• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 2

IIª-IIae q. 38 a. 2 arg. 1

Ad secundum sic proceditur. Videtur quod contentio non sit filia inanis gloriae. Contentio enim affinitatem habet ad zelum, unde dicitur I ad Cor. III, cum sit inter vos zelus et contentio, nonne carnales estis, et secundum hominem ambulatis? Zelus autem ad invidiam pertinet. Ergo contentio magis ex invidia oritur.

IIª-IIae q. 38 a. 2 arg. 2

Praeterea, contentio cum clamore quodam est. Sed clamor ex ira oritur; ut patet per Gregorium, XXXI Moral. Ergo etiam contentio oritur ex ira.

IIª-IIae q. 38 a. 2 arg. 3

Praeterea, inter alia scientia praecipue videtur esse materia superbiae et inanis gloriae, secundum illud I ad Cor. VIII, scientia inflat. Sed contentio provenit plerumque ex defectu scientiae, per quam veritas cognoscitur, non impugnatur. Ergo contentio non est filia inanis gloriae.

IIª-IIae q. 38 a. 2 s. c.

Sed contra est auctoritas Gregorii, XXXI Moral.

IIª-IIae q. 38 a. 2 co.

Respondeo dicendum quod, sicut supra dictum est, discordia est filia inanis gloriae, eo quod discordantium uterque in suo proprio stat, et unus alteri non acquiescit; proprium autem superbiae est et inanis gloriae propriam excellentiam quaerere. Sicut autem discordantes aliqui sunt ex hoc quod stant corde in propriis, ita contendentes sunt aliqui ex hoc quod unusquisque verbo id quod sibi videtur defendit. Et ideo eadem ratione ponitur contentio filia inanis gloriae sicut et discordia.

IIª-IIae q. 38 a. 2 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod contentio, sicut et discordia, habet affinitatem cum invidia quantum ad recessum eius a quo aliquis discordat vel cum quo contendit. Sed quantum ad id in quo sistit ille qui contendit, habet convenientiam cum superbia et inani gloria, inquantum scilicet in proprio sensu statur, ut supra dictum est.

IIª-IIae q. 38 a. 2 ad 2

Ad secundum dicendum quod clamor assumitur in contentione de qua loquimur ad finem impugnandae veritatis. Unde non est principale in contentione. Et ideo non oportet quod contentio ex eodem derivetur ex quo derivatur clamor.

IIª-IIae q. 38 a. 2 ad 3

Ad tertium dicendum quod superbia et inanis gloria occasionem sumunt praecipue a bonis, etiam sibi contrariis, puta cum de humilitate aliquis superbit, est enim huiusmodi derivatio non per se, sed per accidens, secundum quem modum nihil prohibet contrarium a contrario oriri. Et ideo nihil prohibet ea quae ex superbia vel inani gloria per se et directe oriuntur causari ex contrariis eorum ex quibus occasionaliter superbia oritur.

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Zweiter Artikel. Der Zank ist ein Kind der eitlen Ruhmgier.

a) Das scheint nicht. Denn: I. Der Zank ist verwandt mit dem Eifer, wonach 1. Kor. 3. gesagt wird: „Da unter euch Eifersucht ist und Zank herrscht; seid ihr deshalb nicht fleischlich gesinnt?“ Der Eifer aber gehört zum Neide. Also kommt der Zank vom Neide her. II. Zanken ist mit Schreien verbunden; das aber kommt vom Zorne. (Greg. 31. moral. 17.) III. Das Wissen ist besonders Materie der eitlen Ruhmgier, nach 1. Kor. 8.: „Die Wissenschaft bläht auf.“ Der Zank aber kommt vielmehr von der Abwesenheit des Wissens, kraft dessen ja die Wahrheit vielmehr erkannt und nicht bekämpft wird. Also ist nicht eitle Ruhmgier die Quelle von Zank. Auf der anderen Seite steht Gregor der Große (l. c.).

b) Ich antworte, die Zwietracht sei die Tochter der eitlen Ruhmgier, weil jeder von beiden am Eigenen, am Seinigen festhält; und weil keiner dem anderen nachgeben will. Das ist aber dem Stolze und der Eitelkeit eigen, den Vorrang der eigenen Person zu erstreben. Was nun bei der Zwietracht das Herz ist, das ist beim Zanken das Wort, die Rede. Also gilt das Gleiche für beide.

c) I. Mit Rücksicht auf das, wovon der zankende sich entfernt oder abweicht, hat der Zank Verwandtschaft mit dem Neide. Mit Rücksicht auf das aber, wo der Zank stehen bleibt, hat er Verwandtschaft mit dem Stolze und der eitlen Ruhmgier; denn er will beim Eigenen stehen bleiben, wie oben Kap. 37, Art. 2 ad 1. gesagt worden. II. Das Schreien dient zur Bekämpfung der Wahrheit beim Zanke; ist also nicht das Hauptsächliche und darf somit der Zank nicht eben gerade von da her stammen, wo das Schreien herstammt. III. Gegenstand der eitlen Ruhmgier und des Stolzes ist auch das Gute; wie wenn jemand auf seine Demut stolz ist. Und so kann nebensächlicherweise und gelegentlich der eine Gegensatz vom anderen herrühren.

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité