Caput XIV: De captiuitate sanctorum, quibus numquam diuina solacia defuerunt.

Sed multi, inquiunt, Christiani etiam captiui ducti sunt, hoc sane miserrimum est, si aliquo duci potuerunt, ubi deum suum non inuenerunt. sunt in scripturis sanctis huius etiam cladis magna solacia. fuerunt in captiuitate tres pueri, fuit Daniel, fuerunt alii prophetae; nec deus defuit consolator. sic ergo non deseruit fideles suos sub dominatione gentis, licet barbarae, tamen humanae, qui prophetam non deseruit nec in uisceribus beluae. haec quoque illi, cum quibus agimus, malunt inridere quam credere, qui tamen in suis litteris credunt Arionem Methymnaeum, nobilissimum citharistam, cum esset deiectus e naui, exceptum delphini dorso et ad terras esse peruectum. uerum illud nostrum de Iona propheta incredibilius est. plane incredibilius quia mirabilius, et mirabilius quia potentius.