Edition
Masquer
Summa theologiae
Articulus 4
Iª-IIae q. 107 a. 4 arg. 1
Ad quartum sic proceditur. Videtur quod lex nova sit gravior quam lex vetus. Matth. enim V, super illud, qui solverit unum de mandatis his minimis, dicit Chrysostomus, mandata Moysi in actu facilia sunt, non occides, non adulterabis. Mandata autem Christi, idest, non irascaris, non concupiscas, in actu difficilia sunt. Ergo lex nova est gravior quam vetus.
Iª-IIae q. 107 a. 4 arg. 2
Praeterea, facilius est terrena prosperitate uti quam tribulationes perpeti. Sed in veteri testamento observationem veteris legis consequebatur prosperitas temporalis, ut patet Deut. XXVIII. Observatores autem novae legis consequitur multiplex adversitas, prout dicitur II ad Cor. VI, exhibeamus nosmetipsos sicut Dei ministros in multa patientia, in tribulationibus, in necessitatibus, in angustiis, et cetera. Ergo lex nova est gravior quam lex vetus.
Iª-IIae q. 107 a. 4 arg. 3
Praeterea, quod se habet ex additione ad alterum, videtur esse difficilius. Sed lex nova se habet ex additione ad veterem. Nam lex vetus prohibuit periurium, lex nova etiam iuramentum, lex vetus prohibuit discidium uxoris sine libello repudii, lex autem nova omnino discidium prohibuit, ut patet Matth. V, secundum expositionem Augustini. Ergo lex nova est gravior quam vetus.
Iª-IIae q. 107 a. 4 s. c.
Sed contra est quod dicitur Matth. XI, venite ad me omnes qui laboratis et onerati estis. Quod exponens Hilarius dicit, legis difficultatibus laborantes, et peccatis saeculi oneratos, ad se advocat. Et postmodum de iugo Evangelii subdit, iugum enim meum suave est, et onus meum leve. Ergo lex nova est levior quam vetus.
Iª-IIae q. 107 a. 4 co.
Respondeo dicendum quod circa opera virtutis, de quibus praecepta legis dantur, duplex difficultas attendi potest. Una quidem ex parte exteriorum operum, quae ex seipsis quandam difficultatem habent et gravitatem. Et quantum ad hoc, lex vetus est multo gravior quam nova, quia ad plures actus exteriores obligabat lex vetus in multiplicibus caeremoniis, quam lex nova, quae praeter praecepta legis naturae, paucissima superaddidit in doctrina Christi et apostolorum; licet aliqua sint postmodum superaddita ex institutione sanctorum patrum. In quibus etiam Augustinus dicit esse moderationem attendendam, ne conversatio fidelium onerosa reddatur. Dicit enim, ad inquisitiones Ianuarii, de quibusdam, quod ipsam religionem nostram, quam in manifestissimis et paucissimis celebrationum sacramentis Dei misericordia voluit esse liberam, servilibus premunt oneribus, adeo ut tolerabilior sit conditio Iudaeorum, qui legalibus sacramentis, non humanis praesumptionibus subiiciuntur. Alia autem difficultas est circa opera virtutum in interioribus actibus, puta quod aliquis opus virtutis exerceat prompte et delectabiliter. Et circa hoc difficile est virtus, hoc enim non habenti virtutem est valde difficile; sed per virtutem redditur facile. Et quantum ad hoc, praecepta novae legis sunt graviora praeceptis veteris legis, quia in nova lege prohibentur interiores motus animi, qui expresse in veteri lege non prohibebantur in omnibus, etsi in aliquibus prohiberentur; in quibus tamen prohibendis poena non apponebatur. Hoc autem est difficillimum non habenti virtutem, sicut etiam philosophus dicit, in V Ethic., quod operari ea quae iustus operatur, facile est; sed operari ea eo modo quo iustus operatur, scilicet delectabiliter et prompte, est difficile non habenti iustitiam. Et sic etiam dicitur I Ioan. V, quod mandata eius gravia non sunt, quod exponens Augustinus dicit quod non sunt gravia amanti, sed non amanti sunt gravia.
Iª-IIae q. 107 a. 4 ad 1
Ad primum ergo dicendum quod auctoritas illa expresse loquitur de difficultate novae legis quantum ad expressam cohibitionem interiorum motuum.
Iª-IIae q. 107 a. 4 ad 2
Ad secundum dicendum quod adversitates quas patiuntur observatores novae legis, non sunt ab ipsa lege impositae. Sed tamen propter amorem, in quo ipsa lex consistit, faciliter tollerantur, quia sicut Augustinus dicit, in libro de verbis domini, omnia saeva et immania facilia et prope nulla efficit amor.
