• Home
  • Works
  • Introduction Guide Collaboration Sponsors / Collaborators Copyrights Contact Imprint
Bibliothek der Kirchenväter
Search
DE EN FR
Works Thomas Aquinas (1225-1274)

Edition Hide
Summa theologiae

Articulus 3

IIª-IIae q. 70 a. 3 arg. 1

Ad tertium sic proceditur. Videtur quod alicuius testimonium non sit repellendum nisi propter culpam. Quibusdam enim in poenam infligitur quod ad testimonium non admittantur, sicut patet in his qui infamia notantur. Sed poena non est inferenda nisi pro culpa. Ergo videtur quod nullius testimonium debeat repelli nisi propter culpam.

IIª-IIae q. 70 a. 3 arg. 2

Praeterea, de quolibet praesumendum est bonum, nisi appareat contrarium. Sed ad bonitatem hominis pertinet quod verum testimonium dicat. Cum ergo non possit constare de contrario nisi propter aliquam culpam, videtur quod nullius testimonium debeat repelli nisi propter culpam.

IIª-IIae q. 70 a. 3 arg. 3

Praeterea, ad ea quae sunt de necessitate salutis nullus redditur non idoneus nisi propter peccatum. Sed testificari veritatem est de necessitate salutis, ut supra dictum est. Ergo nullus debet excludi a testificando nisi propter culpam.

IIª-IIae q. 70 a. 3 s. c.

Sed contra est quod Gregorius dicit, et habetur II, qu. I, quia a servis suis accusatus est episcopus, sciendum est quod minime audiri debuerunt.

IIª-IIae q. 70 a. 3 co.

Respondeo dicendum quod testimonium, sicut dictum est, non habet infallibilem certitudinem, sed probabilem. Et ideo quidquid est quod probabilitatem afferat in contrarium, reddit testimonium inefficax. Redditur autem probabile quod aliquis in veritate testificanda non sit firmus, quandoque quidem propter culpam, sicut infideles, infames, item illi qui publico crimine rei sunt, qui nec accusare possunt, quandoque autem absque culpa. Et hoc vel ex defectu rationis, sicut patet in pueris, amentibus et mulieribus; vel ex affectu, sicut patet de inimicis et de personis coniunctis et domesticis; vel etiam ex exteriori conditione, sicut sunt pauperes, servi et illi quibus imperari potest, de quibus probabile est quod facile possint induci ad testimonium ferendum contra veritatem. Et sic patet quod testimonium alicuius repellitur et propter culpam, et absque culpa.

IIª-IIae q. 70 a. 3 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod repellere aliquem a testimonio magis pertinet ad cautelam falsi testimonii vitandi quam ad poenam. Unde ratio non sequitur.

IIª-IIae q. 70 a. 3 ad 2

Ad secundum dicendum quod de quolibet praesumendum est bonum nisi appareat contrarium, dummodo non vergat in periculum alterius. Quia tunc est adhibenda cautela, ut non de facili unicuique credatur, secundum illud I Ioan. IV, nolite credere omni spiritui.

IIª-IIae q. 70 a. 3 ad 3

Ad tertium dicendum quod testificari est de necessitate salutis, supposita testis idoneitate et ordine iuris. Unde nihil prohibet aliquos excusari a testimonio ferendo, si non reputentur idonei secundum iura.

Translation Hide
Summe der Theologie

Dritter Artikel. Das Zeugnis manches einzelnen Menschen ist ohne seine Schuld abzulehnen.

a) Das scheint nicht. Denn: I. Daß sie kein öffentliches Zeugnis ablegen können, ist für einzelne Menschen eine Strafe. Die Strafe aber setzt Schuld voraus. II. Man soll von jedem Gutes denken. Dazu gehört aber, daß man nicht von vornherein von jemandem annimmt, er werde falsches Zeugnis ablegen. III. Zeugnis ablegen gehört zu dem zum Heile Notwendigen. Dazu wird aber niemand ungeeignet außer durch die Sünde. Also. Auf der anderen Seite sagt Gregor (ep. 56.): „Du sagst, ein Bischof sei von seinen eigenen Knechten verklagt worden, wisse, diese Knechte hätte man nicht anhören sollen.“

b) Ich antworte, ein Zeugnis bedinge nur eine wahrscheinliche Gewißheit. Was also auch immer geeignet ist, für die Wahrscheinlichkeit des Gegenteils zu wirken, macht das Zeugnis wirkungslos. Nun wird es als wahrscheinlich betrachtet, daß jemand im Zeugen für die Wahrheit nicht fest sei: 1. infolge einer Schuld, wie die ungläubigen und ehrlosen; — 2. ohne Schuld infolge des Mangels an Vernunft, wie Kinder und Schwachsinnige; — 3. infolge von naher Verwandtschaft oder offenbarer Feindschaft oder infolge von Dienstverhältnissen; — 4. infolge der äußeren Lage, wie die Bettler, Knechte, von denen man annehmen kann, daß sie leicht zu kaufen sind.

c) I. Das Verbot für jemanden, Zeugnis abzulegen, ist nicht so sehr Strafe wie Vorsicht; damit falsches Zeugnis vermieden werde. II. Man soll von jedem Gutes denken, bis das Gegenteil erscheint, wenn dies nicht eine Gefahr für andere bedeutet. Denn in diesem Falle muß man Vorsicht anwenden, nach 1. Joh. 4.: „Wollet nicht jedem Geiste glauben.“ III. Wenn der Zeuge geeignet ist und die Rechtsordnung es so erheischt, ist Zeugnis ablegen etwas zum Heile Notwendiges. Damit besteht, daß einige ausgenommen sind.

  Print   Report an error
  • Show the text
  • Bibliographic Reference
  • Scans for this version
Editions of this Work
Summa theologiae
Translations of this Work
Summe der Theologie

Contents

Faculty of Theology, Patristics and History of the Early Church
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Imprint
Privacy policy