CAPUT XIII. Renovatio hominis dum hic vivit nondum perfecta.

14. Et tamen adhuc per fidem, nondum per speciem ¹. Spe enim salvi facti sumus. Spes autem quae videtur, non est spes ². Adhuc abyssus abyssum invocat, sed in voce cataractarum tuarum ³. Adhuc et ille qui dicit: Non potui vobis loqui quasi spiritualibus, sed quasi carnalibus ⁴, etiam ipse nondum se arbitratur comprehendisse; et quae retro oblitus, in ea quae ante sunt, extenditur ⁵, et ingemiscit gravatus, et sitit anima ejus ad Deum vivum, quemadmodum cervus ad fontes aquarum, et dicit: Quando veniam? ⁶ habitaculum suum quod de coelo est, superindui cupiens ⁷, et invocat inferiorem abyssum, dicens: Nolite conformari huic saeculo, sed reformamini in novitate mentis vestrae ⁸; et: Nolite pueri effici mentibus, sed malitia parvuli estote, ut mentibus perfecti sitis ⁹; et: O stulti Galatae, quis vos fascinavit? ¹⁰ Sed jam non in voce sua; in tua enim qui misisti Spiritum tuum de excelsis ¹¹, per eum qui ascendit in altum ¹², et aperuit cataractas donorum suorum, [Col. 0851] ut fluminis impetus laetificaret civitatem tuam ¹³. Illi enim suspirat sponsi amicus, habens jam spiritus primitias penes eum, sed adhuc in semetipso ingemiscens, adoptionem exspectans redemptionem corporis sui