• Home
  • Works
  • Introduction Guide Collaboration Sponsors / Collaborators Copyrights Contact Imprint
Bibliothek der Kirchenväter
Search
DE EN FR
Works Thomas Aquinas (1225-1274)

Edition Hide
Summa theologiae

Articulus 6

IIIª q. 4 a. 6 arg. 1

Ad sextum sic proceditur. Videtur quod non fuerit conveniens ut filius Dei humanam naturam assumeret ex stirpe Adae. Dicit enim apostolus, ad Heb. VII, decebat ut esset nobis pontifex segregatus a peccatoribus. Sed magis esset a peccatoribus segregatus si non assumpsisset humanam naturam ex stirpe Adae peccatoris. Ergo videtur quod non debuit de stirpe Adae naturam humanam assumere.

IIIª q. 4 a. 6 arg. 2

Praeterea, in quolibet genere nobilius est principium eo quod est ex principio. Si igitur assumere voluit humanam naturam, magis debuit eam assumere in ipso Adam.

IIIª q. 4 a. 6 arg. 3

Praeterea, gentiles fuerunt magis peccatores quam Iudaei, ut dicit Glossa, Galat. II, super illud, nos natura Iudaei, non ex gentibus peccatores. Si ergo ex peccatoribus naturam humanam assumere voluit, debuit eam magis assumere ex gentilibus quam ex stirpe Abrahae, qui fuit iustus.

IIIª q. 4 a. 6 s. c.

Sed contra est quod Luc. III generatio domini reducitur usque ad Adam.

IIIª q. 4 a. 6 co.

Respondeo dicendum quod, sicut Augustinus dicit, in XIII de Trin., poterat Deus hominem aliunde suscipere, non de genere illius Adae qui suo peccato obligavit genus humanum. Sed melius iudicavit et de ipso quod victum fuerat genere assumere hominem Deus, per quem generis humani vinceret inimicum. Et hoc propter tria. Primo quidem, quia hoc videtur ad iustitiam pertinere, ut ille satisfaciat qui peccavit. Et ideo de natura per ipsum corrupta debuit assumi id per quod satisfactio erat implenda pro tota natura. Secundo, hoc etiam pertinet ad maiorem hominis dignitatem, dum ex illo genere victor Diaboli nascitur quod per Diabolum fuerat victum. Tertio, quia per hoc etiam Dei potentia magis ostenditur, dum de natura corrupta et infirma assumpsit id quod in tantam virtutem et dignitatem est promotum.

IIIª q. 4 a. 6 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod Christus debuit esse a peccatoribus segregatus quantum ad culpam, quam venerat destruere, non quantum ad naturam, quam venerat salvare; secundum quam debuit per omnia fratribus assimilari, ut idem apostolus dicit, Heb. II. Et in hoc etiam mirabilior est eius innocentia, quod de massa peccato subiecta natura assumpta tantam habuit puritatem.

IIIª q. 4 a. 6 ad 2

Ad secundum dicendum quod, sicut dictum est, oportuit eum qui peccata venerat tollere, esse a peccatoribus segregatum quantum ad culpam, cui Adam subiacuit, et quem Christus a suo delicto eduxit, ut dicitur Sap. X. Oportebat autem eum qui mundare omnes venerat, non esse mundandum, sicut et in quolibet genere motus primum movens est immobile secundum illum motum, sicut primum alterans est inalterabile. Et ideo non fuit conveniens ut assumeret humanam naturam in ipso Adam.

IIIª q. 4 a. 6 ad 3

Ad tertium dicendum quod, quia Christus debebat esse maxime a peccatoribus segregatus quantum ad culpam, quasi summam innocentiae obtinens, conveniens fuit ut a primo peccatore usque ad Christum perveniretur mediantibus quibusdam iustis, in quibus perfulgerent quaedam insignia futurae sanctitatis. Propter hoc etiam in populo ex quo Christus erat nasciturus instituit Deus quaedam sanctitatis signa, quae incoeperunt in Abraham, qui primus promissionem accepit de Christo, et circumcisionem in signum foederis consummandi, ut dicitur Gen. XVII.

