III, 2.

[Πῶς εἴρηζαι· Eἰ δυνατόν, παρελθέτω τὸ ποτήριον;] Οὺ μὴν ἀλλὰ κἀκεῖνο μεστὸν ἀσαφείας, μεστὸν δ᾿ ἀπαιδευσίας το ῥῆμα καθέστηκε τὸ ὑπὸ Ἰησοῦ τοῖς μαθηταῖς [20] λεγόμενον· μη φοβηθῆτε, φάοκον, τοὺς ἀποκτείνοντας τὸ σῶμα, καὶ αὐτὸς ἀγωνιῶν καὶ τῇ προσδοκίᾳ τῶν δεινῶν ἐπαγρυπνῶν καὶ δἰ εὐχῆς παρακαλῶν τὸ πάθος αὐτῷ παρελθεῖν, λέγων τοῖς γνωρίμοις· Γρηγορεῖτε καὶ προσεύχεστε, ἵνα μὴ παρέλθῃ ἡμὰς ὁ πειρασμός. ταῦτα γὰρ οὐκ ἄξία παιδὸς θεοῦ [25] τὰ ῥήματα, ἀλλ᾿ οὐδ᾿ ἀνθρώπου σοφοῦ θανάτου καταφρονοῦτος.¹