• Home
  • Works
  • Introduction Guide Collaboration Sponsors / Collaborators Copyrights Contact Imprint
Bibliothek der Kirchenväter
Search
DE EN FR
Works Augustine of Hippo (354-430)

Edition Hide
De civitate Dei (CCSL)

Caput XXXIX: Quae ratio fecerit, ut Iacob etiam Israel cognominaretur.

Iacob autem etiam Israel, sicut paulo ante dixi, uocabatur, quod nomen magis populus ex illo procreatus obtinuit. hoc autem nomen illi ab angelo inpositum est, qui cum illo fuerat in itinere de Mesopotamia redeunte luctatus, typum Christi euidentissime gerens. nam quod ei praeualuit Iacob, utique uolenti, ut mysterium figuraret, significat passionem Christi, ubi uisi sunt ei praeualere Iudaei. et tamen benedictionem ab eodem angelo, quem superauerat, inpetrauit; ac sic huius nominis inpositio benedictio fuit. interpretatur autem Israel uidens deum, quod erit in fine praemium sanctorum omnium. tetigit porro illi idem angelus ueluti praeualenti latitudinem femoris eumque isto modo claudum reddidit. erat itaque unus atque idem Iacob et benedictus et claudus: benedictus in eis, qui in Christum ex eodem populo crediderunt, atque in infidelibus claudus. nam femoris latitudo generis multitudo est. plures quippe sunt in ea stirpe, de quibus prophetice praedictum est: et claudicauerunt a semitis suis.

Translation Hide
Zweiundzwanzig Bücher über den Gottesstaat (BKV)

39. Wie Jakob zu dem Beinamen Israel kam.

Jakob hieß auch Israel, wie eben erwähnt; ein Name, der vorzugsweise für das von ihm abstammende Volk in Gebrauch kam. Er wurde ihm beigelegt von dem Engel, der mit ihm rang bei der Rückkehr aus Mesopotamien1, ganz augenscheinlich ein Vorbild Christi. Band 16, S. 945Denn daß Jakob über ihn Herr ward, natürlich mit dessen Willen, um ein Geheimnis darzustellen, sinnbildet das Leiden Christi, bei dem die Juden dem Anschein nach über Christus den Sieg davontrugen. Und gleichwohl setzte Jakob bei dem Engel, den er überwunden hatte, eine Segnung durch; und demnach war die Beilegung jenes Namens eine Segnung. Man übersetzt Israel mit „Gott schauend“, was zuletzt der Lohn aller Heiligen sein wird. Es berührte ferner der Engel ihm, dem scheinbaren Sieger, die Breite der Hüfte und machte ihn dadurch lahm. Ein und derselbe Jakob war also gesegnet und lahm; gesegnet in denen, die aus dem Volk Israel an Christum glaubten, lahm in den Ungläubigen. Denn die Breite der Hüfte bedeutet die Menge der Art. Es ist ja in der Tat die Mehrzahl innerhalb seines Stammes, von der in prophetischem Geiste vorausgesagt ist2: „Und sie hinkten lahm hinweg von ihren Wegen“.


  1. Gen, 32, 24-32. ↩

  2. Ps. 17, 46. ↩

  Print   Report an error
  • Show the text
  • Bibliographic Reference
  • Scans for this version
Editions of this Work
De civitate Dei (CCSL)
Translations of this Work
La cité de dieu Compare
The City of God Compare
Zweiundzwanzig Bücher über den Gottesstaat (BKV)
Commentaries for this Work
The City of God - Translator's Preface

Contents

Faculty of Theology, Patristics and History of the Early Church
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Imprint
Privacy policy