Caput XIX: De significatione, quae in Enoch translatione monstratur.

Nam et ista propago, cuius est pater Seth, in ea generatione habet dedicationis nomen, quae septima est ex Adam adnumerato Adam. septimus enim ab illo natus est Enoch, quod interpretatur dedicatio. sed ipse est ille translatus, quoniam placuit deo, et insigni numero in ordine generationum, quo sabbatum consecratum est, septimo scilicet ab Adam. ab ipso autem patre istarum generationum, quae discernuntur a progenie Cain, id est a Seth, sextus est; quoto die factus est homo et consummauit deus omnia opera sua. sed huius Enoch translatio nostrae dedicationis est praefigurata dilatio. quae quidem iam facta est in Christo capite nostro, qui sic resurrexit, ut non moriatur ulterius, sed etiam ipse translatus est; restat autem altera dedicatio uniuersae domus, cuius ipse Christus est fundamentum, quae differtur in finem, quando erit omnium resurrectio non moriturorum amplius. siue autem domus dei dicatur siue templum dei siue ciuitas dei, id ipsum est nec abhorret a Latini eloquii consuetudine. nam et Vergilius imperiosissimam ciuitatem domum appellat Assaraci, Romanos uolens intellegi, qui de Assaraco per Troianos originem ducunt; et domum Aeneae eosdem ipsos, quia eo duce Troiani cum Italiam uenissent ab eis condita est Roma. imitatus namque est poeta ille litteras sacras, in quibus dicitur domus Iacob iam ingens populus Hebraeorum.