53.

Ad hoc valet, quod scriptum est: Concupisti sapientiam, serva mandata, et dominus praebet illam tibi, mandata utique ad iustitiam pertinentia, iustitiam autem, quae ex fide est, quae inter temptationum incerta versatur, ut pie credendo, quod nondum intellegit, etiam intellegentiae meritum consequatur. p. 647,18 Quantum enim valet, quod modo commemoravi esse scriptum: Concupisti sapientiam, serva mandata, et dominus praebet illam tibi, tantum et illud valere arbitror: Nisi credideritis, non intellegetis, ut iustitia ad fidem, ad sapientiam vero intellegentia pertinere monstretur. Proinde in his qui flagrant ingenti amore perspicuae veritatis, non est improbandum studium, sed ad ordinem revocandum, ut a fide incipiat et bonis moribus nitatur pervenire, quo tendit. p. 648,4 In eo quippe, quod versatur, virtus est laboriosa; in eo vero, quod appetit, luminosa sapientia. Quid opus est inquit credere, quod non mihi ostenditur manifestum? Aliquod verbum prome, quo videam rerum omnium principium! Id enim est, in quod maxime ac primitus inardescit, si veri studiosus est animus rationalis. Cui respondeatur: Pulchrum est quidem, quod desideras, et amari dignissimum, sed prius nubit Lia et postea Rachel. Ardor ergo iste ad id valeat, ut ordo non recusetur, sed potius toleretur, sine quo non potest ad id perveniri, quod tanto ardore diligitur. Cum autem perventum fuerit, simul habebitur in hoc saeculo non solum speciosa intellegentia, sed etiam laboriosa iustitia. Quamlibet enim acute sinceriterque cernatur a mortalibus incommutabile bonum, adhuc corpus, quod corrumpitur, aggravat animam et deprimit terrena inhabitatio sensum multa cogitantem. p. 648,19 Ad unum ergo tendendum, sed propter hoc multa ferenda sunt.