• Home
  • Works
  • Introduction Guide Collaboration Sponsors / Collaborators Copyrights Contact Imprint
Bibliothek der Kirchenväter
Search
DE EN FR
Works Augustine of Hippo (354-430) Confessiones

Edition Hide
Confessiones (PL)

CAPUT II. Cum Deo nota sint arcana, quid est confiteri illi.

2. Et tibi quidem, Domine, cujus oculis nuda est abyssus humanae conscientiae, quid occultum esset in me, etiamsi nollem confiteri tibi? Te enim mihi absconderem, non me tibi. Nunc autem quod gemitus meus testis est displicere me mihi, tu refulges et places, et amaris et desideraris; ut erubescam de me, et abjiciam me atque eligam te, et nec tibi nec mihi placeam nisi de te. Tibi ergo, Domine, manifestus sum quicumque sim; et quo fructu tibi confitear, dixi. Neque enim id ago verbis carnis et vocibus, sed verbis animae et clamore cogitationis, quem novit auris tua. Cum enim malus sum, nihil est aliud confiteri tibi, quam displicere mihi; cum vero pius, nihil est aliud confiteri tibi, quam hoc non tribuere mihi: quoniam tu, Domine, benedicis justum 1, sed [Col. 0780] prius eum justificas impium 2. Confessio itaque mea, Deus meus, in conspectu tuo tibi tacite fit, et non tacite. Tacet enim strepitu, clamat affectu. Neque enim dico recti aliquid hominibus, quod non a me tu prius audieris; aut etiam tu aliquid tale audis a me, quod non mihi tu prius dixeris.


  1. Psal. V, 13  ↩

  2. Rom. IV, 5 ↩

Translation Hide
Bekenntnisse

2. Was heißt eigentlich: Gott etwas bekennen?

Was wäre auch dir, o Herr, vor dessen Augen „offen daliegt die Tiefe“1 des menschlichen Bewußtseins, in mir verborgen, selbst wenn ich dir nicht bekennen wollte? Denn nur dich würde ich vor mir verbergen, nicht mich vor dir. Nun aber, da mein Seufzen Zeuge ist, wie sehr ich mir mißfalle, bist du mein Licht, bist du der Gegenstand meiner Freude, meiner Liebe und meines Verlangens, und nur in dir will ich dir und mir gefallen. Dir also, o Herr, bin ich bekannt, wer immer ich bin, und zu welchem Zwecke ich dir bekenne, habe ich dir schon gesagt. Denn das tue ich nicht mit Wort und Geschrei des Fleisches, sondern mit den Worten der Seele und dem Schrei meiner Gedanken, den dein Ohr kennt. Wenn ich nämlich böse bin, so ist mein Bekenntnis vor dir das Mißfallen, das ich an mir empfinde; bin ich aber tugendhaft, so lautet mein Bekenntnis, das Gute mir nicht zuzuschreiben; „denn du wirst den Gerechten segnen“2, o Herr, vorher aber „rechtfertigst du den, der ungerecht war“3. Ich bekenne dir also, mein Herr, schweigend und auch nicht schweigend; denn die Stimme schweigt, laut aber schreien die Empfindungen meines Herzens. Auch rede ich nichts Wahres zu den Menschen, was du nicht früher von mir vernommen hast, noch hörest du etwas Derartiges von mir, was du mir nicht zuvor offenbart hast.


  1. Hebr. 4,13. ↩

  2. Ps. 5,13. ↩

  3. Röm. 4,5. ↩

  Print   Report an error
  • Show the text
  • Bibliographic Reference
  • Scans for this version
Editions of this Work
Confessiones (CSEL) Compare
Confessiones (PL)
Translations of this Work
Bekenntnisse
Les confessions de Saint Augustin Compare
The Confessions of St. Augustin In Thirteen Books Compare
Commentaries for this Work
Einleitung in die Confessiones
Prolegomena
The Opinion of St. Augustin Concerning His Confessions, as Embodied in His Retractations, II. 6
Translator's Preface - Confessions

Contents

Faculty of Theology, Patristics and History of the Early Church
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Imprint
Privacy policy