12.

Augustinus: Quid, si quisquam tibi affirmet et probet, ut omne nomen verbum est, ita omne verbum nomen esse? poterisne invenire quid distent, praeter diversum in litteris sonum?

Adeodatus: Non potero, nec omnino distare aliquid puto.

Augustinus: Quid, si omnia quidem quae voce articulata cum aliquo significatu proferuntur, et verba sunt et nomina; sed tamen alia de causa verba, et alia de causa nomina sunt? nihilne distabit inter nomen et verbum?

Adeodatus: Quomodo istud sit non intelligo.

Augustinus: Hoc saltem intelligis, omne coloratum visibile esse, et omne visibile coloratum, quamvis haec duo verba distincte differenterque significent.

Adeodatus: Intelligo.

Augustinus: Quid si ergo ita et omne verbum nomen, et omne nomen verbum est, quamvis haec ipsa duo nomina, vel duo verba, id est nomen et verbum, differentem habeant significationem?

Adeodatus: Jam video posse id accidere: sed quomodo id accidat, exspecto ut ostendas.

Augustinus: Omne quod cum aliquo significatu articulata voce prorumpit, animadvertis, ut opinor, et aurem verberare, [P. 1202] ut sentiri; et memoriae mandari, ut nosci possit.

Adeodatus: Animadverto.

Augustinus: Duo ergo quaedam contingunt, cum aliquid tali voce proferimus.

Adeodatus: Ita est.

Augustinus: Quid, si horum duorum ex uno appellata sunt verba, ex altero nomina; verba scilicet a verberando, nomina vero a noscendo, ut illud primum ab auribus, hoc autem secundum ab animo vocari meruerit?