Caput XX: De eo, quod post discretionem lucis atque tenebrarum dictum est: et uidit deus lucem quia bona est.

Denique nec illud est praetereundum silentio, quod, ubi dixit deus: fiat lux, et facta est lux, continuo subiunctum est: et uidit deus lucem quia bona est; non posteaquam separauit inter lucem et tenebras et uocauit lucem diem et tenebras noctem, ne simul cum luce etiam talibus tenebris testimonium placiti sui perhibuisse uideretur. nam ubi tenebrae inculpabiles sunt, inter quas et lucem istam his oculis conspicuam luminaria caeli diuidunt, non ante, sed post infertur: et uidit deus quia bonum est. posuit illa, inquit, in firmamento caeli lucere super terram et praeesse diei et nocti et separare inter lucem et tenebras. et uidit deus quia bonum est. utrumque placuit, quia utrumque sine peccato est. ubi autem dixit deus: fiat lux, et facta est lux. et uidit deus lucem quia bona est; et postmodum infertur: et separauit deus inter lucem et tenebras; et uocauit deus lucem diem et tenebras uocauit noctem: non hoc loco additum est: et uidit deus quia bonum est, ne utrumque appellaretur bonum, cum esset horum alterum malum, uitio proprio, non natura. et ideo sola ibi lux placuit conditori; tenebrae autem angelicae, etsi fuerant ordinandae, non tamen fuerant adprobandae.