραπέζης ἐξέκρινε, τὸν δὲ Εὐζώϊον πειραθέντα κωλῦσαι κατὰ τῆς κόρρης ἐπάταξε· φάναι δὲ λέγεται ὡς ἔρημα τὰ Χριστιανῶν τῆς θείας ὑπάρχει κηδεμονίας. Ὁ δὲ Φίλιξ τῶν ἱερῶν σκευῶν τὴν πολυτέλειαν θεασάμενος (Κωνσταντῖνος γὰρ καὶ Κωνστάντιος φιλοτίμως ταῦτα κατεσκεύασαν)· « Ἰδού,» ἔφη, «ἐν ὁποίοις σκεύεσιν ὑπηρετεῖται ὁ Μαρίας υἱός».