Edition
Hide
Summa theologiae
Articulus 8
IIª-IIae, q. 180 a. 8 arg. 1
Ad octavum sic proceditur. Videtur quod vita contemplativa non sit diuturna. Vita enim contemplativa essentialiter consistit in his quae ad intellectum pertinent. Sed omnes intellectivae perfectiones huius vitae evacuantur, secundum illud I ad Cor. XIII, sive prophetiae evacuabuntur, sive linguae cessabunt, sive scientia destruetur. Ergo vita contemplativa evacuatur.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 arg. 2
Praeterea, dulcedinem contemplationis aliquis homo raptim et pertranseunter degustat. Unde Augustinus dicit, in X Confess., intromittis me in affectum multum inusitatum introrsus ad nescio quam dulcedinem, sed redeo in haec aerumnosis ponderibus. Gregorius etiam dicit, in V Moral., exponens illud Iob IV, cum spiritus me praesente transiret, in suavitate, inquit, contemplationis intimae non diu mens figitur, quia ad semetipsam, ipsa immensitate luminis reverberata, revocatur. Ergo vita contemplativa non est diuturna.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 arg. 3
Praeterea, illud quod non est homini connaturale, non potest esse diuturnum. Vita autem contemplativa est melior quam secundum hominem, ut philosophus dicit, in X Ethic. Ergo videtur quod vita contemplativa non sit diuturna.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 s. c.
Sed contra est quod dominus dicit, Luc. X, Maria optimam partem elegit, quae non auferetur ab ea. Quia, ut Gregorius dicit, super Ezech., contemplativa hic incipitur, ut in caelesti patria perficiatur.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 co.
Respondeo dicendum quod aliquid potest dici diuturnum dupliciter, uno modo, secundum suam naturam; alio modo, quoad nos. Secundum se quidem manifestum est quod vita contemplativa diuturna est, dupliciter. Uno modo, eo quod versatur circa incorruptibilia et immobilia. Alio modo, quia non habet contrarietatem, delectationi enim quae est in considerando, nihil est contrarium, ut dicitur in I Topic. Sed quoad nos etiam vita contemplativa diuturna est. Tum quia competit nobis secundum actionem incorruptibilis partis animae, scilicet secundum intellectum, unde potest post hanc vitam durare. Alio modo, quia in operibus contemplativae corporaliter non laboramus, unde magis in huiusmodi operibus continue persistere possumus, sicut philosophus dicit, in X Ethic.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod modus contemplandi non est idem hic et in patria; sed vita contemplativa dicitur manere ratione caritatis, in qua habet et principium et finem. Et hoc est quod Gregorius dicit, super Ezech., contemplativa hic incipit, ut in caelesti patria perficiatur, quia amoris ignis, qui hic ardere inchoat, cum ipsum quem amat viderit, in amore ipsius amplius ignescit.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 ad 2
Ad secundum dicendum quod nulla actio potest diu durare in sui summo. Summum autem contemplationis est ut attingat ad uniformitatem divinae contemplationis, ut dicit Dionysius, sicut supra positum est. Unde etsi quantum ad hoc contemplatio diu durare non possit, tamen quantum ad alios contemplationis actus potest diu durare.
IIª-IIae, q. 180 a. 8 ad 3
Ad tertium dicendum quod philosophus dicit vitam contemplativam esse supra hominem, quia competit nobis secundum hoc quod aliquid divinum est in nobis, scilicet intellectus. Qui est incorruptibilis et impassibilis secundum se, et ideo actio eius potest esse diuturnior.
Translation
Hide
Summe der Theologie
Achter Artikel. Das beschauliche Leben hat lange Dauer.
a) Dagegen wird geltend gemacht: I. Das beschauliche Leben besteht in der Vernunft. Alle Vollkommenheiten aber der Vernunft, die diesem Leben entsprechen, werden leer gemacht werden, nach 1. Kor. 13.: „Die Prophetien werden entleert werden, die Sprachen werden aufhören, die Wissenschaften zerstört werden.“ Also. II. Die Süßigkeit der Betrachtung kostet man nur für den Augenblick und vorübergehend, so daß Augustin (10. Conf. cap. 40.) sagt: „Du läßt mich ich weiß nicht zu wie großer Süßigkeit im Innern meines Herzens zu; aber bald falle ich zurück in lästige Kümmernisse;“ und Gregor (5. moral. 23.): „In der Süßigkeit der innersten Betrachtung bleibt der Mensch nicht lange haften; denn die Größe des Lichtes selber, das in ihm sich bricht, bringt seine Seele wieder zu sich.“ III. Was der Natur des Menschen nicht angemessen ist, kann nicht dauern. „Das beschauliche Leben aber ist besser als daß es gemäß der menschlichen Natur wäre.“ (10 Ethic. 7.) Also dauert es nicht an. Auf der anderen Seite heißt es Luk. 10.: „Maria hat den besten Teil erwählt, der nicht von ihr wird genommen werden;“ denn „das beschauliche Leben fängt hier an und wird vollendet im Himmel.“ (Greg. l. c.)
b) Ich antworte, das beschauliche Leben habe 1. gemäß seiner Natur Dauer; denn sowohl richtet es sich auf Unvergängliches und Unverrückbares als auch hat es keinen Gegensatz, der es verderben könnte, da zum Ergötzen an sich betrachtet nichts im Gegensatze steht (1 Topic. 13.); — 2. hat das beschauliche Leben auch mit Rücksicht auf uns Dauer; denn es gehört einerseits dem unvergänglichen Teile in uns an und andererseits arbeiten wir nicht in der beschaulichen Thätigkeit, so daß wir da ohne Störung verbleiben können. (10 Ethic. 7.)
c) I. Das beschauliche Leben bleibt im Himmel auf Grund der Liebe, worin es seinen Ursprung und seine Vollendung hat; wenn auch die Art und Weise zu betrachten nicht dieselbe ist im Himmel und auf Erden: „Das beschauliche Leben fängt hier an, damit es im himmlischen Heim vollendet werde; denn das Feuer der Liebe, das hier zu brennen beginnt, entglüht in Liebe zu Gott noch mehr, wenn es Ihn, den es liebt, sieht.“ (Greg. in Ezech. hom. 14.) II. Nichts kann lange dauern in seiner höchsten Anspannung. Die höchste Spitze der Betrachtung aber ist, daß sie die Gleichförmigkeit göttlichen Schauens erreiche (Dionys. 4. de div. nom.; 3. de coel. hier.; oben Art. 6 ad II.), nämlich in der Verzückung. Mit Bezug darauf also dauert die beschauliche Betrachtung nicht; wohl aber mit Rücksicht auf die anderen Thätigkeiten in ihr. III. Dies sagt Aristoteles, weil uns das beschauliche Leben zukommt gemäß dem erhabensten Vermögen, gemäß der Vernunft nämlich, die unvergänglich und leidensunfähig ist und damit an Göttlichem teilnimmt.