Caput XX: De qualitate scientiae, quae daemones superbos facit.

Quamquam etiam ipsa origo huius nominis, si diuinos intueamur libros, aliquid adfert cognitione dignissimum. daemones enim dicuntur - quoniam uocabulum Graecum est - ob scientiam nominati. apostolus autem spiritu sancto locutus ait scientia inflat, caritas uero aedificat; quod recte aliter non intellegitur, nisi scientiam tunc prodesse, cum caritas inest; sine hac autem inflare, id est in superbiam inanissimae quasi uentositatis extollere. est ergo in daemonibus scientia sine caritate, et ideo tam inflati, hoc est tam superbi sunt, ut honores diuinos et religionis seruitutem, quam uero deo deberi sciunt, sibi satis egerint exhiberi, et quantum possunt apud quos possunt adhuc agant. contra superbiam porro daemonum, qua pro meritis possidebatur genus humanum, dei humilitas, quae in Christo apparuit, quantam uirtutem habeat, animae hominum nesciunt inmunditia elationis inflatae, daemonibus similes, non scientia sed superbia.