Translation Hide
Summe der Theologie

Sechster Artikel. Zukömmlicherweise nahm der Sohn Gottes die menschliche Natur an aus dem Geschlechte Adams.

a) Dies wird bestritten. Denn: I. Nach Hebr. 7. „geziemte sich uns ein solcher Hohepriester, der von den Sündern getrennt war.“ Mehr aber wäre Er von den Sündern getrennt gewesen, wenn Christus nicht aus dem Geschlechte Adams die menschliche Natur genommen hätte. II. Im Bereiche jeder Seinsart ist das Princip erhabener wie das vom Princip Abgeleitete. Also hätte Christus die menschliche Natur annehmen sollen in Adam selber, dem Princip des Menschengeschlechts. III. Die Heiden waren mehr Sünder wie die Juden, nach der Glosse zu Gal. 2.: nos natura Judaei. Wollte also der Herr aus Sündern die menschliche Natur annehmen, so mußte Er sie vielmehr aus den Heiden heraus annehmen wie aus dem Geschlechte Abrahams. Auf der anderen Seite steht Lukas 3., wo die Abstammung des Herrn erzählt wird.

b) Ich antworte, nach Augustin (13. de Trin. 17.): „Gott konnte die menschliche Natur anderswoher annehmen, nicht vom Geschlechte Adams, der durch seine Sünde das Menschengeschlecht nach sich ins Verderben zog; aber er erachtete es für besser, daß Er aus dem nämlichen Geschlechte, welches besiegt worden war, die menschliche Natur annehme, damit so der besiegte selber Sieger würde über den Feind.“ Dies geschah aus drei Gründen: 1. Es gehört zur Gerechtigkeit, daß jener genugthue, der gesündigt hat; und also ward aus der durch die Sünde verdorbenen Natur genommen das, wodurch die Genugthuung zu leisten war für die ganzeNatur. 2. Dies gehört zur höheren Würde des Menschen, daß aus jenem Geschlechte der Sieger ersteht, welches durch den Teufel besiegt worden. 3. Die Macht Gottes wird dadurch in höherem Grade offenbar, da Er aus der ohnmächtigen verdorbenen Natur entnahm, was zu solch hoher Kraft und Würde emporgeführt wurde.

c) I. Mit Rücksicht auf die Schuld mußte Christus getrennt sein von den Sündern, weil Er die Schuld tilgen wollte; nicht mit Rücksicht auf die Natur, die zu heilen Er gekommen war, gemäß deren Er in Allem den Brüdern ähnlich werden wollte (Hebr. 2.). Und darin leuchtet um so glänzender seine Unschuld, daß die von Ihm angenommene Natur der durch die Sünde verdorbenen Masse entstammte und dennoch in solch hohem Grade rein war. II. Christus sollte von den Sündern getrennt sein mit Rücksicht auf die Schuld, die zu tilgen Er gekommen war und aus welcher Er Adam herausführte (Sap. 10.). Der aber gekommen, um alle zu reinigen, mußte selber nichts an sich haben, was hätte gereinigt werden müssen, wie in jeder Art Bewegung das Erste, in Bewegung Setzende mit Rücksicht auf die betreffende Bewegung unbeweglich ist; und das Erst-Verändernde unveränderlich. Also war es nicht zukömmlich, daß Er die menschliche Natur in Adam selber annehme. III. Weil mit Rücksicht auf die Schuld Christus durchaus von den Sündern getrennt sein mußte, war es zukömmlich, daß vom ersten Sünder bis zu Christo die Vermittlung bildeten einige gerechte, in denen nach verschiedenen Seiten hin erglänzte die zukünftige hohe Heiligkeit. Und deshalb bestanden auch in dem Volke, aus dem Christus stammen sollte, auf Grund göttlicher Einsetzung einige Zeichen der Heiligkeit, welche in Abraham begonnen; denn dieser erhielt zuerst die Verheißung über Christum und die Beschneidung als Zeichen des Bundes mit Gott (Gen. 17.).

  Print   Report an error
  • Show the text
  • Bibliographic Reference
  • Scans for this version
Editions of this Work
Summa theologiae
Translations of this Work
Summe der Theologie

Contents

Faculty of Theology, Patristics and History of the Early Church
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Imprint
Privacy policy