3.

Et tamen me quidem iam adversus capituli huius necessitudinem Manichaea fides reddidit tutum, quae principio mihi non cunctis, quae ex salvatoris nomine scripta leguntur, passim credere persuasit, sed probare, si sint eadem vera, si sana, si incorrupta. Esse enim permulta zizania, quae in contagium boni seminis scripturis paene omnibus noctivagus quidam seminator insperserit. p. 492,6 Idcircoque me ne hic quidem terruerit sermo, quamvis reverendi nominis prae se ferat inscriptionem, quia probare mihi adhuc ex proposito licet, utrumne et hic interdiani satoris et boni sit, an nocturni illius et pessimi. Tu vero, qui temere omnia credis, qui naturae beneficium rationem ex hominibus damnas, cui inter verum falsumque iudicare religio est, cuique bonum a contrario separare non minus formidini est quam infantibus maniae, quid facturus eris, cum te in capituli huius angustiam necessitas coget, dico autem, cum te Iudaeus seu quis alter sermonis istius non inscius interpellabit, quid ita legis et prophetarum praecepta non serves, cum Christus eadem non venisse solvere dicat sed adimplere? p. 492,18 Nempe cogeris aut vanae superstitioni succumbere aut capitulum profiteri falsum aut te Christi negare discipulum.