Iª-IIae q. 107 a. 4 ad 3
Ad tertium dicendum quod illae additiones ad praecepta veteris legis, ad hoc ordinantur ut facilius impleatur quod vetus lex mandabat, sicut Augustinus dicit. Et ideo per hoc non ostenditur quod lex nova sit gravior, sed magis quod sit facilior.
Traduction
Masquer
Summe der Theologie
Vierter Artikel. Das Gesetz des Neuen Bundes ist nicht schwerer wie das Alte Gesetz.
a) Das Gegenteil wird dargethan. Denn: I. Chrysostomus sagt (Hom. 10. in op. imp.): „Die Gebote Mosis sind was den Akt anbetrifft, leicht, wie: Du sollst nicht töten, nicht ehebrechen; — die Gebote Christi aber, wie: Du sollst nicht zürnen, sind schwerer thatsächlich zu beobachten.“ II. Leichter ist es, irdisches Glück zu genießen wie Trübsale zu erleiden. Dem aber, der das Alte Gesetz beobachtete, folgte nach Deut. 28. zeitliches Glück; im Neuen Testamente jedoch folgt Trübsal, nach 2. Kor. 6.: „Bieten wir uns selbst dar wie Gottes Knechte in vieler Geduld, in Trübsalen, in Bedürfnissen, in Ängsten etc.“ Also ist das Gesetz des Neuen Bundes schwerer. III. Das Gesetz des Evangeliums fügt noch hinzu zum Alten. Denn das letztere verbot den Meineid, das Evangelium auch das Schwören; das Alte Gesetz verbot das Entlassen der Frau ohne Scheidebrief, das Evangelium ganz und gar; wie Augustin hervorhebt. (1. de serm. Dom. c. 14.) Also ist das Neue Gesetz schwerer wie das Alte. Auf der anderen Seite sagt der Herr (Matth. 14.): „Kommt zu mir alle, die ihr beladen seid;“ wozu Hilarius (11. in Matth.) bemerkt: „die ihr arbeitet unter den Schwierigkeiten des Gesetzes; Er ruft zu Sich die mit den Sünden dieser Zeit beschwerten.“ Und gleich darauf sagt der Herr: „Mein Joch ist süß und meine Bürde leicht.“
b) Ich antworte; werden die äußeren Werke beachtet, so war wegen der vielfachen Ceremonien das Alte Gesetz bei weitem schwerer wie das Neue. Denn letzteres hat außer den Geboten der Natur äußerst wenige Vorschriften, soweit es auf die Lehre Christi und der Apostel ankommt. Mögen dann später infolge der Anordnung der heiligen Väter auch manche Vorschriften hinzugetreten sein, so sagt doch Augustin (ep. 55. ad Januarium), wie auch hier in hohem Grade Maß zu halten sei, damit das Leben der Gläubigen nicht zu beschwert und lästig werde. „Unsere Religion,“ schreibt er, „die gemäß der göttlichen Barmherzigkeit in der Feier einiger sehr offenbarer und äußerst weniger Sakramente frei sein sollte, drücken sie mit sklavischen Werken, so daß erträglicher ist die Lage der Juden, die den Gesetzeslasten Unterthan sind und nicht menschlichen Erfindungen.“ Werden aber die inneren Tugendakte berücksichtigt, daß nämlich jemand gern und bereitwillig thut, was die Tugend verlangt, so ist dies an sich mit mehr Schwierigkeiten verbunden wie im Alten Bunde; wird jedoch leicht gemacht eben durch die Tugend. Wer also die Tugend nicht hat, dem sind diese inneren Tugendakte schwer; „denn,“ sagt Aristoteles, „so zu wirken, wie der Gerechte wirkt, ist schwer für den, der nicht die Tugend der Gerechtigkeit besitzt.“ (5 Ethic. 9.) Und so sagt Johannes (1, 5.), daß „seine Gebote nicht schwer sind;“ denn, bemerkt Augustin (de natura et gratia cap. 69.) „sie sind nicht schwer für den liebenden, für den nicht liebenden find sie schwer.“
c) I. Da ist die Rede vom Zügeln der inneren Bewegungen. II. Nicht das Neue Gesetz selber legt die Trübsale auf; wegen der Liebe aber, in welcher das Gesetz besteht, werden sie leicht getragen. Denn „alles Grausame und Beschwerliche macht leicht und sanft, wie wenn es nichts wäre, die Liebe.“ (Aug. de verb. Dom. serm. 9.) III. Jene Zusätze machen, daß das leichter beobachtet wird, was das Alte Gesetz vorschrieb. Deshalb also ist das Neue Gesetz vielmehr leichter wie schwerer.