Edition
Masquer
Ad Demetrianum [CSEL]
§ 24
Quae tunc erit fidei gloria, quae poena perfidiae, cum ludicii dies uenerit, quae laetitia credentium, quae maestitia perfidorum noluisse istic prius credere et ut credant iam redire non posse. cremabit addictos ardens semper gehenna et uiuacibus flammis uorax poena, nec erit unde habere tormenta uel requiem possint aliquando uel finem. seruabuntur cum corporibus suis animae infinitis cruciatibus ad dolorem. spectabitur illic a nobis semper qui hic nos spectauit ad tempus, et in persecutionibus1 factis oculorum crudelium breuis fructus perpetua uisione pensabitur secundum scripturae sanctae fidem dicentis: uermis eorum non morietur et ignis eorum non extinguetur2, et erunt ad uisionem uniuersae3 carni. etiterum4: tunc stabunt iusti in magna constantia aduersus 56[P. 369] eos qui se angustauerunt et qui abstulerunt labores eorum. uidentes turbabuntur timore horribili et mirabuntur in subitatione insperatae salutis dicentes inter se, paenitentiam habentes et per angustiam spiritus gementes: fhi7 sunt quos habuimus aliquando in risu et in similitudine inproperii. nos insensati uitam illorum aestimabamus insaniam et finem illorum sine honore. quomodo conputati sunt inter filios Dei et inter sanctos sors illorum est? ergo errauimus a uia ueritatis, et iustitiae lumen non luxit nobis et sol non est ortus nobis. lassati sumus iniquitatis uia et perditionis et ambulauimus solitudines difficiles, uiam autem Domini ignorauimus. quid nobis profuit superbia aut quid diuitiarum iactatio contulit nobis? transierunt omnia illa tamquam umbra. erit tunc sine fructu paenitentiae dolor poenae, inanis ploratio et inefficax deprecatio. in aeternam poenam sero credunt qui in uitam aeternam credere noluerunt.
-
persooutionibus ↩
-
eitinguetur ↩
-
nninersae ↩
-
Sic! ↩
-
Apparatus: 5 Amos 5, 6. 7 Io. 17,3. 22 Es. 66, 24. 25 Sap. 5,1 sq. ↩
-
Apparatus: 1 coluntur [^RB] 2 esse hanc [^WR,] hanc esse [^VMI,] hanc [^JtfjB] dei hanc esse [^scripsi,] hanc esse [^B,] ease [^WRV et 8. l. m. 2 M] (hanc iram, dei esse cens. [^uel] esse hanc irae dei censuram v, hanc irae dei esse censuram [^Baluzius,] esse hanc irain dei, dei esse censuram [^coni. Krabinger)] qui [^carr. M] in quia 3 beneficii Ml 4 quia [^ex] qua [^R m. 2,] qui [^W] praemonet [^RB] 6 et om. [^v] 8 et uerum] uerum [^v] 10 credite... dabit [^om. W] 12 inrogauit [^Ml] 15 noluisse se [^M2] iam [^R in ras]. 16 cremauit [^M1] 17 [^super] erit [^M m. 2:] excipit seruantur [^WRB] 19 spectabuntnr [^VM] nos] nobis [^B] 20 spectauerunt [^V,] expectabit [^BM1,] expectauit [^Ma] 21 factis] falsis [^W] brenis [^super] crebres [^M m. 2] recdpensabuntur [^M sed] reco [^8. l. m. 2] 25 inquit iusti [^M; cf. ad totum locum test. III16 p. 128, ad Fortun. c. 12] ↩
-
Sic! ↩
Edition
Masquer
Ad Demetrianum [PL]
XXIV.
Quae tunc erit fidei gloria, quae poena perfidiae, cum judicii dies venerit? quae laetitia credentium, quae moestitia perfidorum, noluisse istic prius credere, et ut credant jam redire non posse? Cremabit addictos [Col. 0562A] ardens semper gehenna, et vivacibus flammis vorax poena; nec erit unde habere tormenta vel requiem possint aliquando vel finem. Servabuntur cum corporibus suis animae infinitis cruciatibus ad dolorem. Spectabitur illic a nobis semper qui hic nos spectavit ad tempus, et in persecutionibus factis oculorum crudelium brevis fructus perpetua visione pensabitur, secundum Scripturae sanctae fidem dicentis: Vermis eorum non morietur, et ignis eorum non extinguetur; et erunt ad visionem universae carni 1. Et iterum: Tunc stabunt justi in magna constantia adversus eos qui se angustiaverunt et qui abstulerunt labores eorum. Videntes turbabuntur timore horribili, et mirabuntur in subitatione insperatae salutis, dicentes inter se, poenitentiam habentes et prae angustia spiritus gementes: Hi sunt [Col. 0562B] quos habuimus aliquando in derisum et in similitudinem improperii. Nos insensati viam illorum aestimabamus insaniam et finem illorum sine honore. Quomodo computati sunt inter filios Dei, et inter sanctos sors eorum est! Ergo erravimus a via veritatis, et justitiae lumen non luxit nobis, et sol non ortus est nobis. Lassati sumus in iniquitatis via et perditionis, ambulavimus solitudines difficiles, viam autem Domini ignoravimus. Quid nobis profuit superbia, aut quid divitiarum jactatio contulit nobis? Transierunt omnia illa tamquam umbra 2. Erit tunc sine fructu poenitentiae dolor poenae, inanis ploratio et inefficax deprecatio. In aeternam poenam sero credent qui in vitam aeternam credere noluerunt.