Caput XVII: Vitium malitiae non naturam esse, sed contra naturam, cui ad peccandum non conditor causa est, sed uoluntas.

Propter naturam igitur, non propter malitiam diaboli, dictum recte intellegimus: hoc est initium figmenti domini. quia sine dubio, ubi esset uitium malitiae, natura non uitiata praecessit. uitium autem ita contra naturam est, ut non possit nisi nocere naturae. non itaque esset uitium recedere a deo, nisi naturae, cuius id uitium est, potius conpeteret esse cum deo. quapropter etiam uoluntas mala grande testimonium est naturae bonae. sed deus sicut naturarum bonarum optimus creator est, ita malarum uoluntatum iustissimus ordinator, ut, cum illae male utuntur naturis bonis, ipse bene utatur etiam uoluntatibus malis. itaque fecit, ut diabolus institutione illius bonus, uoluntate sua malus, in inferioribus ordinatus inluderetur ab angelis eius, id est, ut prosint tentationes eius sanctis, quibus eas obesse desiderat. et quoniam deus, cum eum conderet, futurae malignitatis eius non erat utique ignarus et praeuidebat quae bona de malo eius esset ipse facturus: propterea psalmus ait: draco hic, quem finxisti ad inludendum ei, ut in eo ipso quod eum finxit, licet per suam bonitatem bonum, iam per suam praescientiam praeparasse intellegatur quomodo illo uteretur et malo.