IV. Praef.

[Πλείατων ἡμῖν λόγων ὑπὸ τῆς Ἑλληνικῆς δόξης κεκινημένων καὶ τὴν οὖσαν ἐν αὐτοῖς ἀσάφειαν σαφῆ καταστήσασιν ἱδρῶτι πολλῷ καὶ πόνῳ [20] καὶ καμάτῳ τέταρτον, ὦ Θεόσθενες, ἀγῶνα τοῦτον ἡμῖν σφοδρῶς κατεπήγαγεν ὁ φιλολόγος, ὡς εἱπεῖν, ὃv σοῦ συναιρουμένου μόλις ἐθαρσήσαμεν· ὃν δ᾿ ἔχει τὸν λόγον ἀφηγητέον ἤδη. συναχθέντων αὔθις οὐκ ολίγων, ἀλλὰ καὶ σφόδρα πολλῶν καὶ λίαν ἐπιφανῶν, ὥσπερ ἐξ ὑποθέσεώς τινος διατρέπειν ὑπ᾿ ὄψιν ἱκανῶν ἡμᾶς ἐπιτηδεύσας προσώπων, καὶ τὴν ἀποστολικὴν [25] μετὰ γέλωτος πολλοῦ διεσπάραττε δόξαν λέγων.¹