Caput XXVII. Qualiter debeat esse sollicitus Abbas circa excommunicatos

[1] Omni sollicitudine curam gerat abbas circa delinquentes fratres, «quia non est opus sanis medicus sed male habentibus.» [2] Et ideo uti debet omni modo ut sapiens medicus, immittere senpectas, id est seniores sapientes fratres, [3] qui quasi secrete consolentur fratrem fluctuantem et provocent ad humilitatis satisfactionem et consolentur eum «ne abundantiori tristitia absorbeatur,» [4] sed, sicut ait item apostolus, «confirmetur in eo caritas» et oretur pro eo ab omnibus.

[5] Magnopere enim debet sollicitudinem gerere abbas et omni sagacitate et industria currere, ne aliquam de ovibus sibi creditis perdat. [6] Noverit enim se infirmarum curam suscepisse animarum, non super sanas tyrannidem; [7] et metuat prophetae comminationem per quam dicit Deus: «Quod crassum videbatis assumebatis et quod debile erat proiciebatis.» [8] Et pastoris boni pium imitetur exemplum, qui, relictis nonaginta novem ovibus in montibus, abiit unam ovem quae erraverat quaerere; [9] cuius infirmitati in tantum compassus est, ut eam in sacris humeris suis dignaretur imponere et sic reportare ad gregem.