• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Thomas d'Aquin (1225-1274)

Edition Masquer
Summa theologiae

Articulus 1

IIª-IIae q. 116 a. 1 arg. 1

Ad primum sic proceditur. Videtur quod litigium non opponatur virtuti amicitiae vel affabilitatis. Litigium enim ad discordiam pertinere videtur, sicut et contentio. Sed discordia opponitur caritati, sicut dictum est. Ergo et litigium.

IIª-IIae q. 116 a. 1 arg. 2

Praeterea, Prov. XXVI dicitur, homo iracundus incendit litem. Sed iracundia opponitur mansuetudini. Ergo et lis, sive litigium.

IIª-IIae q. 116 a. 1 arg. 3

Praeterea, Iac. IV dicitur, unde bella et lites in vobis? Nonne ex concupiscentiis vestris, quae militant in membris vestris? Sed sequi concupiscentias videtur opponi temperantiae. Ergo videtur quod litigium non opponatur amicitiae, sed temperantiae.

IIª-IIae q. 116 a. 1 s. c.

Sed contra est quod philosophus, in IV Ethic., litigium opponit amicitiae.

IIª-IIae q. 116 a. 1 co.

Respondeo dicendum quod proprie litigium in verbis consistit, cum scilicet unus verbis alterius contradicit. In qua quidem contradictione duo possunt attendi. Quandoque enim contingit contradictio propter personam dicentis cui contradicens consentire recusat propter defectum amoris animos unientis. Et hoc videtur ad discordiam pertinere, caritati contrariam. Quandoque vero contradictio oritur ratione personae quam aliquis contristare non veretur. Et sic fit litigium, quod praedictae amicitiae vel affabilitati opponitur, ad quam pertinet delectabiliter aliis convivere. Unde philosophus dicit, in IV Ethic., quod illi qui ad omnia contrariantur causa eius quod est contristare, neque quodcumque curantes, discoli et litigiosi vocantur.

IIª-IIae q. 116 a. 1 ad 1

Ad primum ergo dicendum quod contentio magis proprie pertinet ad contradictionem discordiae, litigium autem ad contradictionem quae fit intentione contristandi.

IIª-IIae q. 116 a. 1 ad 2

Ad secundum dicendum quod directa oppositio vitiorum ad virtutes non attenditur secundum causas, cum contingat unum vitium ex diversis causis oriri, sed attenditur secundum speciem actus. Licet autem quandoque litigium ex ira oriatur, potest tamen ex multis aliis causis oriri. Unde non oportet quod directe opponatur mansuetudini.

IIª-IIae q. 116 a. 1 ad 3

Ad tertium dicendum quod Iacobus loquitur ibi de concupiscentia secundum quod est generale malum, ex quo omnia vitia oriuntur, prout dicit Glossa Rom. VII, bona est lex, quae, dum concupiscentiam prohibet, omne malum prohibet.

Traduction Masquer
Summe der Theologie

Erster Artikel. Der Zank steht im Gegensatze zur Tugend der Freundschaft oder Leutseligkeit.

a) Dies scheint nicht. Denn: I. Der Zank ist eine gewisse Zwietracht wie der Streit; also der heiligen Liebe entgegengesetzt. II. „Der zornige entzündet Zank.“ (Prov. 26.) Dem Zorne steht entgegen die Sanftmut.   III. „Woher die Kämpfe und Streitigkeiten in euch? Nicht etwa von eueren Begierden?“ Den Begierden folgen aber steht im Gegensatze zur Mäßigkeit. Auf der anderen Seite steht Aristoteles. (4 Ethic. 6.)

b) Ich antworte, der Zank bestehe eigentlich in Worten, wenn nämlich der eine dem anderen widerspricht. Dabei ist zweierlei zu beachten: 1. daß jemand dem anderen widerspricht, nicht um der Sache willen, sondern wegen dessen Persönlichkeit, weil also das Band der Liebe zwischen beiden mangelt; und das gehört mehr zur Zwietracht, welche zur Liebe im Gegensatze steht; — 2. daß jemand dem anderen widerspricht, weil er sich nicht scheut, ihn zu betrüben; und so steht der Zank der Leutseligkeit gegenüber, welche lehrt, mit anderen in angenehmer Weise verkehren.

c) I. Der Streit gehört mehr zum Widersprüche, welcher von der Zwietracht herrührt; der Zank richtet sich mehr auf den Zweck, andere zu betrüben. II. Ein einziger Fehler kann aus mehreren Ursachen kommen; danach also wird der direkte oder unmittelbare Gegensatz zwischen Tugenden und Lastern nicht bemessen, sondern nach dem Wesenscharakter des betreffenden Aktes. Der Zank kann somit wohl vom Zorne kommen, aber auch von anderen Ursachen; und demnach ist da kein direkter Gegensatz zur Sanftmut. III. Jakobus spricht von der Begierlichkeit als einem allgemeinen Übel, dem Ursprünge aller Laster: „Gut ist das Gesetz, welches, da es die Begierlichkeit verbietet, alle Sünden verbietet,“ sagt die Glosse zu Röm. 7. (Concupiscentiam nesciebam).

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
Summa theologiae
Traductions de cette œuvre
Summe der Theologie

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité