• Accueil
  • Œuvres
  • Introduction Instructions Collaboration Sponsors / Collaborateurs Copyrights Contact Mentions légales
Bibliothek der Kirchenväter
Recherche
DE EN FR
Œuvres Augustin d'Hippone (354-430)

Edition Masquer
De civitate Dei (CCSL)

Caput XV: De occasu regni Argiuorum, quo tempore apud Laurentes Picus Saturni filius regnum patris primus accepit.

Per ea tempora regnum finitum est Argiuorum, translatum ad Mycenas, unde fuit Agamemnon, et exortum est regnum Laurentum, ubi Saturni filius Picus regnum primus accepit, iudicante apud Hebraeos femina Debbora; sed per illam dei spiritus id agebat; nam etiam prophetissa erat, cuius prophetia minus aperta est, quam ut possimus eam sine diuturna expositione de Christo demonstrare prolatam. iam ergo regnabant Laurentes utique in Italia, ex quibus euidentior ducitur origo Romana post Graecos; et tamen adhuc regnum Assyrium permanebat, ubi erat rex uicensimus et tertius Lampares, cum primus Laurentum Picus esse coepisset. de huius Pici patre Saturno uiderint quid sentiant talium deorum cultores, qui negant hominem fuisse; de quo et alii scripserunt, quod ante Picum filium suum in Italia ipse regnauerit, et Vergilius notioribus litteris dicit: is genus indocile et dispersum montibus altis conposuit legesque dedit Latiumque uocari maluit, his quoniam latuisset tutus in oris. aurea quae perhibent illo sub rege fuere saecula. sed haec poetica opinentur esse figmenta et Pici patrem Stercen potius fuisse adseuerent, a quo peritissimo agricola inuentum ferunt, ut fimo animalium agri fecundarentur, quod ab eius nomine stercus est dictum; hunc quidam Stercutium uocatum ferunt. qualibet autem ex causa eum Saturnum appellare uoluerint, certe tamen hunc Stercen siue Stercutium merito agriculturae fecerunt deum. Picum quoque similiter eius filium in talium deorum numerum receperunt, quem praeclarum augurem et belligeratorem fuisse adserunt. Picus Faunum genuit, Laurentum regem secundum; etiam iste deus illis uel est uel fuit. hos ante Troianum bellum diuinos honores mortuis hominibus detulerunt.

Traduction Masquer
Zweiundzwanzig Bücher über den Gottesstaat (BKV)

15. Der Untergang des argivischen Reiches zu der Zeit, da bei den Laurentern Picus, der Sohn des Saturnus, eine Herrschaft begründete.

Während dieser Periode nahm das Reich der Argiver ein Ende; es ging auf Mykene über, woher Agamemnon stammte. Auch entstand das Reich der Laurenter, wo als erster König Picus, der Sohn des Saturnus, regierte, während bei den Hebräern ein Weib, Debbora, des Richtertums waltete1 oder vielmehr durch sie der Geist Gottes; denn sie war auch Prophetin; doch ist ihre Weissagung nicht so deutlich, daß wir deren Beziehung auf Christus ohne zeitraubende Auslegung dartun könnten. Es waren nunmehr also schon die Laurenter an der Herrschaft, in Italien bekanntlich, von denen sich der Ursprung der Römer sicherer nachweisen läßt als von den Griechen. Gleichwohl bestand immer noch das assyrische Reich, und hier war Lampares König an dreiundzwanzigster Stelle, als Picus der erste Band 28, S. 1067König der Laurenter wurde. Mit Saturnus, dem Vater dieses Picus, mögen sich diese Götterverehrer zurechtfinden, die sein Menschentum in Abrede stellen; ihn machen andere Schriftsteller zu einem König in Italien als Vorgänger seines Sohnes Picus, und allgemein bekannt ist ja, was Vergilius von ihm sagt2:

„Dieser verlieh dem rohen Geschlecht, das auf Bergen zerstreut war,
Bildende Sitt’ und Gesetze und gab der Landschaft den Namen
Latium [bergendes Land], weil dort er sich sicher geborgen.
Unter diesem Gebieter erschien das goldene Alter.
Wie man erzählt.“

Doch das mag man für dichterische Erfindung halten und behaupten, es sei vielmehr Sterkes der Vater des Picus gewesen, ein sehr erfahrener Landmann, dem man die Entdeckung zuschreibt, daß die Felder sich fruchtbar machen lassen durch den Mist der Tiere, der denn auch nach seinem Namen stercus heißt; manche geben Stercutius als den Namen dieses Vaters des Picus an. Aus welchem Grund immer man ihm nun den Namen Saturnus beizulegen für gut fand, jedenfalls hat man diesen Sterkes oder Stercutius wegen seines Verdienstes um die Landwirtschaft zum Gott gemacht. Ebenso nahm man seinen Sohn Picus unter die Zahl solcher Götter auf, einen berühmten Zeichendeuter und Krieger, wie man versichert. Picus zeugte den Faunus, den zweiten Laurenterkönig; auch er gilt ihnen als Gott oder galt doch dafür. Das sind die Götterehren, die man vor dem trojanischen Krieg an verstorbene Menschen verlieh.


  1. Richt 5. ↩

  2. Aen. 8, 321-25. ↩

  Imprimer   Rapporter une erreur
  • Afficher le texte
  • Référence bibliographique
  • Scans de cette version
Les éditions de cette œuvre
De civitate Dei (CCSL)
Traductions de cette œuvre
La cité de dieu Comparer
The City of God Comparer
Zweiundzwanzig Bücher über den Gottesstaat (BKV)
Commentaires sur cette œuvre
The City of God - Translator's Preface

Table des matières

Faculté de théologie, Patristique et histoire de l'Église ancienne
Miséricorde, Av. Europe 20, CH 1700 Fribourg

© 2025 Gregor Emmenegger
Mentions légales
Politique de confidentialité