Edition
Masquer
Contra Celsum
54.
Μετὰ ταῦτά φησι πρὸς ἡμᾶς δῆθεν – ἵνα τηρήσω τὸ ἀπ' ἀρχῆς τῷ Ἰουδαίῳ προτεθέν – ὁ τοῦ Κέλσου Ἰουδαῖος ἐν τῷ πρὸς τοὺς πολίτας ἑαυτοῦ λόγῳ πιστεύσαντας·
[Τίνι οὖν προσήχθητε ἢ διότι προεῖπεν, ὡς ἀποθανὼν ἀναστήσεται; Καὶ τοῦτο δ' εἰς τὸ περὶ Μωϋσέως ὁμοίως] τοῖς προτέροις κοινοποιηθήσεται. Φήσομεν γὰρ πρὸς αὐτόν· [τίνι οὖν προσήχθητε ἢ διότι ἀνέγραψε περὶ τῆς ἑαυτοῦ τελευτῆς τοιαῦτα· «Καὶ ἐτελεύτησεν ἐκεῖ Μωϋσῆς οἰκέτης κυρίου ἐν γῇ Μωὰβ διὰ ῥήματος κυρίου· καὶ ἔθαψαν αὐτὸν ἐν γῇ Μωάβ, ἐγγὺς οἴκου Φογώρ. Καὶ οὐδεὶς οἶδε τὴν ταφὴν αὐτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης»;] Ὡς γὰρ διαβάλλει ὁ Ἰουδαῖος ὅτι προεῖπεν, ὡς ἀποθανὼν ἀναστήσεται, πρὸς τὸν λέγοντα ταῦτα ὁ περὶ Μωϋσέως τὸ ὅμοιον φάσκων ἐρεῖ ὅτι [καὶ Μωϋσῆς ἀνέγραψεν – αὐτοῦ γάρ ἐστι καὶ τὸ Δευτερονόμιον] – ὅτι «Οὐδεὶς οἶδε τὴν ταφὴν αὐτοῦ ἕως τῆς ἡμέρας ταύτης», [σεμνύνων καὶ ἐπαίρων καὶ τὴν ταφὴν αὐτοῦ ὡς οὐκ ἐγνωσμένην ἀνθρώπων γένει.]
Traduction
Masquer
Gegen Celsus (BKV)
54.
S. 172 Die folgende Frage, die der Jude des Celsus an jene Angehörigen seines Volkes richtet, die das Evangelium angenommen haben, ist an uns gestellt, denn wir dürfen nicht vergessen, dass er es von Anfang an auf uns abgesehen hat. Er fragt: "Wodurch seid ihr nun gewonnen worden? Etwa weil er vorhergesagt hat, dass er nach seinem Tode wieder auferstehen werde?" Aber auch dieser Einwand kann wie die früheren ebensogut mit Beziehung auf Moses erhoben werden. Wir können die Frage an den Juden richten: "Wodurch seid ihr nun gewonnen worden? Etwa weil er über sein eigenes Ende solches aufgezeichnet hat: "Und Moses, der Knecht des Herrn, starb daselbst im Lande Moab nach dem Worte des Herrn; und sie begruben ihn im Lande Moab, in der Nähe des Hauses Phogor. Und niemand kennt sein Grab bis auf diesen Tag"1. Denn wie der Jude es tadelt, weil Jesus "vorausgesagt habe, dass er nach seinem Tode wieder auferstehen werde", so kann man bei Moses es ebenso machen und ihm sagen, auch Moses habe in dem Deuteronomium - denn er ist der Verfasser auch dieses Buches - nur deshalb geschrieben: "Niemand kennt sein Grab bis auf diesen Tag", um es ehrwürdig und berühmt zu machen durch die Bemerkung, dass es dem Menschengeschlecht unbekannt sei.
-
Dtn 34,5.6. ↩