CAPUT PRIMUM. Deum vult laudare ab ipso excitatus.
[Col. 0659]
1. Magnus es, Domine, et laudabilis valde 1 [Col. 0660]: magna virtus tua, et sapientiae tuae non est numerus 2. Et laudare te vult homo aliqua portio creaturae tuae; et homo circumferens [Col. 0661] mortalitatem suam, circumferens testimonium peccati sui, et testimonium quia superbis resistis 3: et tamen laudare te vult homo, aliqua portio creaturae tuae. Tu excitas, ut laudare te delectet; quia fecisti nos ad te, et inquietum est cor nostrum, donec requiescat in te. Da mihi, Domine, scire et intelligere utrum sit prius invocare te, an laudare te; et scire te prius sit, an invocare te. Sed quis te invocat, nesciens te? Aliud enim pro alio potest invocare nesciens te. An potius invocaris, ut sciaris? Quomodo autem invocabunt in quem non crediderunt? aut quomodo credent sine praedicante? 4 Et laudabunt Dominum qui requirunt eum 5. Quaerentes enim invenient eum, et invenientes laudabunt eum. Quaeram te, Domine, invocans te; et invocem te, credens in te: praedicatus enim es nobis. Invocat te, Domine, fides mea quam dedisti mihi, quam inspirasti mihi per humanitatem Filii tui, per ministerium praedicatoris tui.
