Edition
Hide
Summa theologiae
Articulus 6
IIIª q. 47 a. 6 arg. 1
Ad sextum sic proceditur. Videtur quod peccatum crucifigentium Christum non fuerit gravissimum. Non enim est gravissimum peccatum quod excusationem habet. Sed ipse dominus excusavit peccatum crucifigentium eum, dicens, pater, ignosce illis, quia nesciunt quid faciunt. Non ergo peccatum eorum fuit gravissimum.
IIIª q. 47 a. 6 arg. 2
Praeterea, dominus dixit Pilato, Ioan. XIX, qui tradidit me tibi, maius peccatum habet. Ipse autem Pilatus fecit Christum crucifigi per suos ministros. Ergo videtur fuisse maius peccatum Iudae proditoris peccato crucifigentium Christum.
IIIª q. 47 a. 6 arg. 3
Praeterea, secundum philosophum, in V Ethic., nullus patitur iniustum volens, et, sicut ipse ibidem dicit, nullo patiente iniustum, nullus facit iniustum. Ergo volenti nullus facit iniustum. Sed Christus voluntarie est passus, ut supra habitum est. Non ergo iniustum fecerunt crucifixores Christi. Et ita eorum peccatum non est gravissimum.
IIIª q. 47 a. 6 s. c.
Sed contra est quod super illud Matth. XXIII, et vos implete mensuram patrum vestrorum, dicit Chrysostomus, quantum ad veritatem, excesserunt mensuram patrum suorum. Illi enim homines occiderunt, isti Deum crucifixerunt.
IIIª q. 47 a. 6 co.
Respondeo dicendum quod, sicut dictum est, principes Iudaeorum cognoverunt Christum, et si aliqua ignorantia fuit in eis, fuit ignorantia affectata, quae eos non poterat excusare. Et ideo peccatum eorum fuit gravissimum, tum ex genere peccati; tum ex malitia voluntatis. Minores autem Iudaei gravissime peccaverunt quantum ad genus peccati, in aliquo tamen diminuebatur eorum peccatum propter eorum ignorantiam. Unde super illud Luc. XXIII, nesciunt quid faciunt, dicit Beda, pro illis rogat qui nescierunt quod fecerunt, zelum Dei habentes, sed non secundum scientiam. Multo autem magis fuit excusabile peccatum gentilium per quorum manus Christus crucifixus est, qui legis scientiam non habebant.
IIIª q. 47 a. 6 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod excusatio illa domini non refertur ad principes Iudaeorum, sed ad minores de populo, sicut dictum est.
IIIª q. 47 a. 6 ad 2
Ad secundum dicendum quod Iudas tradidit Christum, non Pilato, sed principibus sacerdotum, qui tradiderunt eum Pilato, secundum illud Ioan. XVIII, gens tua et pontifices tui tradiderunt te mihi. Horum tamen omnium peccatum fuit maius quam Pilati, qui timore Caesaris Christum occidit; et etiam quam peccatum militum, qui mandato praesidis Christum crucifixerunt; non ex cupiditate, sicut Iudas, nec ex invidia et odio, sicut principes sacerdotum.
IIIª q. 47 a. 6 ad 3
Ad tertium dicendum quod Christus voluit quidem suam passionem, sicut et Deus eam voluit, iniquam tamen actionem Iudaeorum noluit. Et ideo occisores Christi ab iniustitia non excusantur. Et tamen ille qui occidit hominem, iniuriam facit non solum homini, sed etiam Deo et reipublicae, sicut etiam et ille qui occidit seipsum, ut philosophus dicit, in V Ethic. Unde David damnavit illum ad mortem qui non timuerat mittere manum ut occideret Christum domini, quamvis eo petente, ut legitur II Reg. I.
Translation
Hide
Summe der Theologie
Sechster Artikel. Die Sünde der Kreuziger Christi war die schwerste.
a) Dies wird geleugnet. Denn: I. Diese Sünde kann entschuldigt werden gemäß den Worten des Herrn. II. Zu Pilatus sagt der Herr (Joh. 19.): „Der mich Dir überliefert hat, dessen Sünde ist schwerer.“ Pilatus aber ließ Jesum kreuzigen durch seine Knechte. Also war die Sünde des Judas schwerer. III. Nach 5 Ethic. 9. „leidet nicht Unrecht, der dies leiden will.“ Dem also, der so leiden will, thut niemand nach dieser Seite hin unrecht. Christus aber wollte aus freien Stücken leiden. Also thaten die Kreuziger kein Unrecht. Auf der anderen Seite sagt zu Matth. A3. (vos implete mensuram) Chrysostomus (45. in op. imp.): „Soweit es auf den Gegenstand ankommt, überschritten sie das Maß ihrer Väter; denn diese töteten Menschen, sie aber kreuzigten Gott.“
b) Ich antworte; die Sünde der Judenfürsten, die da entweder an gewollter Unkenntnis litten oder ausdrücklich wußten, was sie thaten, war die überaus schwerste; denn sie hatte zur Grundlage die reine Bosheit des Willens. Die gewöhnlichen Leute aus dem Volke aber begingen die schwerste Sünde, soweit es auf die „Art“, den objektiven Gegenstand der Sünde, ankommt; ihre Sünde jedoch wurde verringert durch die Unwissenheit. Deshalb sagt Beda (I. c.): „Er betet für jene, die da thaten als ob sie den Eifer für die Ehre Gottes hätten; aber nicht gemäß der Wissenschaft. Mehr entschuldbar war die Sünde der Heiden, durch deren Hand Er gekreuzigt ward;“ denn sie kannten das Gesetz nicht.
c) I. Jene Entschuldigung bezieht sich nicht auf die Judenfürsten. II. Judas übergab den Heiland den Judenfürsten, und diese übergaben Ihn dem Pilatus, nach Joh. 18, 35. Die Sünde dieser aller aber war größer wie die des Pilatus, welcher aus Furcht vor dem Kaiser tötete; und größer wie die der Soldaten, die auf das Gebot des Pilatus hin den Herrn kreuzigten; — nicht nämlich aus Geldgier wie Judas, und nicht aus Neid und Haß wie die Judenfürsten. III. Christus wollte sein Leiden, wie auch Gott dies wollte; aber die Bosheit der Juden wollten sie nicht. Und so werden die Kreuziger des Herrn nicht entschuldigt. Zudem thut, wer tötet, nicht allein unrecht dem getöteten; sondern auch Gott und dem Gemeinwesen. Deshalb hat auch David jenen zum Tode verurteilt, der den Saul, den Gesalbten des Herrn, zu töten sich nicht gescheut hat; obgleich Saul darum bat (2. Kön. 1.)