III, 20.
Ὅτι δὲ Πέτρος ἐν πολλοῖς πταίσας κατηγορεῖται, δῆλον [10] κἀξ ἐκείνου τοῦ κεφαλαίου, ὅπου πρὸς αὐτὸν ὁ Ἰησοῦς εἶπεν· Οὐ λέγω σοι ἕως ἑπτάκις, ἀλλ᾿ ἕως ἑβδομήκοντα ἑπτὰ ἀφήσεις τῷ πλημμελοῦντι τὸ ἁμάρτημα. Ὁ δὲ ταύτην λαβὼν τὴν ἐντολὴν καὶ τὴν νομοθεσίαν οὐδ᾿ ὁτιοῦν τὸν δοῦλον τοῦ ἀρχιερέως πλημμελήσντα κόπτει τοῦ ὠτίου καὶ μῶμον ἐργάζεται [15] μηδὲν ὅλως ἁμαρτόντα. τί γὰρ ἥμαρτεν, εἰ κελευσθεὶς ὑπὸ τοῦ δεσπότου συῆήλθεν εἰς τὴν τότε κατὰ τοῦ Χριστοῦ ἐφόδον;1
-
9 δηλοῖ Blondel
10 post κεφαλαίου Cod τὸ ῥητόν
11 Matth. 18, 22; sed ex hac voce minime apparet Petrum saepe peccasse
18 ff Matth. 26, 51 (Matth, ἀφεῖλεν, Cod κόπτει, Joh. 18, 10 ἀπέκοπψεν — evv. nil narrant, unde verba καὶ μῶμον ἐργάζεται fluxerint). In libri huius argumento verbis: Τίς ὁ λόγος ὁ περὶ τοῦ ἑβδομηκοντάκις ἑπτά, haec addita sunt prout inscriptio sequentium capitulorum : Ἑτέρας ὑποθέσεως ἀρχὴ ἐκ τῶν Πράξεων καὶ τοῦ Ἀποστόλου ↩
