• Home
  • Works
  • Introduction Guide Collaboration Sponsors / Collaborators Copyrights Contact Imprint
Bibliothek der Kirchenväter
Search
DE EN FR
Works Thomas Aquinas (1225-1274)

Edition Hide
Summa theologiae

Articulus 1

IIª-IIae q. 54 a. 1 arg. 1

Ad primum sic proceditur. Videtur quod negligentia non sit peccatum speciale. Negligentia enim diligentiae opponitur. Sed diligentia requiritur in qualibet virtute, sicut et eligentia. Ergo negligentia non est peccatum speciale.

IIª-IIae q. 54 a. 1 arg. 2

Praeterea, illud quod invenitur in quolibet peccato non est speciale peccatum. Sed negligentia invenitur in quolibet peccato, quia omnis qui peccat negligit ea per quae a peccato retraheretur; et qui in peccato perseverat negligit conteri de peccato. Ergo negligentia non est speciale peccatum.

IIª-IIae q. 54 a. 1 arg. 3

Praeterea, omne peccatum speciale habet materiam determinatam. Sed negligentia non videtur habere determinatam materiam, neque enim est circa mala aut indifferentia, quia ea praetermittere nulli ad negligentiam deputatur; similiter etiam non est circa bona, quia si negligenter aguntur, iam non sunt bona. Ergo videtur quod negligentia non sit vitium speciale.

IIª-IIae q. 54 a. 1 s. c.

Sed contra est quod peccata quae committuntur ex negligentia distinguuntur contra peccata quae committuntur ex contemptu.

IIª-IIae q. 54 a. 1 co.

Respondeo dicendum quod negligentia importat defectum debitae sollicitudinis. Omnis autem defectus debiti actus habet rationem peccati. Unde manifestum est quod negligentia habet rationem peccati, et eo modo quo sollicitudo est specialis virtutis actus, necesse est quod negligentia sit speciale peccatum. Sunt enim aliqua peccata specialia quia sunt circa aliquam materiam specialem, sicut luxuria est circa venerea, quaedam autem sunt vitia specialia propter specialitatem actus se extendentis ad omnem materiam. Et huiusmodi sunt omnia vitia quae sunt circa actum rationis, nam quilibet actus rationis se extendit ad quamlibet materiam moralem. Et ideo, cum sollicitudo sit quidam specialis actus rationis, ut supra habitum est, consequens est quod negligentia, quae importat defectum sollicitudinis, sit speciale peccatum.

IIª-IIae q. 54 a. 1 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod diligentia videtur esse idem sollicitudini, quia in his quae diligimus maiorem sollicitudinem adhibemus. Unde diligentia, sicut et sollicitudo, requiritur ad quamlibet virtutem, inquantum in qualibet virtute requiruntur debiti actus rationis.

IIª-IIae q. 54 a. 1 ad 2

Ad secundum dicendum quod in quolibet peccato necesse est esse defectum circa aliquem actum rationis, puta defectum consilii et aliorum huiusmodi. Unde sicut praecipitatio est speciale peccatum propter specialem actum rationis qui praetermittitur, scilicet consilium, quamvis possit inveniri in quolibet genere peccatorum; ita negligentia est speciale peccatum propter defectum specialis actus rationis qui est sollicitudo, quamvis inveniatur aliqualiter in omnibus peccatis.

IIª-IIae q. 54 a. 1 ad 3

Ad tertium dicendum quod materia negligentiae proprie sunt bona quae quis agere debet, non quod ipsa sunt bona cum negligenter aguntur; sed quia per negligentiam accidit defectus bonitatis in eis, sive praetermittatur totaliter actus debitus propter defectum sollicitudinis, sive etiam aliqua debita circumstantia actus.

Translation Hide
Summe der Theologie

Erster Artikel. Die Nachlässigkeit ist eine besondere Sünde.

a) Dies scheint nicht der Fall zu sein. Denn: I. Die Nachlässigkeit ist im Gegensatze zur Sorgfalt; diese wird aber zu jeder Tugend erfordert. II. Jeder, der überhaupt sündigt, vernachlässigt das, was ihn von der Sünde abziehen kann. Also ist die Nachlässigkeit keine besondere Sünde. III. Die Nachlässigkeit hätte als Sünde keinen eigenen Gegenstand. Denn das Üble oder Gleichgültige nachlässig zu behandeln, wird niemandem zum Fehler angerechnet. Wird aber das Gute nachlässig behandelt, so ist es schon nicht mehr etwas Gutes. Auf der anderen Seite werden die Sünden, welche in der Nachlässigkeit ihren Quell haben, unterschieden von jenen, die von der Verachtung herrühren.

b) Ich antworte, Nachlässigkeit besage den Mangel an gebührender Sorgfalt. Jeder Mangel an etwas Gebührendem aber hat den Charakter der Sünde. Wie also die Sorge oder Besorgtheit eine besondere Tugend, so ist die Nachlässigkeit eine besondere Sünde. Denn manche Sünden haben einen besonderen Gegenstand, wie die Wollust sich auf das Geschlechtliche richtet. Andere Sünden aber schließen eine besondere, geschiedene Thätigkeit ein, erstrecken sich dagegen auf jeden Gegenstand. Und derartige sind die Fehler, welche auf die Thätigkeit der Vernunft sich beziehen; da jede Thätigkeit der Vernunft sich auf das ganze Bereich der moralischen Thätigkeit erstreckt. In dieser Weise sonach, als einschließend den Mangel einer besonderen Thätigkeit der Vernunft, nämlich der Sorgfalt, ist die Nachlässigkeit eine besondere Sünde.

c) I. Ist damit beantwortet. II. Wie die Überstürzung eine besondere Sünde ist, weil das Beraten als eine besondere Thätigkeit der Vernunft dasteht; so ist die Nachlässigkeit eine eigene besondere Sünde als Mangel der Sorgfalt, nämlich einer besonderen Thätigkeit der Vernunft. III. Der Gegenstand für die Nachlässigkeit bildet das Gute, was jemand thun soll; nicht als ob das ein Gut wäre, daß etwas nachlässig betrieben wird, sondern weil wegen der Nachlässigkeit dem Guten ein Mangel anhaftet.

  Print   Report an error
  • Show the text
  • Bibliographic Reference
  • Scans for this version
Editions of this Work
Summa theologiae
Translations of this Work
Summe der Theologie

Contents

Faculty of Theology, Patristics and History of the Early Church
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Imprint
Privacy policy