Caput XII: De opinione eorum, qui deum animam mundi et mundum corpus dei esse putauerunt.

Quid? illud nonne debet mouere acutos homines uel qualescumque homines - non enim ad hoc ingenii opus est excellentia - , ut deposito studio contentionis adtendant, si mundi animus deus est eique animo mundus ut corpus est, ut sit unum animal constans ex animo et corpore, atque iste deus est sinu quodam naturae in se ipso continens omnia, ut ex ipsius anima, qua uiuificatur tota ista moles, uitae atque animae cunctorum uiuentium pro cuiusque nascendi sorte summantur, nihil omnino remanere, quod non sit pars dei. quod si ita est, quis non uideat quanta inpietas et inreligiositas consequatur, ut, quod calcauerit quisque, partem dei calcet, et in omni animante occidendo pars dei trucidetur? nolo omnia dicere, quae possunt occurrere cogitantibus, dici autem sine uerecundia non possunt.